(Eerdere) Reisavonturen
Op deze pagina een korte terugblik op eerdere reizen, met name onze reis in Australië van oktober 2013 tot mei 2014, toen hadden we een ander blog, maar inmiddels dus een eigen website, (wel net zo leuk eigenlijk) komt ie:
Ons laatste backpackverhaal 🙁 28 Mei 2014 | China, Kanton
Lieve allemaal..
Tja, daar zit je dan weer.. In het vliegtuig op weg naar huis.. Hoewel we eigenlijk helemaal niet zoveel zin hadden in Phuket (en ook al klinkt dat heel verwend, we waren het reizen gewoon een beetje beu. Op het moment dat er voor de eerste keer: 'we gaan bijna naar huis' valt, ga je je daar ook steeds meer op instellen en dan is het op een gegeven moment ook gewoon wel goed geweest).
Nonetheless, (desalniettemin!) hebben we een mooie week gehad in Phuket. Volgens mij de tweede dag waren we ergens in een restaurantje aan het ontbijten (rijstgerecht uiteraard) en toen stak de serveerster meerdere keren een verhaal af dat haar man taxichauffer was.. Jaja, dachten we.. Maar na veel ge-onderhandel en getouwtrek met de prijs, kwamen we tot een deal: voor 1400 TBT (Thaise Baht) zou hij ons rondscheuren, zou zij meegaan als gids en zouden we de volgende dingen bekijken: Big Budha, Wat Chalong temple, een uitkijkpunt over zee en een aantal straten in het oude Phuket... Bijkomende afspraak was dat hij ons dan dinsdagmorgen om 6 uur naar het vliegveld zou brengen, wat hij vanmmorgen ook deed! 🙂 onderweg zijn we bij een cashewnotenfabriek geweest en hebben we diverse olifanten gezien..
Bij de aanblik van die prachtige dieren, met een klein stoeltje erop, zodat wij met onze dikke westerse kont erop kunnen rondrijden, bedachten we ons en hielden we het maar bij een paar mooie foto's.
Het snorkelen is er ook niet van gekomen, maar we hebben een prachtige tocht gemaakt in de Nga Pang (?) Bay, in het noorden van Phuket... Magisch mooi! En een aanrader, omdat de man niet alleen op geld uit is, maar je er (voor de verandering) ook nog iets voor teruggeeft: kwaliteit.
Gisteren onze laatste Thaise maaltijd. Rik vierde dit met een inmense pot bier, ik met een heerlijke mango juice en - daar begon ik de fout.. - een 'mild' gerecht..
Pfoeeeeeei, dat het ik geweten.. (Er is een tekenfilmpje met een diertje die dat geluid maakt en dan komen er allemaal vlammen uit z'n bek... Ah! Helibel!! Nou, xo voelde ik me ook ongeveer haha.. Even een uitstapje voor de Disneyfanaten onder ons 😉 ) Een half uur later had ik nog tintelende lippen van mijn 'milde' gerecht.. Maar vooruit.
Phuket is in onze ogen vriendelijker dan Bali. Ze vragen je niet om de drie passen of je nieuwe sunglasses wilt, ze bieden je alleen om de 12 passen een taxi aan.. Toch een aanzienlijke verbetering vonden wij.
We hebben een week lang ongestoord mango gegeten, gezwommen in de zee, gebrainstormd over 14 augustus en hebben langzamerhand de dagen afgeteld naar vandaag, de dag dat we weer naar huis gaan..
Ongelooflijk onwerkelijk.. We hebben onze held Deon (je weet wel die taxichauffeur die ons 50 dollar gaf en midden in de nacht rijst bracht in Singapore) nog een mailtje gestuurd van tevoren, maar hebben hem helaas niet meer gezien..
En nu zitten we in een aardig vol vliegtuig en zijn wij ongeveer de enige blanken. We vliegen met China Southern Airlines en Rik bekijkt het momenteel vanuit de binnenkant van zijn ogen, haha.
Ik probeer heel stoer wakker te blijven, want we moeten straks in China nog één keer overstappen en DAN, als ik weet dat we 'veilig' op weg naar Amsterdam zijn, dan probeer ik wel een beetje te slapen hihi..
Tot ...
in Nederland?!
Ps. Inmiddels geland en alle vluchten overleefd!! 🙂
Ik wil iedereen die ons de afgelopen maanden heeft gevolgd, hartelijk bedanken voor alle berichtjes en het meeleven!!
Liefs Rik en Gerie
Tja, daar zit je dan weer.. In het vliegtuig op weg naar huis.. Hoewel we eigenlijk helemaal niet zoveel zin hadden in Phuket (en ook al klinkt dat heel verwend, we waren het reizen gewoon een beetje beu. Op het moment dat er voor de eerste keer: 'we gaan bijna naar huis' valt, ga je je daar ook steeds meer op instellen en dan is het op een gegeven moment ook gewoon wel goed geweest).
Nonetheless, (desalniettemin!) hebben we een mooie week gehad in Phuket. Volgens mij de tweede dag waren we ergens in een restaurantje aan het ontbijten (rijstgerecht uiteraard) en toen stak de serveerster meerdere keren een verhaal af dat haar man taxichauffer was.. Jaja, dachten we.. Maar na veel ge-onderhandel en getouwtrek met de prijs, kwamen we tot een deal: voor 1400 TBT (Thaise Baht) zou hij ons rondscheuren, zou zij meegaan als gids en zouden we de volgende dingen bekijken: Big Budha, Wat Chalong temple, een uitkijkpunt over zee en een aantal straten in het oude Phuket... Bijkomende afspraak was dat hij ons dan dinsdagmorgen om 6 uur naar het vliegveld zou brengen, wat hij vanmmorgen ook deed! 🙂 onderweg zijn we bij een cashewnotenfabriek geweest en hebben we diverse olifanten gezien..
Bij de aanblik van die prachtige dieren, met een klein stoeltje erop, zodat wij met onze dikke westerse kont erop kunnen rondrijden, bedachten we ons en hielden we het maar bij een paar mooie foto's.
Het snorkelen is er ook niet van gekomen, maar we hebben een prachtige tocht gemaakt in de Nga Pang (?) Bay, in het noorden van Phuket... Magisch mooi! En een aanrader, omdat de man niet alleen op geld uit is, maar je er (voor de verandering) ook nog iets voor teruggeeft: kwaliteit.
Gisteren onze laatste Thaise maaltijd. Rik vierde dit met een inmense pot bier, ik met een heerlijke mango juice en - daar begon ik de fout.. - een 'mild' gerecht..
Pfoeeeeeei, dat het ik geweten.. (Er is een tekenfilmpje met een diertje die dat geluid maakt en dan komen er allemaal vlammen uit z'n bek... Ah! Helibel!! Nou, xo voelde ik me ook ongeveer haha.. Even een uitstapje voor de Disneyfanaten onder ons 😉 ) Een half uur later had ik nog tintelende lippen van mijn 'milde' gerecht.. Maar vooruit.
Phuket is in onze ogen vriendelijker dan Bali. Ze vragen je niet om de drie passen of je nieuwe sunglasses wilt, ze bieden je alleen om de 12 passen een taxi aan.. Toch een aanzienlijke verbetering vonden wij.
We hebben een week lang ongestoord mango gegeten, gezwommen in de zee, gebrainstormd over 14 augustus en hebben langzamerhand de dagen afgeteld naar vandaag, de dag dat we weer naar huis gaan..
Ongelooflijk onwerkelijk.. We hebben onze held Deon (je weet wel die taxichauffeur die ons 50 dollar gaf en midden in de nacht rijst bracht in Singapore) nog een mailtje gestuurd van tevoren, maar hebben hem helaas niet meer gezien..
En nu zitten we in een aardig vol vliegtuig en zijn wij ongeveer de enige blanken. We vliegen met China Southern Airlines en Rik bekijkt het momenteel vanuit de binnenkant van zijn ogen, haha.
Ik probeer heel stoer wakker te blijven, want we moeten straks in China nog één keer overstappen en DAN, als ik weet dat we 'veilig' op weg naar Amsterdam zijn, dan probeer ik wel een beetje te slapen hihi..
Tot ...
in Nederland?!
Ps. Inmiddels geland en alle vluchten overleefd!! 🙂
Ik wil iedereen die ons de afgelopen maanden heeft gevolgd, hartelijk bedanken voor alle berichtjes en het meeleven!!
Liefs Rik en Gerie
Inmiddels in Thailand na een weekje in York.
21 Mei 2014 | Thailand, Phuket
Mocht je ooit naar Australië gaan, don't miss Kakadu and Litchfield National Park!! Ik zal even kijken of ik een foto toe kan voegen, want dat zegt wel genoeg!! 🙂
Na op 12 mei (Janine's verjaardag) 's middags aan te zijn gekomen in Darwin, doken wij bijna direct de bieb in om te gaan doen, waarvoor we gekomen waren: de auto verkopen. We hebben een mooie advertentie getypt en toen we rond een uur of vijf vroegen hoeveel het zou kosten om het uit te printen in kleur, kostte dat welgeteld 1,50 dollar per pagina. Ahum. Dat konden ze (netjes gezegd) dus mooi vergeten. Met onze advertentie op een stickie, sprinten wij door centrum van Darwin op zoek naar een copyshop. Gevonden, helaas ook een man met dollartekens in de ogen, maar vooruit, met één dollar per pagina waren deze echte Hollanders natuurlijk een stuk beter tevreden.. Vervolgens hebben we deze opgehangen in 9 verschillende backpackers in min of meer het centrum van Darwin..
Toen zijn we met zere voeten, maar met een rustigere gemoedstoestand richting camping vertrokken om daar 'late' (het was inmiddels rond 20.00) in te checken..
Na onze zoete aardappels en de rest klaargemaakt te hebben, hebben we als twee valse kraaien via Skype voor Janine gezongen en toen konden we na een welverdiende (en ernstig nodige) douche in onze auto kruipen.
Die volgende morgen, dinsdag 13 mei, kregen we om 8 uur 's ochtends een berichtje van Lucy: Your car looks awesome, is there any chance I can come and check it out this afternoon? Dus, wij haar terugbellen.. Ja hoor, prima, we kunnen rond 11 uur bij jou zijn..
Ik gauw ontbijt maken, Rik zijn autowastechnieken ingezet en na heel wat poetsen, eten en zweten sprongen we nog even gauw onder de douche om ons af te spoelen (de auto stond helaas in de brandende zon) en zijn we naar haar Hostel gescheurd. Een jonge meid met knalrood haar en een stevige handdruk kwam ons tegemoet.. En ook al werd onze verkooppraat verstoord door een agente op een fiets, ze werd niet van haar deal afgebracht. 'Wooow, it looks so white!' (haha, good job Rik! 😉 )
En voordat we het goed en wel door hadden, werd de auto gecheckt, het geld overgemaakt en stonden we woensdag 14 mei met onze dikke backpacks op onze rug te kijken naar Lucy die wegscheurde in (niet langer) onze mooie auto!
Tja en dan..
Weg was ons 'huis'. We zijn één hostel in gegaan, waar je nog 37 dollar per persoon betaalde voor een kamer met daarin 6 bedden.. Nou.. 🙁 daar hadden wij eigenlijk niet zoveel zin in na de luxe van het hebben van een eigen bed op wielen..
En toen zagen wij de oplossing, een stuk verderop in de 'lucht', met grote letters stond daar namelijk MOTEL. Dus, ik daar gauw even heen gesprint om te vragen of ze nog een kamer hadden en wat dat dan wel niet moest kosten. 140 Australische dollars.. Nou, zei ik, da's best duur. Het was de laatste kamer zei hij, dus als ik wou, mocht ik hem voor 120. Wat dacht je van 100 vroeg ik toen (wie niet waagt, haha :p). Nee, dat kon hij niet doen.. Nou, zei ik, ik overleg het even met mijn boyfriend. Mijn boyfriend was ondertussen aan het google-en en het bleek allemaal te beginnen bij 200,- Oei.. Dus ik gauw teruggerend en gezegd dat mijn boyfriend het wel wou. Haha, zei die man, dus hij heeft gewonnen!? Dus voor 120 dollar hebben deze verwende kindertjes hun laatste nachtje in Darwin doorgebracht..
Nou ja, doorgebracht.. Dat liep even anders, haha! 😉
Zoals ik eerder getypt heb, was voor ons de mooiste manier om 'Australië' af te sluiten, om weer terug te gaan naar York (bij Perth) om nog wat tijd door te brengen met twee super lieve mensen: Brice en Jean. Toen 'vis' Lucy langs onze auto kwam zwemmen, hadden we al een beetje een vermoeden dat het wel eens heel snel kon gaan met onze auto, dus hadden we al een paar keer geprobeerd om onze Yorkse vrienden te bellen, maar we konden ze niet bereiken. Oei, en dan? Dan werd het waarschijnlijk Azië..
Toen we al onze spullen in het motel hadden neergelegd (woooow, wat een ruimte ineens in vergelijking met onze 'Tin Can' (zoals Brice onze auto noemt..) hebben we lekker een douche genomen en zijn we uit eten geweest om het verkopen van onze auto te vieren.. 🙂 Ik had heerlijke prawns (garnalen) in een zacht sausje met rijst en Rik had kip (had beter wat anders kunnen kiezen haha). Na deze feestmaaltijd hadden we ons voorgenomen om nog één keer te bellen naar Brice en Jean en anders te kijken waar we de overgebleven tijd (tot aan 27 mei) heen konden gaan. We wouden namelijk onze vlucht omboeken, zodat we wat eerder terug konden naar Nederland, maar dat kon niet.. En een nieuw ticket is uiteraard een beetje zonde van het geld! (dikke 800 euro ben je dan lichter..) en Willian, Wilmer, Arnold en Henry, daar kun je uiteraard heeeeel wat biertjes voor kopen in augustus, dus dat deden we maar niet!
Nou, met bibberende handjes de Ipad gepakt om te bellen met Skype èn?!
Ze pakten op!! Ze waren bij familie in de buurt van Perth en ze kwamen die volgende dag langs het vliegveld, dus als we dat zouden kunnen redden, dan waren we 'more than welcom to come over'. Oké. Wij zouden zoeken naar een vlucht en terugbellen of het zou lukken. En ja hoor, die volgende dag ging er om 6.55 een vlucht naar Perth. Teruggebeld, vlucht geboekt, taxi geboekt en om 01.00 zo snel mogelijk proberen te gaan slapen, omdat we een taxi geboekt hadden voor 4.30 die volgende eh- nee, een paar uur later.. Wat?! We konden welgeteld nog 3 uur slapen.. Tja, en met dàt in je achterhoofd kun je natuurlijk helemaal niet meer slapen.. Maar goed, op donderdagmorgen 15 mei werden we om half 10 opgepikt door de twee mensen die ons gedurende ons half jaar rondtrekken in Australië hebben voorzien van geweldige (ervaringsdeskundige) tips en veel gezellige mails..
Een uurtje later waren we weer in hun prachtige zelfgebouwde huis en hebben we genoten van hun gezelschap. Brice is een soort mr. Bean en Jean is één van de meest lieve vrouwen die je je voor kunt stellen.
Van donderdag 16 mei tot aan vandaag 21 mei heeft ze ons volgestopt met allerlei lekkere dingen en zelfs voor in het vliegtuig kregen we nog een 'overlevingspakket' mee: twee stukjes carrotcake, (van haar heerlijke zelfgebakken recept!), vier zelfgebakken bolletjes en een handvol mandarijnen uit hun groentetuin.. 🙂 Terwijl ik dit vanuit ons vliegtuig naar Phuket (Thailand) typ, kijk ik terug op een geweldige week, waarin we lekker uit konden waaien en relaxen. Hoewel sommigen misschien denken dat wij 'niks uitvreten' hier aan de andere kant van onze mooie wereldbol, is het reizen en het constant vooruit plannen soms vermoeiender dan je zou denken..
Dus, jullie gaan naar Phuket?
Ja, ons laatste weekje 'zingen' we uit in Phuket.. Rik hoopt olifant te gaan rijden en ik zou het geweldig vinden om weer te gaan snorkelen en verder laten we het allemaal maar wat op ons af komen. Zoals gezegd was omboeken niet mogelijk, maar als dit vliegtuig ons naar Amsterdam had gebracht, was het ook goed geweest. Het feit dat we toch nog naar Brice en Jean mochten gaan, was wat ons betreft het mooiste cadeau dat God ons kon geven en daar zijn we - net zoals het feit dat wij deze reis samen mochten maken - ENORM dankbaar voor!!
Nou mensen, tot snel!
Heel onwerkelijk dat wij over een weekje alweer een paar uur op de Hollandse bodem zijn, als het allemaal goed gaat natuurlijk..
En zo niet: Life your dreams, don't dream your life!
Liefs
Rik en Gerie.
Ps. Jean en Brice komen alleen langs 14 augustus als ze de loterij winnen, dus hebben we een ticket voor ze gekocht 😉
Na op 12 mei (Janine's verjaardag) 's middags aan te zijn gekomen in Darwin, doken wij bijna direct de bieb in om te gaan doen, waarvoor we gekomen waren: de auto verkopen. We hebben een mooie advertentie getypt en toen we rond een uur of vijf vroegen hoeveel het zou kosten om het uit te printen in kleur, kostte dat welgeteld 1,50 dollar per pagina. Ahum. Dat konden ze (netjes gezegd) dus mooi vergeten. Met onze advertentie op een stickie, sprinten wij door centrum van Darwin op zoek naar een copyshop. Gevonden, helaas ook een man met dollartekens in de ogen, maar vooruit, met één dollar per pagina waren deze echte Hollanders natuurlijk een stuk beter tevreden.. Vervolgens hebben we deze opgehangen in 9 verschillende backpackers in min of meer het centrum van Darwin..
Toen zijn we met zere voeten, maar met een rustigere gemoedstoestand richting camping vertrokken om daar 'late' (het was inmiddels rond 20.00) in te checken..
Na onze zoete aardappels en de rest klaargemaakt te hebben, hebben we als twee valse kraaien via Skype voor Janine gezongen en toen konden we na een welverdiende (en ernstig nodige) douche in onze auto kruipen.
Die volgende morgen, dinsdag 13 mei, kregen we om 8 uur 's ochtends een berichtje van Lucy: Your car looks awesome, is there any chance I can come and check it out this afternoon? Dus, wij haar terugbellen.. Ja hoor, prima, we kunnen rond 11 uur bij jou zijn..
Ik gauw ontbijt maken, Rik zijn autowastechnieken ingezet en na heel wat poetsen, eten en zweten sprongen we nog even gauw onder de douche om ons af te spoelen (de auto stond helaas in de brandende zon) en zijn we naar haar Hostel gescheurd. Een jonge meid met knalrood haar en een stevige handdruk kwam ons tegemoet.. En ook al werd onze verkooppraat verstoord door een agente op een fiets, ze werd niet van haar deal afgebracht. 'Wooow, it looks so white!' (haha, good job Rik! 😉 )
En voordat we het goed en wel door hadden, werd de auto gecheckt, het geld overgemaakt en stonden we woensdag 14 mei met onze dikke backpacks op onze rug te kijken naar Lucy die wegscheurde in (niet langer) onze mooie auto!
Tja en dan..
Weg was ons 'huis'. We zijn één hostel in gegaan, waar je nog 37 dollar per persoon betaalde voor een kamer met daarin 6 bedden.. Nou.. 🙁 daar hadden wij eigenlijk niet zoveel zin in na de luxe van het hebben van een eigen bed op wielen..
En toen zagen wij de oplossing, een stuk verderop in de 'lucht', met grote letters stond daar namelijk MOTEL. Dus, ik daar gauw even heen gesprint om te vragen of ze nog een kamer hadden en wat dat dan wel niet moest kosten. 140 Australische dollars.. Nou, zei ik, da's best duur. Het was de laatste kamer zei hij, dus als ik wou, mocht ik hem voor 120. Wat dacht je van 100 vroeg ik toen (wie niet waagt, haha :p). Nee, dat kon hij niet doen.. Nou, zei ik, ik overleg het even met mijn boyfriend. Mijn boyfriend was ondertussen aan het google-en en het bleek allemaal te beginnen bij 200,- Oei.. Dus ik gauw teruggerend en gezegd dat mijn boyfriend het wel wou. Haha, zei die man, dus hij heeft gewonnen!? Dus voor 120 dollar hebben deze verwende kindertjes hun laatste nachtje in Darwin doorgebracht..
Nou ja, doorgebracht.. Dat liep even anders, haha! 😉
Zoals ik eerder getypt heb, was voor ons de mooiste manier om 'Australië' af te sluiten, om weer terug te gaan naar York (bij Perth) om nog wat tijd door te brengen met twee super lieve mensen: Brice en Jean. Toen 'vis' Lucy langs onze auto kwam zwemmen, hadden we al een beetje een vermoeden dat het wel eens heel snel kon gaan met onze auto, dus hadden we al een paar keer geprobeerd om onze Yorkse vrienden te bellen, maar we konden ze niet bereiken. Oei, en dan? Dan werd het waarschijnlijk Azië..
Toen we al onze spullen in het motel hadden neergelegd (woooow, wat een ruimte ineens in vergelijking met onze 'Tin Can' (zoals Brice onze auto noemt..) hebben we lekker een douche genomen en zijn we uit eten geweest om het verkopen van onze auto te vieren.. 🙂 Ik had heerlijke prawns (garnalen) in een zacht sausje met rijst en Rik had kip (had beter wat anders kunnen kiezen haha). Na deze feestmaaltijd hadden we ons voorgenomen om nog één keer te bellen naar Brice en Jean en anders te kijken waar we de overgebleven tijd (tot aan 27 mei) heen konden gaan. We wouden namelijk onze vlucht omboeken, zodat we wat eerder terug konden naar Nederland, maar dat kon niet.. En een nieuw ticket is uiteraard een beetje zonde van het geld! (dikke 800 euro ben je dan lichter..) en Willian, Wilmer, Arnold en Henry, daar kun je uiteraard heeeeel wat biertjes voor kopen in augustus, dus dat deden we maar niet!
Nou, met bibberende handjes de Ipad gepakt om te bellen met Skype èn?!
Ze pakten op!! Ze waren bij familie in de buurt van Perth en ze kwamen die volgende dag langs het vliegveld, dus als we dat zouden kunnen redden, dan waren we 'more than welcom to come over'. Oké. Wij zouden zoeken naar een vlucht en terugbellen of het zou lukken. En ja hoor, die volgende dag ging er om 6.55 een vlucht naar Perth. Teruggebeld, vlucht geboekt, taxi geboekt en om 01.00 zo snel mogelijk proberen te gaan slapen, omdat we een taxi geboekt hadden voor 4.30 die volgende eh- nee, een paar uur later.. Wat?! We konden welgeteld nog 3 uur slapen.. Tja, en met dàt in je achterhoofd kun je natuurlijk helemaal niet meer slapen.. Maar goed, op donderdagmorgen 15 mei werden we om half 10 opgepikt door de twee mensen die ons gedurende ons half jaar rondtrekken in Australië hebben voorzien van geweldige (ervaringsdeskundige) tips en veel gezellige mails..
Een uurtje later waren we weer in hun prachtige zelfgebouwde huis en hebben we genoten van hun gezelschap. Brice is een soort mr. Bean en Jean is één van de meest lieve vrouwen die je je voor kunt stellen.
Van donderdag 16 mei tot aan vandaag 21 mei heeft ze ons volgestopt met allerlei lekkere dingen en zelfs voor in het vliegtuig kregen we nog een 'overlevingspakket' mee: twee stukjes carrotcake, (van haar heerlijke zelfgebakken recept!), vier zelfgebakken bolletjes en een handvol mandarijnen uit hun groentetuin.. 🙂 Terwijl ik dit vanuit ons vliegtuig naar Phuket (Thailand) typ, kijk ik terug op een geweldige week, waarin we lekker uit konden waaien en relaxen. Hoewel sommigen misschien denken dat wij 'niks uitvreten' hier aan de andere kant van onze mooie wereldbol, is het reizen en het constant vooruit plannen soms vermoeiender dan je zou denken..
Dus, jullie gaan naar Phuket?
Ja, ons laatste weekje 'zingen' we uit in Phuket.. Rik hoopt olifant te gaan rijden en ik zou het geweldig vinden om weer te gaan snorkelen en verder laten we het allemaal maar wat op ons af komen. Zoals gezegd was omboeken niet mogelijk, maar als dit vliegtuig ons naar Amsterdam had gebracht, was het ook goed geweest. Het feit dat we toch nog naar Brice en Jean mochten gaan, was wat ons betreft het mooiste cadeau dat God ons kon geven en daar zijn we - net zoals het feit dat wij deze reis samen mochten maken - ENORM dankbaar voor!!
Nou mensen, tot snel!
Heel onwerkelijk dat wij over een weekje alweer een paar uur op de Hollandse bodem zijn, als het allemaal goed gaat natuurlijk..
En zo niet: Life your dreams, don't dream your life!
Liefs
Rik en Gerie.
Ps. Jean en Brice komen alleen langs 14 augustus als ze de loterij winnen, dus hebben we een ticket voor ze gekocht 😉
Made it to Mataranka and Katherine
06 Mei 2014 | Australië, Katherine
Goedemorgen!
Hierbij weer een verhaal van Rik en Gerie in Kangoeroeland, helaas één van de laatsten.. Op het moment dat ik dit zit te typen, rijden Rik en ik naar Katherine, waar we langs het informatiecentrum gaan om wat advies te krijgen over hoe we onze dagen in de national parks hier het beste kunnen besteden. We willen graag naar Kakadu en naar Litchfield en die liggen beid op een paar uur rijden van onze uiteindelijke bestemming: Darwin. Daar proberen we dan onze mooie auto te verkopen en dan zit het er helaas alweer op. Tenzij we nog terugvliegen naar Perth, want daar zijn we het eigenlijk nog niet helemaal over eens. Binnenkort eerst de vliegmaatschappij maar eens even bellen hoe het allemaal zit met eventueel omboeken.. 🙂
Maar niet getreurd, we mogen nog even genieten van al het moois hier, voordat we weer terug naar Nederland moet.. We hebben vanuit Cairns de afgelopen dagen 700- 700 en 600 kilometer gereden en zijn Inmiddels dus aangekomen in the Northern Territory. Zeg maar een beetje het 'Groningen en Friesland' van Australië. Alleen dan zonder Piet Paulusma en met krokodillen. Die we overigens nog niet (houden zo!) gezien hebben..
Vanmorgen werden we wakker op de Mataranka homestead, waar een thermal pool langs het terrein van de camping stroomt. Rond een uur of acht zijn we daar vanmorgen dan ook ingesprongen. Heerlijk! Daarna hebben we ons ontbijtje opgewarmd (opgebakken aardappels) en een kopje thee gemaakt. En na de afwas en het tanden poetsen, tja zulke dingen moeten ook gebeuren, zijn we weer in de auto gestapt!
In de afgelopen dagen hebben we enorm veel prachtige roofvogels gezien die om de stoffige wegen heen vliegen en wachten tot ze een aangereden kangoeroe kunnen verorberen. Sommige zijn zo eigenwijs dat ze pas op het allerlaatste moment aan de kant vliegen en dat degene die rijdt (in de meeste gevallen is dit Rik) op de rem moet trappen.. Op de ellenlange wegen steek je naar ieder tegemoetkomer je hand op, omdat je eigenlijk een beetje in hetzelfde schuitje zit: de eerst komende paar uur zit je nog wel achter het stuur..
Gister sprak Rik een stel die voor 15 maanden gingen rondtrekken door Australië.. Nou, dat leek mij ook wel wat! Maar goed, op een gegeven moment is het ook gewoon mooi geweest en dat punt hebben we nu al bijna bereikt. We hebben er ook wel vrede mee dat we straks weer naar huis mogen. Het dringt dan ook steeds meer tot ons door dat het einde van het rondreizen nu echt in zicht komt en da's best raar na een half jaar lang van het ene avontuur in het andere rollen. We hebben onderweg zoveel mooie dingen gezien en zoveel mooi mensen ontmoet..
Soms denk ik wel, waarom kan het leven niet zo simpel zijn als hier in Australië.. Gewoon lekker op je blote voeten lopen en je van niemand wat aantrekken. Je werkt een tijdje, zodat je de rest van de tijd rond kunt reizen. Onderweg kwamen we zelfs een (oorspronkelijk Nederlands) stel tegen dat helemaal geen huis meer had, maar gewoon in een camper heel Australië doortrok.. Super toch? Zij waren met hun super schattige blonde kleinzoon op pad en die werd natuurlijk heerlijk verwend..
Over verwend gesproken.. Ik heb geloof ik nog helemaal niet verteld dat we in Cairns twee dagen de toerist uit hebben gehangen volgens mij.. Wij zijn een dag met een cruise meegeweest om te snorkelen.. Wauw, dat was echt super mooi! Wat een magische wereld onder water! We zagen zelfs een haai.. Dat was wel een beetje griezelig, maar ze hadden beloofd dat het geen gevaarlijke haaien waren haha. Die dag erna (auw auw, een beetje verbrand) met het treintje naar Kuranda een kleurrijk dorpje in het rainforest en terug met de kabelbaan zeg maar. Haha oh, dat bedenk ik me nu pas trouwens! Haha, nou ja het is in ieder geval goed gegaan.. Ik ben er niet onder gaan hangen.. Hihi.
Een paar dagen later zijn we naar 'lava tubes' geweest en dat was ook wonderlijk mooi... 🙂 die avond hebben we lekker een appeltaartje gebakken in de oven, maar ik moet toegeven die van Diek / Gonnie of Janine is lekkerder haha..
Nou, ik ga eens even verder lezen in mijn boek. Rik rijdt ons zachtjes aan naar Katherine en daar zullen we straks ook eens even 'groceries' (boodschappen) halen.
Bruce Springsteen zingt rustig op de achtergrond en wij tuffen nog even verder door dit prachtige land...
Hierbij weer een verhaal van Rik en Gerie in Kangoeroeland, helaas één van de laatsten.. Op het moment dat ik dit zit te typen, rijden Rik en ik naar Katherine, waar we langs het informatiecentrum gaan om wat advies te krijgen over hoe we onze dagen in de national parks hier het beste kunnen besteden. We willen graag naar Kakadu en naar Litchfield en die liggen beid op een paar uur rijden van onze uiteindelijke bestemming: Darwin. Daar proberen we dan onze mooie auto te verkopen en dan zit het er helaas alweer op. Tenzij we nog terugvliegen naar Perth, want daar zijn we het eigenlijk nog niet helemaal over eens. Binnenkort eerst de vliegmaatschappij maar eens even bellen hoe het allemaal zit met eventueel omboeken.. 🙂
Maar niet getreurd, we mogen nog even genieten van al het moois hier, voordat we weer terug naar Nederland moet.. We hebben vanuit Cairns de afgelopen dagen 700- 700 en 600 kilometer gereden en zijn Inmiddels dus aangekomen in the Northern Territory. Zeg maar een beetje het 'Groningen en Friesland' van Australië. Alleen dan zonder Piet Paulusma en met krokodillen. Die we overigens nog niet (houden zo!) gezien hebben..
Vanmorgen werden we wakker op de Mataranka homestead, waar een thermal pool langs het terrein van de camping stroomt. Rond een uur of acht zijn we daar vanmorgen dan ook ingesprongen. Heerlijk! Daarna hebben we ons ontbijtje opgewarmd (opgebakken aardappels) en een kopje thee gemaakt. En na de afwas en het tanden poetsen, tja zulke dingen moeten ook gebeuren, zijn we weer in de auto gestapt!
In de afgelopen dagen hebben we enorm veel prachtige roofvogels gezien die om de stoffige wegen heen vliegen en wachten tot ze een aangereden kangoeroe kunnen verorberen. Sommige zijn zo eigenwijs dat ze pas op het allerlaatste moment aan de kant vliegen en dat degene die rijdt (in de meeste gevallen is dit Rik) op de rem moet trappen.. Op de ellenlange wegen steek je naar ieder tegemoetkomer je hand op, omdat je eigenlijk een beetje in hetzelfde schuitje zit: de eerst komende paar uur zit je nog wel achter het stuur..
Gister sprak Rik een stel die voor 15 maanden gingen rondtrekken door Australië.. Nou, dat leek mij ook wel wat! Maar goed, op een gegeven moment is het ook gewoon mooi geweest en dat punt hebben we nu al bijna bereikt. We hebben er ook wel vrede mee dat we straks weer naar huis mogen. Het dringt dan ook steeds meer tot ons door dat het einde van het rondreizen nu echt in zicht komt en da's best raar na een half jaar lang van het ene avontuur in het andere rollen. We hebben onderweg zoveel mooie dingen gezien en zoveel mooi mensen ontmoet..
Soms denk ik wel, waarom kan het leven niet zo simpel zijn als hier in Australië.. Gewoon lekker op je blote voeten lopen en je van niemand wat aantrekken. Je werkt een tijdje, zodat je de rest van de tijd rond kunt reizen. Onderweg kwamen we zelfs een (oorspronkelijk Nederlands) stel tegen dat helemaal geen huis meer had, maar gewoon in een camper heel Australië doortrok.. Super toch? Zij waren met hun super schattige blonde kleinzoon op pad en die werd natuurlijk heerlijk verwend..
Over verwend gesproken.. Ik heb geloof ik nog helemaal niet verteld dat we in Cairns twee dagen de toerist uit hebben gehangen volgens mij.. Wij zijn een dag met een cruise meegeweest om te snorkelen.. Wauw, dat was echt super mooi! Wat een magische wereld onder water! We zagen zelfs een haai.. Dat was wel een beetje griezelig, maar ze hadden beloofd dat het geen gevaarlijke haaien waren haha. Die dag erna (auw auw, een beetje verbrand) met het treintje naar Kuranda een kleurrijk dorpje in het rainforest en terug met de kabelbaan zeg maar. Haha oh, dat bedenk ik me nu pas trouwens! Haha, nou ja het is in ieder geval goed gegaan.. Ik ben er niet onder gaan hangen.. Hihi.
Een paar dagen later zijn we naar 'lava tubes' geweest en dat was ook wonderlijk mooi... 🙂 die avond hebben we lekker een appeltaartje gebakken in de oven, maar ik moet toegeven die van Diek / Gonnie of Janine is lekkerder haha..
Nou, ik ga eens even verder lezen in mijn boek. Rik rijdt ons zachtjes aan naar Katherine en daar zullen we straks ook eens even 'groceries' (boodschappen) halen.
Bruce Springsteen zingt rustig op de achtergrond en wij tuffen nog even verder door dit prachtige land...
Townsville (shoppingmall)..
21 April 2014 | Australië, Nerang
G'day mate!
Volgens mij heb ik deze begroeting nog niet gebruikt, dus doen we dat nu maar eens even voor de verandering. Ik vind het eigenlijk een beetje stom, maar goed. 'Mate' zeggen de Ozzies eigenlijk tegen iedereen die ze tegenkomen en voor vrouwen, wordt overal 'love' of 'sweetie' achteraan gezegd, wat ik dan eigenlijk wel weer heel mooi vind. Maar dat 'g'day' vind ik dus maar niks. Nou goed, tot dusver de Ozzie 'slang' (taalgebruik)
Inmiddels gaan wij richting Prosperine en zijn wij redelijk volgens planning bezig. aankomende week hebben we de tijd om van Townsville naar Cairns / Cooktown te rijden en daarna gaan we dus richting Darwin. Vandaag en de afgelopen paar dagen hebben we veel National Parks bekeken en het stof weer eens even onder onze wandelschoenen vandaan gehaald. Zo hebben we de eerste dag (dinsdag 15 april) zo'n zes km gelopen, die dag erop (woe 16 april) 16 km (inclusief 2 km verkeerd lopen, erg handig) in Carnarvon np. En daarna zijn we doorgescheurd naar Blackdown Tablelands, waar we ook weer 10 km gelopen hebben op donderdag 17 april.
Afgelopen nacht (van 19 op 20 april) sliepen we in Platypus Bushcamp bij Eungella N.P. Links van Mackay, waar we vandaag een kleine wandeling hebben gemaakt en lekker even met onze voeten in een super mooie poel hebben gezeten. Tot er een klein jongetje op ons af kwam die ons vertelde dat er een aal onder de rotsen zat. Dus wij kijken en inderdaad, we zagen alleen de kop, maar dat was al griezelig groot. (Zo groot als een flinke mango, of Riks vuist zegt hij haha). Dus gauw de voeten uit het water en begonnen aan de tocht terug naar de auto. Terwijl ik dit typ, rijden we alweer richting Bowen en daarna na onze gratis camping. De afgelopen twee nachten hebben we namelijk steeds op een betaalde camping gestaan en ook al hoefden we daar niet idioot veel voor te betalen, het is toch weer geld wat je anders ergens anders voor had kunnen gebruiken.
Eergisternacht (van 18 op 19) sliepen we bij 'General Gordon hotel', waar we in het donker aankwamen en wat we eerst helemaal niet konden vinden (we hebben aardig wat rondjes gereden over kleine boerenweggetjes, tussen rietsuikervelden door). Omdat het Goede Vrijdag was, was de pub dicht en moesten we dus op het late tijdstip (rond half 8) zelf nog een prakkie koken, want Rik vond mijn idee: even een mueslireep en een banaan geen goed idee voor het avondeten.. Dus toch nog maar even gauw koken. Na het eten gingen we even douchen, met ongeveer 30 anderen. Gelukkig waren dit: vliegen, muggen, spinnen, motten, mieren èn één witte salamander, die de vreemde gewoonte had om zich ineens vanaf het plafond te laten vallen. Gelukkig had ik net op dat moment mijn tandenborstel in de mond, dus werd mijn gegil een beetje gesmoord, haha. Rik stond op dat moment in de groene badkuip, achter een poezelig gordijntje te douchen, dus die kon mij helaas niet helpen. En ook al had ik wel heel hard gegild, alle overige bezoekers van het 'hotel', wat dus eigenlijk gewoon een pub was, waren dermate onder invloed, dat ze het vast niet gemerkt zouden hebben. Nou, en dan was er in de wc eenzelfde aantal bewoners, inclusief -vreemd genoeg- een witte salamander, dus besloot ik de lamp maar uit te laten, zodat ik niet zoveel beestjes zou zien. De vloer liep trouwens zo erg af, dat als er denkbeeldig allemaal water zou stromen in de wc, het van achter naar voren de ruimte uit zo gaan..
Een grappig detail van dit hotel is, dat je de trap op loopt naar boven, waar zich dus de douche en het toilet bevindt en je om het middelste van het gebouw heen kunt lopen. Het is een soort vierkant gebouw, waar langs twee zijden een soort overdekte veranda loopt die zo rot was, dat je hem - volgens Rik- zo kapot zou kunnen trappen.. Haha, nou ondanks de scheve vloer, de dronken lui en de (goede, maar luide) muziek die ze draaiden hebben we prima geslapen. We kregen zelfs nog een 'echte bio-banaan' die ze van de boom hadden getrokken en met tros en al aan het plafond op de veranda hadden gehangen hahaha. Een hele belevenis dus. 🙂 Tja, zulke dingen maken het mooi vind ik. Dit maak je niet mee als je steeds maar in steden blijft hangen of in Hostels zit.. Voor ons is dit wat Australië zo aantrekkelijk maakt. Je weet nooit wat je zult beleven of wie je zult ontmoeten..
Oh ja, dat schoot me nog te binnen. Eergister stonden wij op een parkeerplaats even te internetten en toen sprak een vrouw ons aan. Eerst maakte ze een grapje over ons surfboard en toen: 'You look exhausted!' (Jij ziet er echt doodmoe uit.. Ik snap niet wat jullie jezelf aandoen met dat rondreizen. Je wordt hartstikke moe, verbrand door de zon... Ik heb ook zo'n zoon.. Pfff, wat moet je toch met al dat gedoe.' Haha, nou ik was eigenlijk een beetje sprakeloos. Ik geloof dat ik niet echt een goed weerwoord had, maar later bedacht ik mij dat deze preek waarschijnlijk meer voor haar zoon was, dan voor ons.
Ik denk dat je, juist als je uit je 'comfortzone' komt, zoveel meer leert, dan dat alles zo vanzelfsprekend is. Tenminste, als ik voor mezelf spreek dan natuurlijk, 😉 🙂
Ik zit me nu al af te vragen hoe het zal zijn als we terug zijn en 'niet langer meer in beweging zijn'. Niet constant reizen, op zoek naar mooie plaatsen, een slaapplek en op zoek naar jezelf zijn eigenlijk. Naar hoe jij omgaat met nieuwe situaties, tegenslagen enzovoorts enzovoorts. Nou, ik zal mij filofische de-tour even beëindigen, haha.
Voordat je het weet zijn we weer op de Nederlandse bodem en is het alsof we nooit weggeweest zijn*. Goed, een fijn Pasen (of wat er nog van over is..)
Liefs
Ps. 28 mei staan we als het goed is weer op Nederlands bodem en je mag zelf uitrekenen hoeveel nachtjes dat nog zijn, haha 😉
* = Aldus Janine.
Volgens mij heb ik deze begroeting nog niet gebruikt, dus doen we dat nu maar eens even voor de verandering. Ik vind het eigenlijk een beetje stom, maar goed. 'Mate' zeggen de Ozzies eigenlijk tegen iedereen die ze tegenkomen en voor vrouwen, wordt overal 'love' of 'sweetie' achteraan gezegd, wat ik dan eigenlijk wel weer heel mooi vind. Maar dat 'g'day' vind ik dus maar niks. Nou goed, tot dusver de Ozzie 'slang' (taalgebruik)
Inmiddels gaan wij richting Prosperine en zijn wij redelijk volgens planning bezig. aankomende week hebben we de tijd om van Townsville naar Cairns / Cooktown te rijden en daarna gaan we dus richting Darwin. Vandaag en de afgelopen paar dagen hebben we veel National Parks bekeken en het stof weer eens even onder onze wandelschoenen vandaan gehaald. Zo hebben we de eerste dag (dinsdag 15 april) zo'n zes km gelopen, die dag erop (woe 16 april) 16 km (inclusief 2 km verkeerd lopen, erg handig) in Carnarvon np. En daarna zijn we doorgescheurd naar Blackdown Tablelands, waar we ook weer 10 km gelopen hebben op donderdag 17 april.
Afgelopen nacht (van 19 op 20 april) sliepen we in Platypus Bushcamp bij Eungella N.P. Links van Mackay, waar we vandaag een kleine wandeling hebben gemaakt en lekker even met onze voeten in een super mooie poel hebben gezeten. Tot er een klein jongetje op ons af kwam die ons vertelde dat er een aal onder de rotsen zat. Dus wij kijken en inderdaad, we zagen alleen de kop, maar dat was al griezelig groot. (Zo groot als een flinke mango, of Riks vuist zegt hij haha). Dus gauw de voeten uit het water en begonnen aan de tocht terug naar de auto. Terwijl ik dit typ, rijden we alweer richting Bowen en daarna na onze gratis camping. De afgelopen twee nachten hebben we namelijk steeds op een betaalde camping gestaan en ook al hoefden we daar niet idioot veel voor te betalen, het is toch weer geld wat je anders ergens anders voor had kunnen gebruiken.
Eergisternacht (van 18 op 19) sliepen we bij 'General Gordon hotel', waar we in het donker aankwamen en wat we eerst helemaal niet konden vinden (we hebben aardig wat rondjes gereden over kleine boerenweggetjes, tussen rietsuikervelden door). Omdat het Goede Vrijdag was, was de pub dicht en moesten we dus op het late tijdstip (rond half 8) zelf nog een prakkie koken, want Rik vond mijn idee: even een mueslireep en een banaan geen goed idee voor het avondeten.. Dus toch nog maar even gauw koken. Na het eten gingen we even douchen, met ongeveer 30 anderen. Gelukkig waren dit: vliegen, muggen, spinnen, motten, mieren èn één witte salamander, die de vreemde gewoonte had om zich ineens vanaf het plafond te laten vallen. Gelukkig had ik net op dat moment mijn tandenborstel in de mond, dus werd mijn gegil een beetje gesmoord, haha. Rik stond op dat moment in de groene badkuip, achter een poezelig gordijntje te douchen, dus die kon mij helaas niet helpen. En ook al had ik wel heel hard gegild, alle overige bezoekers van het 'hotel', wat dus eigenlijk gewoon een pub was, waren dermate onder invloed, dat ze het vast niet gemerkt zouden hebben. Nou, en dan was er in de wc eenzelfde aantal bewoners, inclusief -vreemd genoeg- een witte salamander, dus besloot ik de lamp maar uit te laten, zodat ik niet zoveel beestjes zou zien. De vloer liep trouwens zo erg af, dat als er denkbeeldig allemaal water zou stromen in de wc, het van achter naar voren de ruimte uit zo gaan..
Een grappig detail van dit hotel is, dat je de trap op loopt naar boven, waar zich dus de douche en het toilet bevindt en je om het middelste van het gebouw heen kunt lopen. Het is een soort vierkant gebouw, waar langs twee zijden een soort overdekte veranda loopt die zo rot was, dat je hem - volgens Rik- zo kapot zou kunnen trappen.. Haha, nou ondanks de scheve vloer, de dronken lui en de (goede, maar luide) muziek die ze draaiden hebben we prima geslapen. We kregen zelfs nog een 'echte bio-banaan' die ze van de boom hadden getrokken en met tros en al aan het plafond op de veranda hadden gehangen hahaha. Een hele belevenis dus. 🙂 Tja, zulke dingen maken het mooi vind ik. Dit maak je niet mee als je steeds maar in steden blijft hangen of in Hostels zit.. Voor ons is dit wat Australië zo aantrekkelijk maakt. Je weet nooit wat je zult beleven of wie je zult ontmoeten..
Oh ja, dat schoot me nog te binnen. Eergister stonden wij op een parkeerplaats even te internetten en toen sprak een vrouw ons aan. Eerst maakte ze een grapje over ons surfboard en toen: 'You look exhausted!' (Jij ziet er echt doodmoe uit.. Ik snap niet wat jullie jezelf aandoen met dat rondreizen. Je wordt hartstikke moe, verbrand door de zon... Ik heb ook zo'n zoon.. Pfff, wat moet je toch met al dat gedoe.' Haha, nou ik was eigenlijk een beetje sprakeloos. Ik geloof dat ik niet echt een goed weerwoord had, maar later bedacht ik mij dat deze preek waarschijnlijk meer voor haar zoon was, dan voor ons.
Ik denk dat je, juist als je uit je 'comfortzone' komt, zoveel meer leert, dan dat alles zo vanzelfsprekend is. Tenminste, als ik voor mezelf spreek dan natuurlijk, 😉 🙂
Ik zit me nu al af te vragen hoe het zal zijn als we terug zijn en 'niet langer meer in beweging zijn'. Niet constant reizen, op zoek naar mooie plaatsen, een slaapplek en op zoek naar jezelf zijn eigenlijk. Naar hoe jij omgaat met nieuwe situaties, tegenslagen enzovoorts enzovoorts. Nou, ik zal mij filofische de-tour even beëindigen, haha.
Voordat je het weet zijn we weer op de Nederlandse bodem en is het alsof we nooit weggeweest zijn*. Goed, een fijn Pasen (of wat er nog van over is..)
Liefs
Ps. 28 mei staan we als het goed is weer op Nederlands bodem en je mag zelf uitrekenen hoeveel nachtjes dat nog zijn, haha 😉
* = Aldus Janine.
Ready to go ... (And Back in Australia!!! )
09 April 2014 | Australië, Nerang
Op een warme zondagavond, 6 april 2014, komen Rik en ik weer aan op de Australische bodem. We hadden op het vliegveld in Auckland uitgezocht hoe we het beste konden reizen en kwamen ook tot de ontdekking dat het motel dat we geboekt hadden in Brisbane, toch ineens geen plaats voor ons had?! Dus werd ons plan b ingeschakeld: we zouden uit het vliegtuig rennen, de bagage terug proberen te krijgen en dan zo snel mogelijk naar de trein gaan om van daaruit naar Nerang (ongeveer een uur rijden onder Brisbane) te gaan terug naar onze auto. Ondanks dat ik een paar Nieuw Zeelandse schelpen in de tas had, mochten we door en konden we op tijd de trein pakken naar Nerang. In de trein hadden we Wifi, dus konden we met een aantal familieleden en vrienden bijkletsen en ondertussen weer even even aan het idee dat we weer terug waren in het mooie Australië..
Op de één of andere manier geeft dat echt een super goed gevoel. En ik denk dat je dat wel haast als 'thuiskomen' kunt omschrijven..
Aangekomen met al onze bagage bij het huis van Sharyn (de zus van Katie, die we in Edingburgh hebben ontmoet), hebben we de auto weer ingericht en toen we er net in wouden kruipen, kwam Sharyn naar buiten. We hebben even onze tanden gepoetst, bijgekletst en zijn toen gaan slapen.. (We kwamen om half 12 's avonds in Nerang aan).
Sharyn zei al dat we David (de overbuurman) even moesten vragen voor de auto in de morgen, dus deden we dat. We hadden nog een Manuka honey koekje uit het vliegtuig, dus dachten dat dat ons ontbijt voor die morgen zou worden, maar toen we de straat overgestoken hadden en ons voorgesteld hadden aan Sandra en David, (David hadden we vlak voordat we weggingen ook al ontmoet, maar hij was onze naam vergeten haha) bleek dat anders te zijn...
Een vriendin van Sandra kwam die ochtend voor een goed ontbijt en wij mochten zo aanschuiven.. Woooow.. : worstjes, spek, ui, tomaat, eieren en 'hash browns' (soort Rösti schijven) op de BBQ (barbie) met toast..
En een heerlijk kopje koffie.. Nou, het was lang geleden dat we zo'n heerlijk ontbijt hadden jeetje.. Daarna gingen Rik en David even naar de auto kijken en zei David dat hij er wel een mannetje voor had: Ben.
Hij kon er dinsdag naar kijken, dus brachten we de auto om 8 uur 's ochtends naar hem toe. Uiteindelijk zijn we drie nachten in Nerang gebleven en hebben we maandagavond samen met Sharyn, Sandra en David gegeten en gisteravond (dinsdag) samen met Sharyn. We hebben maar eens even pannenkoeken gebakken voor de verandering haha.
De reparatie van de auto zou rond de 300 dollar zijn (ingewikkelde auto om uit elkaar te halen), maar het bleek uiteindelijk 50 meer te zijn, omdat ze iets ontdekt hadden aan de versnellingsbak. De rubbers waren versleten en 'het stokje zeg maar' roerde ergens bij langs bijna, ijzer op ijzer en het lekte olie.. Dus hebben ze het zeg maar net op tijd gemaakt!
En dat voor 350 dollar, was een goede deal volgens Sharyn & David..
Vanmorgen hebben we de auto nog even weer goed ingepakt, ik heb Riks haar weer even gemillimeterd en we hadden een paar pannenkoeken van gisteren en zijn toen de weg weer overgestoken naar David en Sandra, omdat we daar even mochten douchen. We waren daar rond 8 uur en reden om 10 uur de straat pas uit, omdat we twee kopjes koffie kregen, een broodje toast met honing.. Wauw.. Als we terugdenken aan hoe ongelooflijk vriendelijk deze twee mensen zijn, zijn we echt heel dankbaar.. Ik ben benieuwd of ik jullie al verveel met al onze verhalen over al die schatten van mensen die wij in de loop der maanden ontmoet hebben.. Deze mensen ook weer.. David bracht ons naar de monteur gisteren en hij zei: het is dat ik vrijdag weg ga naar Tasmanië, anders had ik jullie meegenomen en jullie wat van de omgeving laten zien..
Wauw! 🙂 Dat is toch super ?!
Maar goed, ik zal ons plan voor de laatste 7 weken even met jullie delen..
Wat gaan we doen ?
Ons plan in eerste instantie was om van Brisbane naar Cairns te rijden en daar de auto te verkopen.. Het gewijzigde plan luidt als volgt: we rijden naar boven, naar Cairns, richting Cape York, komen weer terug en gaan dan naar links om uiteindelijk te kunnen eindigen in Darwin..
Daar hebben we nu nog zo'n 5 weken voor, want misschien gaan we aan het eind van de rit, terug naar Perth om nog wat tijd met Brice en Jean te kunnen spenderen.. Dat willen we heel graag, maar we weten niet of daar wel genoeg tijd voor is, aangezien we ons mooie autootje in Darwin moeten verkopen..
Heel veel liefs,
Gerie & Rik.
Of eigenlijk Rik en Gerie, want ik krijg die jongen maar niet achter de pc om zelf een verhaaltje te schrijven haha..
Op de één of andere manier geeft dat echt een super goed gevoel. En ik denk dat je dat wel haast als 'thuiskomen' kunt omschrijven..
Aangekomen met al onze bagage bij het huis van Sharyn (de zus van Katie, die we in Edingburgh hebben ontmoet), hebben we de auto weer ingericht en toen we er net in wouden kruipen, kwam Sharyn naar buiten. We hebben even onze tanden gepoetst, bijgekletst en zijn toen gaan slapen.. (We kwamen om half 12 's avonds in Nerang aan).
Sharyn zei al dat we David (de overbuurman) even moesten vragen voor de auto in de morgen, dus deden we dat. We hadden nog een Manuka honey koekje uit het vliegtuig, dus dachten dat dat ons ontbijt voor die morgen zou worden, maar toen we de straat overgestoken hadden en ons voorgesteld hadden aan Sandra en David, (David hadden we vlak voordat we weggingen ook al ontmoet, maar hij was onze naam vergeten haha) bleek dat anders te zijn...
Een vriendin van Sandra kwam die ochtend voor een goed ontbijt en wij mochten zo aanschuiven.. Woooow.. : worstjes, spek, ui, tomaat, eieren en 'hash browns' (soort Rösti schijven) op de BBQ (barbie) met toast..
En een heerlijk kopje koffie.. Nou, het was lang geleden dat we zo'n heerlijk ontbijt hadden jeetje.. Daarna gingen Rik en David even naar de auto kijken en zei David dat hij er wel een mannetje voor had: Ben.
Hij kon er dinsdag naar kijken, dus brachten we de auto om 8 uur 's ochtends naar hem toe. Uiteindelijk zijn we drie nachten in Nerang gebleven en hebben we maandagavond samen met Sharyn, Sandra en David gegeten en gisteravond (dinsdag) samen met Sharyn. We hebben maar eens even pannenkoeken gebakken voor de verandering haha.
De reparatie van de auto zou rond de 300 dollar zijn (ingewikkelde auto om uit elkaar te halen), maar het bleek uiteindelijk 50 meer te zijn, omdat ze iets ontdekt hadden aan de versnellingsbak. De rubbers waren versleten en 'het stokje zeg maar' roerde ergens bij langs bijna, ijzer op ijzer en het lekte olie.. Dus hebben ze het zeg maar net op tijd gemaakt!
En dat voor 350 dollar, was een goede deal volgens Sharyn & David..
Vanmorgen hebben we de auto nog even weer goed ingepakt, ik heb Riks haar weer even gemillimeterd en we hadden een paar pannenkoeken van gisteren en zijn toen de weg weer overgestoken naar David en Sandra, omdat we daar even mochten douchen. We waren daar rond 8 uur en reden om 10 uur de straat pas uit, omdat we twee kopjes koffie kregen, een broodje toast met honing.. Wauw.. Als we terugdenken aan hoe ongelooflijk vriendelijk deze twee mensen zijn, zijn we echt heel dankbaar.. Ik ben benieuwd of ik jullie al verveel met al onze verhalen over al die schatten van mensen die wij in de loop der maanden ontmoet hebben.. Deze mensen ook weer.. David bracht ons naar de monteur gisteren en hij zei: het is dat ik vrijdag weg ga naar Tasmanië, anders had ik jullie meegenomen en jullie wat van de omgeving laten zien..
Wauw! 🙂 Dat is toch super ?!
Maar goed, ik zal ons plan voor de laatste 7 weken even met jullie delen..
Wat gaan we doen ?
Ons plan in eerste instantie was om van Brisbane naar Cairns te rijden en daar de auto te verkopen.. Het gewijzigde plan luidt als volgt: we rijden naar boven, naar Cairns, richting Cape York, komen weer terug en gaan dan naar links om uiteindelijk te kunnen eindigen in Darwin..
Daar hebben we nu nog zo'n 5 weken voor, want misschien gaan we aan het eind van de rit, terug naar Perth om nog wat tijd met Brice en Jean te kunnen spenderen.. Dat willen we heel graag, maar we weten niet of daar wel genoeg tijd voor is, aangezien we ons mooie autootje in Darwin moeten verkopen..
Heel veel liefs,
Gerie & Rik.
Of eigenlijk Rik en Gerie, want ik krijg die jongen maar niet achter de pc om zelf een verhaaltje te schrijven haha..
Matamata (NZ)
02 April 2014 | Nieuw Zeeland, Hokitika
Lieve familie en vrienden,
Dit verhaal begint, waar het verhaal van Janine eindigd: we hebben een geweldige tijd gehad met z'n drieën en (wonderbaarlijk, maar waar) géén ruzie gehad.. En toen we in Thames waren, werden we ook nog een halve week vergezeld door Suzanne (een vriendin) dus de pret kon niet op.. Tock kwam daar dan het rare moment dat we Janine 'op het vliegveld moesten zetten.. Heel raar na zo'n gezellige tijd samen! Toch zagen we niet lang daarna allerlei mooie foto's van haar tussen de familie, dus dat voelt dan ook wel weer goed. Een dag later hebben we Suzanne op het vliegveld gebracht en toen waren we dus weer met z'n tweetjes.. Raar maar waar..
Inmiddels gaan we al een mooi eindje richting 6 april, de dag dat we weer terugvliegen naar Australië.. Hoewel Nieuw Zeeland een prachtig mooi land is, ligt ons hart toch meer in het stoffige, bloedhete Down Under.. Hier in NZ voelt het wat meer alsof je op visite bent zeg maar..
Eh, wat hebben jullie eigenlijk allemaal gedaan sinds het vertrek van Suzanne en Janine? Wij zijn Auckland uitgereden, naar Cape Reinga toe (het Noorderlijkste puntje van NZ) en hebben een mooie camping opgezocht aan de zee. Daar hebben we een heel vriendelijk ouder echtpaar ontmoet ( Bryan en Joy) die ons vertelden dat hij zich ook bezighield met massage.. Dus raakten Rik en hij aan de praat en ik met Joy (lees: een gezellige 'oma-oma' die onder het kletsen met haar breinaalden aan het tikkeren is, omdat ze truien breit voor de arme kinderen in Afrika). We hebben bij hen in de camper gezellig een kopje thee gedronken met carrotcake (zouden ze helderzien geweest zijn ?! 😛 ) en spraken toen af dat Rik de volgende morgen wel langs kon komen, zodat Bryan Riks vastzittende nek (wel handig, maar niet op de natuurlijke wijze bedoel ik) wat losser kon masseren. Zo gezegd, zo gedaan. Na een gezellige avond kropen wij weer in onze tent en hebben we de volgende morgen na het ontbijt weer bij hen aangeklopt. Ik ging buiten met Joy zitten kletsen en Rik ging naar de camper, waar hij als een nieuw iemand weer naar buiten kwam haha. Die man wist wel waar hij het over had. Naderhand hebben we met z'n allen koffie gedronken en boden ze aan, dat we wel langs mochten komen als we weer richting Auckland gingen, zodat Bryan Rik nog meer kon leren. Zo gezegd zo gedaan. We hebben hen gedag gezegd (ze stonden beide al in de deur om ons uit te zwaaien 🙂 ) en zijn toen eerst naar een glowworm cave geweest. Toevalig dezelfde als Janine en Henry!! zagen wij later op de kaart, waar hun vanalles op onderstreept en omcirkeld hadden. En toen zijn wij met de ferry naar Russel gegaan. Daar hebben we op een veel te dure camping gestaan, maar wel even lekker gebruik gemaakt van de keuken, door even een lekkere salade te maken met opgebakken aardappels. (Oh jeetje, als ik daar nu weer aan denk krijg ik honger.. Is misschien ook niet zo vreemd, want het is half 1) Van daaruit hebben we de volgende dag een prachtige wandeling gemaakt naar de andere punt van Russel en zagen we daar een oud whaling station en hebben we daar even lekker wat gegeten met een prachtig uitzicht.
Doorgesjeest naar Cape Reinga, 'where two oceans meet' en toen naar Spirits Bay, een prachtige camping in een uithoek van NZ, waar we helaas niet konden blijven, omdat we overlegd hadden dat we vrijdagavond naar Joy en Bryan zouden gaan..
Daar aangekomen (we gaan nu even in vogelvlucht, zoal je wel begrijpt..) stond de ketel met het hete water al aan (Volgens mij al een uur zei ik later tegen Rik) en waren de scones al gesmeerd met boter en een lekker laagje jam. Wat een warm welkom.. En waar woonden deze mensen ?! Op het allermooiste plekje rondom Auckland.. (Jaja, jullie overdrijven zeker?) Nee, het was echt het mooiste plekje dat je je maar kon bedenken. Haar familie woonde daar al heel lang. Het is ten noorden van Auckland en ze wonen op de hoogste plek van de omgeving en hebben een prachtig uitzicht op zowel de zee als op Auckland.. In ieder geval mochten we bij hen logeren (we hadden al tegen elkaar gezegd, misschien mogen we de tent wel opzetten in hun tuin.. maar nee we mochten) in een supersonisch bed in hun logeerkamer. Lekker kunnen douchen en Rik heeft die avond en die morgen heel veel mogen leren van Bryan. We hebben heerlijk gegeten met zilver bestek (ik voelde mij echt zo'n domme boerin, omdat ik niet zo goed kon eten met dat lange bestek haha) en 's avonds lekker een kopje chocolademelk met weer carrotcake. Haha, wat een verwende kindertjes he ?! Het klinkt misschien een beetje onnozel, maar als je aan het reizen bent en dan ineens zo in de watten gelegd wordt, voelt echt heerlijk! Wat een lieve mensen.. Die volgende dag hebben we hen een dikke knuffel gegeven en zijn we weer verder gegaan.
Oké, ik zie de wenkbrauwen van mijn lieve broertje in gedachten al een beetje fronzen, dus ik zal het verhaal wat inkorten.. Met Janine hebben we globaal gezien het onderste gedeelte van het Noordereiland bekeken en een wandeling gemaakt in het westen op mt Taranaki of Egmond.. Diezelfde berg hebben wij gezien vanaf mount Tongariro, toen we de Tongariro Cris Cross gedaan hebben. (Huh, criscross, zullen NZ-kenners denken?!) Ja. Wij zijn vanaf de westkant begonnen. Zijn all the way to the top geweest (of nou ja, iets over de top) en toen weer terug. Tot aan het punt vanwaar je kunt starten naar mount Tongariro (side track) en dat nog zo'n uur en 20 minuten aan het geheel toevoegd. Nou goed, halverwege dachten we: dat moet ook nog wel lukken, maar op de terugweg weer naar de auto (die gelukkig niet leeggejat wat haha) dachten we wel even van hmmm, had dat nou gemoeten die Tongariro Summit?! Maar wij hadden tijdens deze barre tocht (die zowel Suzanne, Janine als Bernhard & Jellie ?! Afgelegd hebben) al het volgende bedacht: wij gaan naderhand lekker naar en zwembad. Bleek nou dat dat zwembad ook hot mineral pools had, dus dachten we: da's nog beter. Lekker gekookt in het bad, een koude douche genomen om af te koelen en het haar (dat na een paar dagen toch wel wat glimmend begon te worden) maar even gewassen en toen weer terug naar de camping. We hadden bedacht om toch nog maar een nachtje te blijven. Die ochtend stond om kwart voor zes de wekker, hadden we een heel ochtendritueel (stokbrood met ei en worstjes ) en spul gesmeerd voor onderweg, dus hadden we geen tijd om de tent op te ruimen. Dus lekker gezwommen, een paar kliekjes opgemaakt en toen lekker naar bed oh eh, de tent. 🙁
Om een heel lang verhaal kort te maken, zijn we nu in een bieb in Matamata (tja, die Nieuw Zeelanders met hun namen ?!) En gaan we zo richting Waihi en via de Coromandel naar boven. We hebben zoals het nu lijkt twee geïnteresseerden in de auto van Janine en staan zelf te popelen om weer terug te gaan naar het mooie Australië.
En toch, je zou het niet zeggen maar, begint het wel weer te kriebelen om ook zelf weer naar huis te gaan. Leuke dingen doen met familie en vrienden. Bijkletsen of gewoon lekker bankhangen of pannekoeken eten bij onze lieve buurvrouw aan de Kerkweg!
Op een gegeven moment ga je zelfs het koffiedrinken bij je ouders of schoonouders op zondag missen. En zelfs 'ons' stekkie in Ruinen (met bijbehorende gezelligheid van de drie musketiers en onze lieve buurtjes) wordt gemist!
Goed, voordat ik al te sentimenteel wordt, wens ik jullie allen een mooie lente toe! 🙂
Ik zal nog een paar mooie foto's toevoegen!
Een dikke knuffel,
Rik en Gerie*
(* die al twee weken versierd wordt door een mooie koortslip haha)
Dit verhaal begint, waar het verhaal van Janine eindigd: we hebben een geweldige tijd gehad met z'n drieën en (wonderbaarlijk, maar waar) géén ruzie gehad.. En toen we in Thames waren, werden we ook nog een halve week vergezeld door Suzanne (een vriendin) dus de pret kon niet op.. Tock kwam daar dan het rare moment dat we Janine 'op het vliegveld moesten zetten.. Heel raar na zo'n gezellige tijd samen! Toch zagen we niet lang daarna allerlei mooie foto's van haar tussen de familie, dus dat voelt dan ook wel weer goed. Een dag later hebben we Suzanne op het vliegveld gebracht en toen waren we dus weer met z'n tweetjes.. Raar maar waar..
Inmiddels gaan we al een mooi eindje richting 6 april, de dag dat we weer terugvliegen naar Australië.. Hoewel Nieuw Zeeland een prachtig mooi land is, ligt ons hart toch meer in het stoffige, bloedhete Down Under.. Hier in NZ voelt het wat meer alsof je op visite bent zeg maar..
Eh, wat hebben jullie eigenlijk allemaal gedaan sinds het vertrek van Suzanne en Janine? Wij zijn Auckland uitgereden, naar Cape Reinga toe (het Noorderlijkste puntje van NZ) en hebben een mooie camping opgezocht aan de zee. Daar hebben we een heel vriendelijk ouder echtpaar ontmoet ( Bryan en Joy) die ons vertelden dat hij zich ook bezighield met massage.. Dus raakten Rik en hij aan de praat en ik met Joy (lees: een gezellige 'oma-oma' die onder het kletsen met haar breinaalden aan het tikkeren is, omdat ze truien breit voor de arme kinderen in Afrika). We hebben bij hen in de camper gezellig een kopje thee gedronken met carrotcake (zouden ze helderzien geweest zijn ?! 😛 ) en spraken toen af dat Rik de volgende morgen wel langs kon komen, zodat Bryan Riks vastzittende nek (wel handig, maar niet op de natuurlijke wijze bedoel ik) wat losser kon masseren. Zo gezegd, zo gedaan. Na een gezellige avond kropen wij weer in onze tent en hebben we de volgende morgen na het ontbijt weer bij hen aangeklopt. Ik ging buiten met Joy zitten kletsen en Rik ging naar de camper, waar hij als een nieuw iemand weer naar buiten kwam haha. Die man wist wel waar hij het over had. Naderhand hebben we met z'n allen koffie gedronken en boden ze aan, dat we wel langs mochten komen als we weer richting Auckland gingen, zodat Bryan Rik nog meer kon leren. Zo gezegd zo gedaan. We hebben hen gedag gezegd (ze stonden beide al in de deur om ons uit te zwaaien 🙂 ) en zijn toen eerst naar een glowworm cave geweest. Toevalig dezelfde als Janine en Henry!! zagen wij later op de kaart, waar hun vanalles op onderstreept en omcirkeld hadden. En toen zijn wij met de ferry naar Russel gegaan. Daar hebben we op een veel te dure camping gestaan, maar wel even lekker gebruik gemaakt van de keuken, door even een lekkere salade te maken met opgebakken aardappels. (Oh jeetje, als ik daar nu weer aan denk krijg ik honger.. Is misschien ook niet zo vreemd, want het is half 1) Van daaruit hebben we de volgende dag een prachtige wandeling gemaakt naar de andere punt van Russel en zagen we daar een oud whaling station en hebben we daar even lekker wat gegeten met een prachtig uitzicht.
Doorgesjeest naar Cape Reinga, 'where two oceans meet' en toen naar Spirits Bay, een prachtige camping in een uithoek van NZ, waar we helaas niet konden blijven, omdat we overlegd hadden dat we vrijdagavond naar Joy en Bryan zouden gaan..
Daar aangekomen (we gaan nu even in vogelvlucht, zoal je wel begrijpt..) stond de ketel met het hete water al aan (Volgens mij al een uur zei ik later tegen Rik) en waren de scones al gesmeerd met boter en een lekker laagje jam. Wat een warm welkom.. En waar woonden deze mensen ?! Op het allermooiste plekje rondom Auckland.. (Jaja, jullie overdrijven zeker?) Nee, het was echt het mooiste plekje dat je je maar kon bedenken. Haar familie woonde daar al heel lang. Het is ten noorden van Auckland en ze wonen op de hoogste plek van de omgeving en hebben een prachtig uitzicht op zowel de zee als op Auckland.. In ieder geval mochten we bij hen logeren (we hadden al tegen elkaar gezegd, misschien mogen we de tent wel opzetten in hun tuin.. maar nee we mochten) in een supersonisch bed in hun logeerkamer. Lekker kunnen douchen en Rik heeft die avond en die morgen heel veel mogen leren van Bryan. We hebben heerlijk gegeten met zilver bestek (ik voelde mij echt zo'n domme boerin, omdat ik niet zo goed kon eten met dat lange bestek haha) en 's avonds lekker een kopje chocolademelk met weer carrotcake. Haha, wat een verwende kindertjes he ?! Het klinkt misschien een beetje onnozel, maar als je aan het reizen bent en dan ineens zo in de watten gelegd wordt, voelt echt heerlijk! Wat een lieve mensen.. Die volgende dag hebben we hen een dikke knuffel gegeven en zijn we weer verder gegaan.
Oké, ik zie de wenkbrauwen van mijn lieve broertje in gedachten al een beetje fronzen, dus ik zal het verhaal wat inkorten.. Met Janine hebben we globaal gezien het onderste gedeelte van het Noordereiland bekeken en een wandeling gemaakt in het westen op mt Taranaki of Egmond.. Diezelfde berg hebben wij gezien vanaf mount Tongariro, toen we de Tongariro Cris Cross gedaan hebben. (Huh, criscross, zullen NZ-kenners denken?!) Ja. Wij zijn vanaf de westkant begonnen. Zijn all the way to the top geweest (of nou ja, iets over de top) en toen weer terug. Tot aan het punt vanwaar je kunt starten naar mount Tongariro (side track) en dat nog zo'n uur en 20 minuten aan het geheel toevoegd. Nou goed, halverwege dachten we: dat moet ook nog wel lukken, maar op de terugweg weer naar de auto (die gelukkig niet leeggejat wat haha) dachten we wel even van hmmm, had dat nou gemoeten die Tongariro Summit?! Maar wij hadden tijdens deze barre tocht (die zowel Suzanne, Janine als Bernhard & Jellie ?! Afgelegd hebben) al het volgende bedacht: wij gaan naderhand lekker naar en zwembad. Bleek nou dat dat zwembad ook hot mineral pools had, dus dachten we: da's nog beter. Lekker gekookt in het bad, een koude douche genomen om af te koelen en het haar (dat na een paar dagen toch wel wat glimmend begon te worden) maar even gewassen en toen weer terug naar de camping. We hadden bedacht om toch nog maar een nachtje te blijven. Die ochtend stond om kwart voor zes de wekker, hadden we een heel ochtendritueel (stokbrood met ei en worstjes ) en spul gesmeerd voor onderweg, dus hadden we geen tijd om de tent op te ruimen. Dus lekker gezwommen, een paar kliekjes opgemaakt en toen lekker naar bed oh eh, de tent. 🙁
Om een heel lang verhaal kort te maken, zijn we nu in een bieb in Matamata (tja, die Nieuw Zeelanders met hun namen ?!) En gaan we zo richting Waihi en via de Coromandel naar boven. We hebben zoals het nu lijkt twee geïnteresseerden in de auto van Janine en staan zelf te popelen om weer terug te gaan naar het mooie Australië.
En toch, je zou het niet zeggen maar, begint het wel weer te kriebelen om ook zelf weer naar huis te gaan. Leuke dingen doen met familie en vrienden. Bijkletsen of gewoon lekker bankhangen of pannekoeken eten bij onze lieve buurvrouw aan de Kerkweg!
Op een gegeven moment ga je zelfs het koffiedrinken bij je ouders of schoonouders op zondag missen. En zelfs 'ons' stekkie in Ruinen (met bijbehorende gezelligheid van de drie musketiers en onze lieve buurtjes) wordt gemist!
Goed, voordat ik al te sentimenteel wordt, wens ik jullie allen een mooie lente toe! 🙂
Ik zal nog een paar mooie foto's toevoegen!
Een dikke knuffel,
Rik en Gerie*
(* die al twee weken versierd wordt door een mooie koortslip haha)
Hokita (dat klinkt als een snoepje hè? haha)
11 Maart 2014 | Nieuw Zeeland, Hokitika
Lieve mensen van het thuisfront,
het is alweer even geleden dat we wat van ons laten horen hebben!
Inmiddels zijn we drie achterneefjes rijker (van harte gefeliciteerd familie Duizer en familie Kooij!!) en hebben wij al heel wat ervaring met het opzetten van de tent en het koken onderweg. Afgelopen nacht hebben we maar weer eens op een 'echte' camping vertoefd, zodat we de was konden doen, zelf een douche konden nemen en allerlei dingen even konden uitsoppen! Heerlijk! Wat is het leven toch mooi als je zo kunt genieten van zulke 'normale dingen'..
We zijn vanaf Invercargill wat naar de rechterkant uitgeweken en hebben via één of andere scenic route (met een gratis camping haha) Milford Sound bereikt, waar we hebben gekayakt met (geloof het of niet...) DOLFIJNEN!! Dat was echt super mooi! De kayak op zich stelde niet zo heel veel voor. Het was meer geklets dan echt gekayak, maar goed, die dolfijnen maakten veel goed. Rik en ik deelden een kayak en Janine had het geluk (?) bij een andere Nederlander in te zitten haha. Vervolgens hebben we een pizza besteld in Te Anau en zijn we doorgescheurd. Janine wou namelijk nog naar Mount Cook, dus zijn we daar naar toe gereden en toen we toch op weg waren, konden we Janine net zo goed lake Tekapo even laten zien.. Onderweg steeds veel foto's gemaakt, gelachen, gesnoept, gegeten en ge...... (Oh nee, dat mag niet in de auto van Janine! 😉 haha).
Inmiddels zijn we aanbeland in Hokitika! (ik moest nog even spieken op een bordje hoe je dat nou schrijft, maar goed haha) We hebben al een redelijk groot gedeelte van de westkust bekeken: we zijn in de Fox Glacier geweest en in de Franz Jozef Glacier, bij beide was het een beetje bewolkt, maar toch wel bijzonder om te zien hoe het ijs zo z'n weg baant tussen de bergen door in een vallei..
Ehm, wat kan ik eigenlijk vertellen? Het gaat tot nog toe prima met ons! We hebben nog geen ruzie gehad en dat is toch best wel een prestatie haha, aangezien je 24 uur per dag bij elkaar in de tent / auto zit. Onze Janientje heeft eergisteren haar adrenaline peil weer even op weten te krikken, door van de Kamarau bridge af te springen met alleen een touw om haar benen. Ook wel bungeejumpen genoemd.. Aaaaaaaah, haha, maar wel super cool om te zien! Rik heeft alles vast gelegd met onze camera en ik heb geprobeerd om er een paar foto's van te maken en dat is redelijk gelukt!
Wat staat er verder op het programma ?
– Pancake rocks
– Shanty town
– Nelson
– Abel Tasman
– aankomende vrijdag gaan we met de ferry naar het Noordereiland.
En op het Noordereiland zullen we het surfboard dat we de hele reis al met ons meezeulen op het dak van Janines auto maar eens even uitproberen haha! Wel grappig, we komen steeds mensen tegen in de stromende regen en dan zeggen ze: een surfboard!? Haha, maar goed, laat ze maar lachen.. Hopelijk hebben wij daar nog veel lol mee! 🙂
Jeetje, het gaat nu wel hard met de tijd hoor! Voordat je het weet, is Janine dan alweer in Nederland!! Rik en ik krijgen er wel de kriebels van hoor, want voordat je het weet zijn wij er dan ook alweer..
Nou lieve mensen, geniet van de foto's die we bijgevoegd hebben, wij maken steeds dankbaar gebruik van de zelfontspanner op onze camera haha.
Hartelijke groeten,
Rik en zijn twee meiden haha 😉
PS. Gisteren werden we aangehouden door oom agent, maar dat vertelt Janine misschien zelf nog wel hihi.
het is alweer even geleden dat we wat van ons laten horen hebben!
Inmiddels zijn we drie achterneefjes rijker (van harte gefeliciteerd familie Duizer en familie Kooij!!) en hebben wij al heel wat ervaring met het opzetten van de tent en het koken onderweg. Afgelopen nacht hebben we maar weer eens op een 'echte' camping vertoefd, zodat we de was konden doen, zelf een douche konden nemen en allerlei dingen even konden uitsoppen! Heerlijk! Wat is het leven toch mooi als je zo kunt genieten van zulke 'normale dingen'..
We zijn vanaf Invercargill wat naar de rechterkant uitgeweken en hebben via één of andere scenic route (met een gratis camping haha) Milford Sound bereikt, waar we hebben gekayakt met (geloof het of niet...) DOLFIJNEN!! Dat was echt super mooi! De kayak op zich stelde niet zo heel veel voor. Het was meer geklets dan echt gekayak, maar goed, die dolfijnen maakten veel goed. Rik en ik deelden een kayak en Janine had het geluk (?) bij een andere Nederlander in te zitten haha. Vervolgens hebben we een pizza besteld in Te Anau en zijn we doorgescheurd. Janine wou namelijk nog naar Mount Cook, dus zijn we daar naar toe gereden en toen we toch op weg waren, konden we Janine net zo goed lake Tekapo even laten zien.. Onderweg steeds veel foto's gemaakt, gelachen, gesnoept, gegeten en ge...... (Oh nee, dat mag niet in de auto van Janine! 😉 haha).
Inmiddels zijn we aanbeland in Hokitika! (ik moest nog even spieken op een bordje hoe je dat nou schrijft, maar goed haha) We hebben al een redelijk groot gedeelte van de westkust bekeken: we zijn in de Fox Glacier geweest en in de Franz Jozef Glacier, bij beide was het een beetje bewolkt, maar toch wel bijzonder om te zien hoe het ijs zo z'n weg baant tussen de bergen door in een vallei..
Ehm, wat kan ik eigenlijk vertellen? Het gaat tot nog toe prima met ons! We hebben nog geen ruzie gehad en dat is toch best wel een prestatie haha, aangezien je 24 uur per dag bij elkaar in de tent / auto zit. Onze Janientje heeft eergisteren haar adrenaline peil weer even op weten te krikken, door van de Kamarau bridge af te springen met alleen een touw om haar benen. Ook wel bungeejumpen genoemd.. Aaaaaaaah, haha, maar wel super cool om te zien! Rik heeft alles vast gelegd met onze camera en ik heb geprobeerd om er een paar foto's van te maken en dat is redelijk gelukt!
Wat staat er verder op het programma ?
– Pancake rocks
– Shanty town
– Nelson
– Abel Tasman
– aankomende vrijdag gaan we met de ferry naar het Noordereiland.
En op het Noordereiland zullen we het surfboard dat we de hele reis al met ons meezeulen op het dak van Janines auto maar eens even uitproberen haha! Wel grappig, we komen steeds mensen tegen in de stromende regen en dan zeggen ze: een surfboard!? Haha, maar goed, laat ze maar lachen.. Hopelijk hebben wij daar nog veel lol mee! 🙂
Jeetje, het gaat nu wel hard met de tijd hoor! Voordat je het weet, is Janine dan alweer in Nederland!! Rik en ik krijgen er wel de kriebels van hoor, want voordat je het weet zijn wij er dan ook alweer..
Nou lieve mensen, geniet van de foto's die we bijgevoegd hebben, wij maken steeds dankbaar gebruik van de zelfontspanner op onze camera haha.
Hartelijke groeten,
Rik en zijn twee meiden haha 😉
PS. Gisteren werden we aangehouden door oom agent, maar dat vertelt Janine misschien zelf nog wel hihi.
Terug naar het koude zuiden (brrr)
01 Maart 2014 | Nieuw Zeeland, Invercargill
En dan zijn we alweer op de terugweg naar Invercargill.. Rik en ik hebben in precies een week tijd, heel wat van het Zuider Eiland bekeken. We zijn totaan Lewiss Pass gereden en hebben al die tijd op gratis campings overnacht. De ene keer mèt sandflies (lees: soort vermomde fruitvlieg die heel gemeen steekt!! ) een andere keer zonder, de ene keer aan de voet van prachtige bergen, de andere keer bij een 'gewone' rest area langs de kant van de weg!
Wat hebben we allemaal gedaan?
We weten nu wat het is om echt te kamperen, met een nachtelijke temperatuur van zo'n 2,3 graden. ( als we geluk hadden was het net iets warmer)
We hebben ongeveer 1800 km gereden, waarvan per dag ongeveer 250, en hebben hierdoor min of meer het oosten van het zuidereiland bekeken en hebben de voornaamste berggebieden gezien ( wat meer in het midden, zie ook de kaart op de foto). We zijn Langs een aantal prachtige meren gescheurd en hebben boodschappen gedaan, zodat we straks met Janine ook weer op pad kunnen. ( lees: een 3e stoel gekocht, èchte koffie of thee mokken en een extra kussen).
Hoogtepunten:
-Mount Cook (vanaf een afstandje)
-Heerlijk badderen in Hanmer Springs ( soort spa iets, heerlijk op een druilerige dag..)
- Danseys pass, (zie filmpje op faceboek) een super mooie route door de bergen
- DOOR een grot met als enige licht onze eigen zaklamp, super mooi! Alleen jammer dat het maar 4 graden was .... ( we moesten ook door het water heen)
- Arthurs Pass, super mooie route! Helaas weinig gewandeld, maar dus wel door die grot! 🙂
- Fish en Chips, ons enige 'uit eten' deze week, waar je dan natuurlijk extra van geniet!!
- Weer bijkletsen met Janientje als we er weer zijn! En mee mogen doen met haar afscheidsBBQ, gezellig!!
- Even weer bijgepraat met onze lieve buurtjes uut Ruune!
- Vlak voordat we weggingen, voor het eerst sinds 4 maand, POST uit Nederland!! Woehoee.... ( Alle andere post is helaas nooit aangekomen, huil huil).
- Riks baard is ongeveer 2 mm (Ach, dat hoef je er niet op te zetten man!!' -> zegtie, maar dan moet hij zelf maar wat schrijven, haha..)
Dieptepunten:
-Voor het eerst deze week, sinds ons vertrek uit NL, moest ik (Gerie) weer een spijkerbroek aan ivm de kou.. Boehoee..
-Ik dacht slim te zijn en de rij bij de damestoiletten te omzeilen. Dus ging ik naar de 'parentsroom' en mocht ik sinds mijn tijd bij juf Pierik op de basisschool weer op een kleuterwc zitten.. Ahum... 🙁
- De eerste nacht in de tent, het was al hartstikke koud, maar het ging ook nog REGENEN... (Gelukkig bleef de binnentent wel droog!)
- Vervelend nieuws over een lieve vriendin in NL die gelukkig weer aan het opknappen is...
- Er bij het avondeten achter komen dat we geen groente gekocht hadden en toen maar gebakken aardappels met kaas en ui gegeten ( wat eigenlijk nog best lekker was!! )
- Onze bankrekening begint ook zijn dieptepunt te bereiken, sponsors zijn welkom! 😉
Nou, de groetjes aan je voetjes!
De heer de Weerd & mejuffrouw de Boer.
Ps. Dit verslag is enigszins over tijd, het is vandaag zaterdag en gisteravond hadden we al de bBq en hebben we al Janines kameraden en vrienden hier ontmoet.. Vandaag drukte om de auto netjes te maken, zodat we die een beetje gestructureerd in te kunnen richten.. Janine en ik zoeken de kleren uit, wassen de laatste dingen, drogen het bij het droogrek bij de kachel en ondertussen drinken we koffie en maken we de overblijfselen van de BBQ op, haha..
Liefs!
Wat hebben we allemaal gedaan?
We weten nu wat het is om echt te kamperen, met een nachtelijke temperatuur van zo'n 2,3 graden. ( als we geluk hadden was het net iets warmer)
We hebben ongeveer 1800 km gereden, waarvan per dag ongeveer 250, en hebben hierdoor min of meer het oosten van het zuidereiland bekeken en hebben de voornaamste berggebieden gezien ( wat meer in het midden, zie ook de kaart op de foto). We zijn Langs een aantal prachtige meren gescheurd en hebben boodschappen gedaan, zodat we straks met Janine ook weer op pad kunnen. ( lees: een 3e stoel gekocht, èchte koffie of thee mokken en een extra kussen).
Hoogtepunten:
-Mount Cook (vanaf een afstandje)
-Heerlijk badderen in Hanmer Springs ( soort spa iets, heerlijk op een druilerige dag..)
- Danseys pass, (zie filmpje op faceboek) een super mooie route door de bergen
- DOOR een grot met als enige licht onze eigen zaklamp, super mooi! Alleen jammer dat het maar 4 graden was .... ( we moesten ook door het water heen)
- Arthurs Pass, super mooie route! Helaas weinig gewandeld, maar dus wel door die grot! 🙂
- Fish en Chips, ons enige 'uit eten' deze week, waar je dan natuurlijk extra van geniet!!
- Weer bijkletsen met Janientje als we er weer zijn! En mee mogen doen met haar afscheidsBBQ, gezellig!!
- Even weer bijgepraat met onze lieve buurtjes uut Ruune!
- Vlak voordat we weggingen, voor het eerst sinds 4 maand, POST uit Nederland!! Woehoee.... ( Alle andere post is helaas nooit aangekomen, huil huil).
- Riks baard is ongeveer 2 mm (Ach, dat hoef je er niet op te zetten man!!' -> zegtie, maar dan moet hij zelf maar wat schrijven, haha..)
Dieptepunten:
-Voor het eerst deze week, sinds ons vertrek uit NL, moest ik (Gerie) weer een spijkerbroek aan ivm de kou.. Boehoee..
-Ik dacht slim te zijn en de rij bij de damestoiletten te omzeilen. Dus ging ik naar de 'parentsroom' en mocht ik sinds mijn tijd bij juf Pierik op de basisschool weer op een kleuterwc zitten.. Ahum... 🙁
- De eerste nacht in de tent, het was al hartstikke koud, maar het ging ook nog REGENEN... (Gelukkig bleef de binnentent wel droog!)
- Vervelend nieuws over een lieve vriendin in NL die gelukkig weer aan het opknappen is...
- Er bij het avondeten achter komen dat we geen groente gekocht hadden en toen maar gebakken aardappels met kaas en ui gegeten ( wat eigenlijk nog best lekker was!! )
- Onze bankrekening begint ook zijn dieptepunt te bereiken, sponsors zijn welkom! 😉
Nou, de groetjes aan je voetjes!
De heer de Weerd & mejuffrouw de Boer.
Ps. Dit verslag is enigszins over tijd, het is vandaag zaterdag en gisteravond hadden we al de bBq en hebben we al Janines kameraden en vrienden hier ontmoet.. Vandaag drukte om de auto netjes te maken, zodat we die een beetje gestructureerd in te kunnen richten.. Janine en ik zoeken de kleren uit, wassen de laatste dingen, drogen het bij het droogrek bij de kachel en ondertussen drinken we koffie en maken we de overblijfselen van de BBQ op, haha..
Liefs!
Aangekomen in NZ!!
20 Februari 2014 | Nieuw Zeeland, Invercargill
Lieve allemaal,
Maar eens even een berichtje van ons. En dit keer is ons: Janine, Rik en Gerie, we zijn namelijk vanaf 16 februari in het mooie Nieuw Zeeland. Op 15 februari vlogen we naar Christchurch en omdat we om 12 uur 's avonds aankwamen, besloten we de nacht op het vliegveld door te brengen. Dat is best een aparte ervaring hebben we gemerkt.. De regel is namelijk zo dat je wel mag slapen, maar je moet wel op een stoel 'zitten'... En met die enorme stoelleuningen die ze in Christchurch hebben, werden we die morgen best wel geradbraakt wakker! Rik helemaal, want die stoute jongen werd twee keer door iemand van het vliegveld wakker gemaakt, omdat hij op ons surfboard lag ipv op de stoel. Je mag namelijk NIET op de grond liggen, ook niet als er een surfboard tussen ligt. En bovendien waren wij te slaperig om te protesteren.. Die volgende ochtend namen we de bus naar ons motel, waar we voor het eerst sinds tijden weer een beetje echt een 'huis' tot onze beschikking hadden, want het was een studio, waar we dus ook ons eigen prakkie konden koken! 😀 heerlijk! Na onze spullen gedumpt te hebben zijn we naar het centrum gelopen en raakten we aan de praat met een wat oudere vrouw die ons vertelde hoe de earthquake van 2010 nog bij heel veel mensen vers in het geheugen lag. Zelfs als er een bus langs reed, kreeg ze weer zo'n rotgevoel zei ze. Henry en Janine hadden ons al gewaarschuwd dat Christchurch een 'dikke bende', maar wij vonden het eigenlijk best mooi! Het winkelcentrum is bijvoorbeeld gemaakt van opgestapelde containers en er is veel graffiti, wat wel op een mooie manier gedaan is. Als het lukt voeg ik er wel een foto van toe! 🙂 Aangekomen in de stad hebben we onszelf getrakteerd op een ontbijt (rondom 11 uur, maar toch!) van een lekkere bak koffie en toast met bacon, ei en tomaat. Zo, na zo'n half gare nacht word je daar wel weer een beetje mens van! Vervolgens hebben we een beetje door de stad geslenterd en zijn we naar een winkel gelopen om boodschappen te doen voor in ons tijdelijke huisje. Trouwens, de kathedraal waar Christchurch zo bekend om is, is inmiddels half zo imposant, want de 1/2 is ook nog maar over... Die zondagavond hebben we een film gekeken en geproost op onze aankomst in NZ!! (Wat nog steeds héééél onwerkelijk is)
Maandagmorgen werden we door onze Motelbaas afgezet bij de bushalte * en konden we ons klaarmaken voor een tocht naar het koude Invercargill van zo'n 10 uur. Details over die ellende zullen we jullie besparen, maar door op deze (goedkope) manier te reizen, hadden we ook al gelijk een heel stuk van de oostkust van NZ gezien. In Gore, klein boeren gehuchtje, moesten we overstappen naar een kleinere bus om naar Invercargill verder te rijden. Helaas waren we zo druk met ons surfboard, waarvan 'ze niet zeker wisten of die wel mee kon'... Dat wij onze mooie grote camera vergaten.. Domme schaapies! Maar goed, we waren natuurlijk ook druk met het idee dat we ons lieve zussie weer konden knuffelen!! En na 4 maand en 8 dagen was het dan eindelijk zover! Wat raar, maar super fijn om ,zo ver weg, toch weer een beetje een gevoel van thuis en van familie te hebben!!
Min of meer de eerste week hebben we bij Janine doorgebracht. We hebben een rondleiding gehad, de boerenfamilie ontmoet, Janine's collega's en ongeveer 390 van de 950 koeien. We hebben een poging gedaan om Janine en Jamie te helpen met melken, maar we besloten al gauw dat dat niet is waarom wij op deze aarde zijn gekomen. Daar worden die koeien niet vrolijk van, maar wij ook niet.
Vandaag was Janine vrij, dus zijn we naar Bluff geweest, het meest zuidelijkste puntje van NZ. Toen koffie gedronken, Fish and Chips gehad en een paar wandelingen gedaan. Erg mooi allemaal. Nu wel moe. Vanavond proberen om op tijd naar bed te gaan, want we gaan morgen voor een week op pad. We zijn van plan tot en met Arthurs pass te gaan en dan weer richting Invercargill, omdat Janine nog één week werken moet en dan volgende week vrijdag haar afscheidsBBQ en daarna het weekend klaarmaken en dan gaan we volgende week zondag definitif weg vanuit hier. Met z'n drieëen hebben we dan nog 11 dagen om Zuidereiland te bekijken... (daarna gaan we met de ferry!)
Oké, het beste voor nu!
Liefs Rikkert, Geertje en Janientje
* voor een ieder die van plan is om naar NZ / Christchurch te gaan : Admiral motel! Enorm vriendelijke mensen, die je ophalen van het vliegveld ( wisten wij niet:( helaas!) en wegbrengen!!
Ps. Vervolg Aus: we zijn van Macksville richting Brisbane gereden, daar hebben we Katie weer ontmoet, een hele lieve vrouw die we vanuit Edinburgh kennen. Onze auto staat 7 weken bij haar zus. We zijn door haar naar het vliegveld gebracht! Super lief! En 14 februari waren Rik en ik 5 1/2 jaar samen, dus zijn we met haar uiteten geweest, dichtbij Paradise beach.. Nou, dat was Australië nog even in het kort 😉
Maar eens even een berichtje van ons. En dit keer is ons: Janine, Rik en Gerie, we zijn namelijk vanaf 16 februari in het mooie Nieuw Zeeland. Op 15 februari vlogen we naar Christchurch en omdat we om 12 uur 's avonds aankwamen, besloten we de nacht op het vliegveld door te brengen. Dat is best een aparte ervaring hebben we gemerkt.. De regel is namelijk zo dat je wel mag slapen, maar je moet wel op een stoel 'zitten'... En met die enorme stoelleuningen die ze in Christchurch hebben, werden we die morgen best wel geradbraakt wakker! Rik helemaal, want die stoute jongen werd twee keer door iemand van het vliegveld wakker gemaakt, omdat hij op ons surfboard lag ipv op de stoel. Je mag namelijk NIET op de grond liggen, ook niet als er een surfboard tussen ligt. En bovendien waren wij te slaperig om te protesteren.. Die volgende ochtend namen we de bus naar ons motel, waar we voor het eerst sinds tijden weer een beetje echt een 'huis' tot onze beschikking hadden, want het was een studio, waar we dus ook ons eigen prakkie konden koken! 😀 heerlijk! Na onze spullen gedumpt te hebben zijn we naar het centrum gelopen en raakten we aan de praat met een wat oudere vrouw die ons vertelde hoe de earthquake van 2010 nog bij heel veel mensen vers in het geheugen lag. Zelfs als er een bus langs reed, kreeg ze weer zo'n rotgevoel zei ze. Henry en Janine hadden ons al gewaarschuwd dat Christchurch een 'dikke bende', maar wij vonden het eigenlijk best mooi! Het winkelcentrum is bijvoorbeeld gemaakt van opgestapelde containers en er is veel graffiti, wat wel op een mooie manier gedaan is. Als het lukt voeg ik er wel een foto van toe! 🙂 Aangekomen in de stad hebben we onszelf getrakteerd op een ontbijt (rondom 11 uur, maar toch!) van een lekkere bak koffie en toast met bacon, ei en tomaat. Zo, na zo'n half gare nacht word je daar wel weer een beetje mens van! Vervolgens hebben we een beetje door de stad geslenterd en zijn we naar een winkel gelopen om boodschappen te doen voor in ons tijdelijke huisje. Trouwens, de kathedraal waar Christchurch zo bekend om is, is inmiddels half zo imposant, want de 1/2 is ook nog maar over... Die zondagavond hebben we een film gekeken en geproost op onze aankomst in NZ!! (Wat nog steeds héééél onwerkelijk is)
Maandagmorgen werden we door onze Motelbaas afgezet bij de bushalte * en konden we ons klaarmaken voor een tocht naar het koude Invercargill van zo'n 10 uur. Details over die ellende zullen we jullie besparen, maar door op deze (goedkope) manier te reizen, hadden we ook al gelijk een heel stuk van de oostkust van NZ gezien. In Gore, klein boeren gehuchtje, moesten we overstappen naar een kleinere bus om naar Invercargill verder te rijden. Helaas waren we zo druk met ons surfboard, waarvan 'ze niet zeker wisten of die wel mee kon'... Dat wij onze mooie grote camera vergaten.. Domme schaapies! Maar goed, we waren natuurlijk ook druk met het idee dat we ons lieve zussie weer konden knuffelen!! En na 4 maand en 8 dagen was het dan eindelijk zover! Wat raar, maar super fijn om ,zo ver weg, toch weer een beetje een gevoel van thuis en van familie te hebben!!
Min of meer de eerste week hebben we bij Janine doorgebracht. We hebben een rondleiding gehad, de boerenfamilie ontmoet, Janine's collega's en ongeveer 390 van de 950 koeien. We hebben een poging gedaan om Janine en Jamie te helpen met melken, maar we besloten al gauw dat dat niet is waarom wij op deze aarde zijn gekomen. Daar worden die koeien niet vrolijk van, maar wij ook niet.
Vandaag was Janine vrij, dus zijn we naar Bluff geweest, het meest zuidelijkste puntje van NZ. Toen koffie gedronken, Fish and Chips gehad en een paar wandelingen gedaan. Erg mooi allemaal. Nu wel moe. Vanavond proberen om op tijd naar bed te gaan, want we gaan morgen voor een week op pad. We zijn van plan tot en met Arthurs pass te gaan en dan weer richting Invercargill, omdat Janine nog één week werken moet en dan volgende week vrijdag haar afscheidsBBQ en daarna het weekend klaarmaken en dan gaan we volgende week zondag definitif weg vanuit hier. Met z'n drieëen hebben we dan nog 11 dagen om Zuidereiland te bekijken... (daarna gaan we met de ferry!)
Oké, het beste voor nu!
Liefs Rikkert, Geertje en Janientje
* voor een ieder die van plan is om naar NZ / Christchurch te gaan : Admiral motel! Enorm vriendelijke mensen, die je ophalen van het vliegveld ( wisten wij niet:( helaas!) en wegbrengen!!
Ps. Vervolg Aus: we zijn van Macksville richting Brisbane gereden, daar hebben we Katie weer ontmoet, een hele lieve vrouw die we vanuit Edinburgh kennen. Onze auto staat 7 weken bij haar zus. We zijn door haar naar het vliegveld gebracht! Super lief! En 14 februari waren Rik en ik 5 1/2 jaar samen, dus zijn we met haar uiteten geweest, dichtbij Paradise beach.. Nou, dat was Australië nog even in het kort 😉
Inmiddels zijn we, eh...
10 Februari 2014 | Australië, Macksville
Met een schetterende Ireen Wüst op de achtergrond (Rik zit op Youtube te kijken naar wat we gemist hebben toen we hier - heel vervelend 😉 aan het surfen waren - in Australië, probeer ik een verhaaltje te typen.
Ik zal mijn best doen om het wat minder warrig te maken dan de vorige keer! Op de één of andere manier heeft de Ipad alles wat ik (in etappes weliswaar) geschreven heb, opgeslagen en nog een keer in het document gezet. Snapt u het ? Ik niet! 🙂
Nou, what's new:
15 februari is al Akelig dichtbij, dus Rik en ik zitten al hele plannen te maken of we één of misschien toch twee surfboarden mee nemen naar Janine. Hoe we het gaan doen met de bagage en waar we in die tussentijd nog nieuwe banden vandaan kunnen toveren, want ons geluk wat betreft de autobanden is de laatste tijd een beetje op. In vier dagen tijd hebben we samen de spierballen even in actie moeten zetten om de beide achterbanden 3 x te moeten plakken.
Ehm, als het verhaal weer warrig wordt, geef ik bij deze Rik de schuld, want die is blijkbaar verdrietig dat hij het skiweekend met zijn lieve neefje, broertjes en vriend gemist heeft, want de apres-ski muziek, DUITS helaas, schalt hier door onze auto. Zucht.
Ah, wat een uitkomst.. Oordopjes!
Goed, waar was ik gebleven? Oja. Met nog zo'n 5 uur rijden voor de boeg, voordat we in Brisbane zijn, proberen wij onderweg dus nog vanalles te bekijken en ook een beetje te surfen.
Ik moet zeggen dat het redelijk goed gaat. We kunnen beide al aardig een 'wave catchen', wat inhoudt dat je op tijd begint met peddelen, zodat je 'op' de golf komt en dan.. jaa, dan begint het pas echt. Dan moet je gaan stáán.. En dat is natuurlijk net het hele eier-eten.
Rik was eergister in een euforische stemming, want hij bleef er welgeteld 10 tellen op staan, wat al best wel lang is, hoewel dat misschien niet zo lijkt. Dus ik als een de Boer met kiespijn mijn duimpje in de lucht steken. Verdorie! Ik wou dat mij dat eerder lukte natuurlijk. Wat dat betreft lijk ik misschien wel een beetje op mijn ambitieuze zusje en wil ik ook graag als eerste iets kunnen haha. Maar helaas, lukt dat niet altijd. Ik zal twee foto's van ons in ons surfkostuum toevoegen. Een echte actiefoto maken we misschien in Nieuw Zeeland wel!
Ehm. Wat kan ik nog vertellen?
Rik en ik blijven 7 weken in Nieuw Zeeland. Vliegen naar Christchurch en gaan van daaruit met de bus naar Invercargill. Dan reizen we daarna richting het noorder eiland, onderweg allerlei dingen bekijkend natuurlijk en lekker bijkletsen (ruzie maken?) met Janine.. Gisteren kwamen we in een winkelcentrum twee oudjes tegen, die ons de weg hadden gewezen en prompt vertelden ze ons alle ins en outs over Nieuw Zeeland, haha. Super schattig! 😀 Maar goed, we hebben er in ieder geval heel veel zin in!!
Na NZ komen we 6 april weer terug in Aus en willen we van Brisbane naar Cairns rijden om daar onze auto te verkopen. Met een beetje geluk lukt ons dat. Anders rijden we misschien wel weer terug naar Brisbane, omdat daar meer backpackers naartoe vliegen.. 🙂 Dus, we zien het wel..
Jeetje, de tijd gaat echt heel snel! Voordat je het weet is het eind mei en kunnen we geen verhalen meer schrijven over scheitende wombats, vretende possums en kangaroes die gras eten op een paar meter afstand van waar jij eten aan het maken bent...
Maar goed, het beste voor nu!
Wij gaan er maar eens vandoor!
Anders komen we nooit in Brisbane.
Vannacht stonden we 🙁 bij een 'Roadhouse' waar tig vrachtwagens om ons heen stonden te brullen, dus besloten we vanmorgen naar het eerst volgende stadje te rijden om even te kunnen skypen met familie de Weerd / de Boer. Hebben in een café allebei één kopje koffie besteld en daarna belachelijk lang gebruik gemaakt van hun WIFI. Eerst daar twee uur en daarna buiten in de auto ook nog een hele poos.. Het was 9 uur toen we hier aankwamen en koffie bestelden en het is nu 10 over 12, bijna weer tijd om te eten haha. Ernstig ernstig!
Nou, het allerbeste!
Vergeet je VALENTIJN niet (Rik de Weerd!!)
en houd je taai daar in het weerbarstige Holland!
Liefs twee (uche) surfers haha..
PS. Goeie tip van Sam, de papa van Saaci:
'Don't think about beeing cool or what you look like. Just have fun!'
(Ging over surfen, maar kan volgens mij breder gezien worden!!)
PPS. It's all good, as long as you are HAPPY !! 🙂
Ik zal mijn best doen om het wat minder warrig te maken dan de vorige keer! Op de één of andere manier heeft de Ipad alles wat ik (in etappes weliswaar) geschreven heb, opgeslagen en nog een keer in het document gezet. Snapt u het ? Ik niet! 🙂
Nou, what's new:
15 februari is al Akelig dichtbij, dus Rik en ik zitten al hele plannen te maken of we één of misschien toch twee surfboarden mee nemen naar Janine. Hoe we het gaan doen met de bagage en waar we in die tussentijd nog nieuwe banden vandaan kunnen toveren, want ons geluk wat betreft de autobanden is de laatste tijd een beetje op. In vier dagen tijd hebben we samen de spierballen even in actie moeten zetten om de beide achterbanden 3 x te moeten plakken.
Ehm, als het verhaal weer warrig wordt, geef ik bij deze Rik de schuld, want die is blijkbaar verdrietig dat hij het skiweekend met zijn lieve neefje, broertjes en vriend gemist heeft, want de apres-ski muziek, DUITS helaas, schalt hier door onze auto. Zucht.
Ah, wat een uitkomst.. Oordopjes!
Goed, waar was ik gebleven? Oja. Met nog zo'n 5 uur rijden voor de boeg, voordat we in Brisbane zijn, proberen wij onderweg dus nog vanalles te bekijken en ook een beetje te surfen.
Ik moet zeggen dat het redelijk goed gaat. We kunnen beide al aardig een 'wave catchen', wat inhoudt dat je op tijd begint met peddelen, zodat je 'op' de golf komt en dan.. jaa, dan begint het pas echt. Dan moet je gaan stáán.. En dat is natuurlijk net het hele eier-eten.
Rik was eergister in een euforische stemming, want hij bleef er welgeteld 10 tellen op staan, wat al best wel lang is, hoewel dat misschien niet zo lijkt. Dus ik als een de Boer met kiespijn mijn duimpje in de lucht steken. Verdorie! Ik wou dat mij dat eerder lukte natuurlijk. Wat dat betreft lijk ik misschien wel een beetje op mijn ambitieuze zusje en wil ik ook graag als eerste iets kunnen haha. Maar helaas, lukt dat niet altijd. Ik zal twee foto's van ons in ons surfkostuum toevoegen. Een echte actiefoto maken we misschien in Nieuw Zeeland wel!
Ehm. Wat kan ik nog vertellen?
Rik en ik blijven 7 weken in Nieuw Zeeland. Vliegen naar Christchurch en gaan van daaruit met de bus naar Invercargill. Dan reizen we daarna richting het noorder eiland, onderweg allerlei dingen bekijkend natuurlijk en lekker bijkletsen (ruzie maken?) met Janine.. Gisteren kwamen we in een winkelcentrum twee oudjes tegen, die ons de weg hadden gewezen en prompt vertelden ze ons alle ins en outs over Nieuw Zeeland, haha. Super schattig! 😀 Maar goed, we hebben er in ieder geval heel veel zin in!!
Na NZ komen we 6 april weer terug in Aus en willen we van Brisbane naar Cairns rijden om daar onze auto te verkopen. Met een beetje geluk lukt ons dat. Anders rijden we misschien wel weer terug naar Brisbane, omdat daar meer backpackers naartoe vliegen.. 🙂 Dus, we zien het wel..
Jeetje, de tijd gaat echt heel snel! Voordat je het weet is het eind mei en kunnen we geen verhalen meer schrijven over scheitende wombats, vretende possums en kangaroes die gras eten op een paar meter afstand van waar jij eten aan het maken bent...
Maar goed, het beste voor nu!
Wij gaan er maar eens vandoor!
Anders komen we nooit in Brisbane.
Vannacht stonden we 🙁 bij een 'Roadhouse' waar tig vrachtwagens om ons heen stonden te brullen, dus besloten we vanmorgen naar het eerst volgende stadje te rijden om even te kunnen skypen met familie de Weerd / de Boer. Hebben in een café allebei één kopje koffie besteld en daarna belachelijk lang gebruik gemaakt van hun WIFI. Eerst daar twee uur en daarna buiten in de auto ook nog een hele poos.. Het was 9 uur toen we hier aankwamen en koffie bestelden en het is nu 10 over 12, bijna weer tijd om te eten haha. Ernstig ernstig!
Nou, het allerbeste!
Vergeet je VALENTIJN niet (Rik de Weerd!!)
en houd je taai daar in het weerbarstige Holland!
Liefs twee (uche) surfers haha..
PS. Goeie tip van Sam, de papa van Saaci:
'Don't think about beeing cool or what you look like. Just have fun!'
(Ging over surfen, maar kan volgens mij breder gezien worden!!)
PPS. It's all good, as long as you are HAPPY !! 🙂
We've got ourselves two BOARDS!!
03 Februari 2014 | Australië, Manly
Wist je dat het niet slim is om je pas gekochte doosje met eieren buiten te laten staan, als je op een camping in Sydney midden in een national park (natuurgebied) staat. De dieren, waarschijnlijk possums, lusten dat namelijk erg graag...
Wij troffen vanmorgen een waar slagveld aan, helaas..
Rik en ik zitten te wachten bij het treinstation, totdat de trein ons naar North Sydney brengt, waar we overstappen naar Central Sydney. Gisteren (1 februari 2014) hebben we de beruchte 'Opera House' foto's gemaakt. Prachtig.. De zon hing al aardig laag, dus je ziet the opera house op de achtergrond en daarvoor twee zwarte silhouetten haha..
Toen we door de Blue Mountains gingen, kwamen we een Fransman en een Belgische tegen en toen wij gister door de Botanical gardens liepen kwamen we hen weer tegen haha. Dus hebben we een biertje en een zak chips gekocht en die samen gedronken in een park. 🙂 Voor backpackers is dat al een enorme weelde, want we betaalden 18 dollar voor zes biertjes, plus 5 dollar voor één zak Doritas is 23 dollar x 0,66 = 15 euro nog wat.. Of terwijl, het kost hier een fortuin om dronken te worden.. Wij hebben in Nederland 24 flesjes voor 15 euro.. Kortom, we drinken straks wel weer biertjes in Nieuw Zeeland of Nederland! 14 augustus bijvoorbeeld! 🙂
Als we straks in de stad zijn gaan we eerst naar een Jewish Museum, want dat is gratis de eerste zondag van de maand (zo komt Jan Splinter... 😉 )
En daarna hebben we met twee vrienden, die we ontmoet hebben bij de Flinders Range, afgesproken!
Ahum één dag later. Niet naar the Jewish museum geweest, maar wel bijgekletst met Juliane en Guido.. We zijn nu op Manly en hebben twee surfboards!!!! Wij zijn nu op een klein eilandje dat Manly heet. Hebben net een dikke bak fish en CHIPS op.. Dus morgen patat als ontbijt hahaha..
Verder nog nieuws ? Ehm Rik is vervelend 😉
Nou, Dat was het wel!,
Ahum één dag later. Niet naar the Jewish museum geweest, maar wel bijgekletst met Juliane en Guido.. We zijn nu op Manly en hebben twee surfboards!!!!
Verder nog nieuws? Ehm, Rik is vervelend haha ..
Nou, Dat was het wel!,
De batterij is op..
Vandaar dat ik dit zeer poëtische verhaal af moet breken (grapje)
We gaan zo weer met de ferry terug, dan met de trein en dan nog een stuk lopen, met onze nieuwe buddys, dus wish us luck 🙁
Morgen peeren we hem weer uit Sydney. Je moet hier helemaal opgedirkt op pad als je uit eten wilt enzo.. Rather strange..
Vergeet niet onderstaande te lezen hihi..
Cheers Mate!
(Liefs ons)
Ps. Terwijl Rik ons in de auto brengt waar we moeten zijn, zit ik een beetje te spelen met de ipad en zie ik ons bericht over de 'goede voornemens' staan.. Het is dan ook niet meer dan even logisch om even te checken hoe het daarmee gaat.. He?! Wat bedoel je? Nou dit :
Bedenk wat je zult zeggen over je leven als je op je sterfbed ligt. Kun je zover je nu bent, zeggen dat je tevreden bent over hoe nu loopt? Of zul je zeggen:' ik wou dat ik meer / beter / langer ".............................................................
Alles wat je op die stippellijnen invult zou eigenlijk je doel voor dit jaar moeten zijn.
In het vliegtuig hadden we een tissue met daarop: time flies, but your the captain!
HOE VER BEN JE MET JOUW DOEL?
Ik heb concreet gezien heel veel kladpapiertjes beschreven met stukken tekst, voor het eerste boek al een duidelijk kader uitgestippeld met sommige stukken al geschreven in een document, gesprekken gevoerd met anderen voor één van de boeken en zo'n 2 A4 getypt voor een (van mijn) boeken.. En jullie ?!
Liefs
Vergeet niet onderstaande te lezen hihi..
Cheers !
Wij troffen vanmorgen een waar slagveld aan, helaas..
Rik en ik zitten te wachten bij het treinstation, totdat de trein ons naar North Sydney brengt, waar we overstappen naar Central Sydney. Gisteren (1 februari 2014) hebben we de beruchte 'Opera House' foto's gemaakt. Prachtig.. De zon hing al aardig laag, dus je ziet the opera house op de achtergrond en daarvoor twee zwarte silhouetten haha..
Toen we door de Blue Mountains gingen, kwamen we een Fransman en een Belgische tegen en toen wij gister door de Botanical gardens liepen kwamen we hen weer tegen haha. Dus hebben we een biertje en een zak chips gekocht en die samen gedronken in een park. 🙂 Voor backpackers is dat al een enorme weelde, want we betaalden 18 dollar voor zes biertjes, plus 5 dollar voor één zak Doritas is 23 dollar x 0,66 = 15 euro nog wat.. Of terwijl, het kost hier een fortuin om dronken te worden.. Wij hebben in Nederland 24 flesjes voor 15 euro.. Kortom, we drinken straks wel weer biertjes in Nieuw Zeeland of Nederland! 14 augustus bijvoorbeeld! 🙂
Als we straks in de stad zijn gaan we eerst naar een Jewish Museum, want dat is gratis de eerste zondag van de maand (zo komt Jan Splinter... 😉 )
En daarna hebben we met twee vrienden, die we ontmoet hebben bij de Flinders Range, afgesproken!
Ahum één dag later. Niet naar the Jewish museum geweest, maar wel bijgekletst met Juliane en Guido.. We zijn nu op Manly en hebben twee surfboards!!!! Wij zijn nu op een klein eilandje dat Manly heet. Hebben net een dikke bak fish en CHIPS op.. Dus morgen patat als ontbijt hahaha..
Verder nog nieuws ? Ehm Rik is vervelend 😉
Nou, Dat was het wel!,
Ahum één dag later. Niet naar the Jewish museum geweest, maar wel bijgekletst met Juliane en Guido.. We zijn nu op Manly en hebben twee surfboards!!!!
Verder nog nieuws? Ehm, Rik is vervelend haha ..
Nou, Dat was het wel!,
De batterij is op..
Vandaar dat ik dit zeer poëtische verhaal af moet breken (grapje)
We gaan zo weer met de ferry terug, dan met de trein en dan nog een stuk lopen, met onze nieuwe buddys, dus wish us luck 🙁
Morgen peeren we hem weer uit Sydney. Je moet hier helemaal opgedirkt op pad als je uit eten wilt enzo.. Rather strange..
Vergeet niet onderstaande te lezen hihi..
Cheers Mate!
(Liefs ons)
Ps. Terwijl Rik ons in de auto brengt waar we moeten zijn, zit ik een beetje te spelen met de ipad en zie ik ons bericht over de 'goede voornemens' staan.. Het is dan ook niet meer dan even logisch om even te checken hoe het daarmee gaat.. He?! Wat bedoel je? Nou dit :
Bedenk wat je zult zeggen over je leven als je op je sterfbed ligt. Kun je zover je nu bent, zeggen dat je tevreden bent over hoe nu loopt? Of zul je zeggen:' ik wou dat ik meer / beter / langer ".............................................................
Alles wat je op die stippellijnen invult zou eigenlijk je doel voor dit jaar moeten zijn.
In het vliegtuig hadden we een tissue met daarop: time flies, but your the captain!
HOE VER BEN JE MET JOUW DOEL?
Ik heb concreet gezien heel veel kladpapiertjes beschreven met stukken tekst, voor het eerste boek al een duidelijk kader uitgestippeld met sommige stukken al geschreven in een document, gesprekken gevoerd met anderen voor één van de boeken en zo'n 2 A4 getypt voor een (van mijn) boeken.. En jullie ?!
Liefs
Vergeet niet onderstaande te lezen hihi..
Cheers !
Kangaroovalley / inmiddels Mittagong
29 Januari 2014 | Australië, Kangaroo Valley
Al ongeveer vanaf het moment dat we ze gekocht hebben, zit Rik te zeuren over zijn slippers. (Ik noem ze zijn Arafat slippers, maar dat terzeide). Het zijn mooie leren slippers, sandalen haast, met een heerlijk stoffen voetbed, dat voelt als een kussentje en een zacht stuk leer omsluit de bovenkant van je voet.. Maar wat wil nou het geval? Ze Meuren ( met een hoofdletter ja.,) een uur in de wind.. En misschien wel twee uur. Ik probeer er steeds een beetje neutraal over te doen als Rik zo klaagt, want ik vind het zonde om ze weg te gooien, aangezien hij ze nog maar net drie maand heeft, MAAR mister wombat (zo noemt ons buurmeisje hem) gaf Rik de eerste nacht hier een reden om zijn slippers nu definitief weg te gooien. De wombat groef eerst een gat en toen.... ( zie foto voor het eindresultaat). Dus dat was nogal een vreugdevolle ontdekking voor Rik zo midden in de nacht, op weg naar de wc.. Haha! 🙂
Afgelopen nacht werden wij wakker geschud door een dikke wombat, die graag tegen onze auto aan wou eh - wrijven.. De hele auto schudde heen en weer.. En dat door zo'n 'klein' beest.. Ze hebben de grootte van iets tussen een kat en een hond en zien eruit als een kleine beer. En hun poep stinkt ongeveer net zoals die van koeien, want het zijn soort levende grasmachines.. En men beweert dat als je die voor de auto krijgt... Je beter een andere auto kunt kopen!
Lieve allemaal,
Het is alweer even geleden dat ik iets geschreven heb. Ik vraag Rik steeds of hij iets schrijven wil en het antwoord is steeds hetzelfde helaas! Wieweet krijg ik hem voor eind mei nog een keer zover. We staan op het moment op een prachtige gratis camping in Kangaroo Valley. Als je dat opzoekt, zie je dat we een klein stukje boven Nowra zijn en een paar honderd kilometer onder Sydney is. Het is hier heerlijk rustig, dus toen we hier eergisteravond aankwamen (nadat ik ergens een wetsuit voor 25 dollar gekocht heb!!! En wij een ding om een surfboard mee op je dak te knopen kregen van een Duitse dame die we ontmoetten) wouden we in eerste instantie gewoon één nachtje blijven. Maar nadat wij gisteren ons pannenkoekenontbijt eens op hadden, keken we elkaar aan en zeiden we: weet je wat we doen? We blijven mooi nog een dagje. Dus gisteren hebben we heerlijk gelezen, geluierd en aan het eind van de dag zijn we naar het water hier gelopen (soort enorm blauwe meer) en hebben we weer eens even lekker kunnen douchen met de flessen van Brice. Omdat er verder niemand te bekennen was, konden we mooi in ons nakie staan.. Heerlijk! Weer helemaal fris! 😉
Omdat we de laatste tijd steeds op een gratis camping staan (al dan niet illegaal en al dan niet rond 6 eruit om de Ranger niet tegen het lijf te lopen) houdt dat vaak in dat je alleen een (provisorisch) toilet hebt. Douchen moet je dus elders doen.
De laatste twee keer hebben we de eerste keer bij een zwembad gevraagd of we mochten douchen en dat mocht!! 🙂 En die keer erna zijn we de zee ingedoken en hebben we daarna bij zo'n koud douchje aan zee ons gewassen. Het is dan een beetje vreemd natuurlijk om daar in je nakie te gaan staan, maar we hebben ons lekker afgespoeld en konden even later om het hoekie mooi omkleden, want daar was niemand.. Tot zover de douche-perikelen haha.
Prins Hendrik ligt op het moment nog te rusten in ons stulpje op wielen en ik zit in de buitenlucht te kijken hoe de eenden voorbij schateren en de meest mensen om ons heen de spullen inpakken om te vertrekken. Vandaag moeten de meeste kinderen namelijk weer naar school! Mooi werk, want het was aardig druk op sommige plekken en daar houden wij niet zo van haha.. (Komt denk ik omdat Western Australia heerlijk rustig was en we nu steeds meer naar de drukke oostkant gaan.. 😉 ) We hebben hier al wombats gezien (en gehoord!), kangaroes, kookaburra's ennn.. Eenden dus haha. Gelukkig nog geen spinnen!
Wij zijn nu dus op weg naar Sydney en zullen daar het Duitse stel waar we oud en nieuw mee gevierd hebben weer opzoeken. Leuke lui, dus leuk om hen weer terug te zien! Ik heb geen idee hoelang we daar blijven, maar we moeten 15 februari in Brisbane zijn omdat we van daaruit naar Christchurch vliegen en dan een bus pakken naar Invercargill, waar Janine woont. 17 februari kunnen we dus de eerste familie weer in de armen sluiten wiehoeee.. :D! Tot dusver gaat het trouwens met de heimwee hartstikke goed. Je ziet zoveel mooie dingen dat je er eigenlijk niet zoveel over nadenkt. Toch is het wel wat vermoeiend om niet te weten waar je 's avonds zult eindigen, waar je de volgende dag bent en hoe de rest van de week eruit gaat zien. Aan de ene kant is dat die ongelooflijke vrijheid die je volgens mij alleen maar voelt als je aan het backpacken bent of als je (wat minder natuurlijk) dakloos bent, maar aan de andere kant is dat dus ook wel vermoeiend. Het enige wat we weten is dat we van 15 februari t/m 6 april in NZ zijn en daarna terug vliegen naar Brisbane om het laatste stuk tot aan Cairns te doen...
Vooruitkijkend naar onze terugkomst in Nederland is er eigenlijk hetzelfde: je weet eigenlijk alleen maar dat je eind mei terug komt, dan eerst een bruiloft hebt van een vriendin van CT* en dan al vooruit mag kijken naar onze eigen dag in augustus! Alles ligt eigenlijk nog open.. Je weet dat er letterlijk en figuurlijk werk aan de winkel is, maar hoe en wat?! Geen idee.. Krijgt Rik een baan? Kan ik veel invallen? Kopen we een huis? Gaan we huren? Een woonboot (haha)? Of gaan we nog een tijdje naar het buitenland? Who knows.. 🙂
Nou tot zover de mijmeringen vanuit een zonnig Australië op een mooie woensdagochtend.. Norma van harte met je verjaardag!!
Liefs Rik and Gerie!
* = Succes met de voorbereidingen Marlon! 🙂
Afgelopen nacht werden wij wakker geschud door een dikke wombat, die graag tegen onze auto aan wou eh - wrijven.. De hele auto schudde heen en weer.. En dat door zo'n 'klein' beest.. Ze hebben de grootte van iets tussen een kat en een hond en zien eruit als een kleine beer. En hun poep stinkt ongeveer net zoals die van koeien, want het zijn soort levende grasmachines.. En men beweert dat als je die voor de auto krijgt... Je beter een andere auto kunt kopen!
Lieve allemaal,
Het is alweer even geleden dat ik iets geschreven heb. Ik vraag Rik steeds of hij iets schrijven wil en het antwoord is steeds hetzelfde helaas! Wieweet krijg ik hem voor eind mei nog een keer zover. We staan op het moment op een prachtige gratis camping in Kangaroo Valley. Als je dat opzoekt, zie je dat we een klein stukje boven Nowra zijn en een paar honderd kilometer onder Sydney is. Het is hier heerlijk rustig, dus toen we hier eergisteravond aankwamen (nadat ik ergens een wetsuit voor 25 dollar gekocht heb!!! En wij een ding om een surfboard mee op je dak te knopen kregen van een Duitse dame die we ontmoetten) wouden we in eerste instantie gewoon één nachtje blijven. Maar nadat wij gisteren ons pannenkoekenontbijt eens op hadden, keken we elkaar aan en zeiden we: weet je wat we doen? We blijven mooi nog een dagje. Dus gisteren hebben we heerlijk gelezen, geluierd en aan het eind van de dag zijn we naar het water hier gelopen (soort enorm blauwe meer) en hebben we weer eens even lekker kunnen douchen met de flessen van Brice. Omdat er verder niemand te bekennen was, konden we mooi in ons nakie staan.. Heerlijk! Weer helemaal fris! 😉
Omdat we de laatste tijd steeds op een gratis camping staan (al dan niet illegaal en al dan niet rond 6 eruit om de Ranger niet tegen het lijf te lopen) houdt dat vaak in dat je alleen een (provisorisch) toilet hebt. Douchen moet je dus elders doen.
De laatste twee keer hebben we de eerste keer bij een zwembad gevraagd of we mochten douchen en dat mocht!! 🙂 En die keer erna zijn we de zee ingedoken en hebben we daarna bij zo'n koud douchje aan zee ons gewassen. Het is dan een beetje vreemd natuurlijk om daar in je nakie te gaan staan, maar we hebben ons lekker afgespoeld en konden even later om het hoekie mooi omkleden, want daar was niemand.. Tot zover de douche-perikelen haha.
Prins Hendrik ligt op het moment nog te rusten in ons stulpje op wielen en ik zit in de buitenlucht te kijken hoe de eenden voorbij schateren en de meest mensen om ons heen de spullen inpakken om te vertrekken. Vandaag moeten de meeste kinderen namelijk weer naar school! Mooi werk, want het was aardig druk op sommige plekken en daar houden wij niet zo van haha.. (Komt denk ik omdat Western Australia heerlijk rustig was en we nu steeds meer naar de drukke oostkant gaan.. 😉 ) We hebben hier al wombats gezien (en gehoord!), kangaroes, kookaburra's ennn.. Eenden dus haha. Gelukkig nog geen spinnen!
Wij zijn nu dus op weg naar Sydney en zullen daar het Duitse stel waar we oud en nieuw mee gevierd hebben weer opzoeken. Leuke lui, dus leuk om hen weer terug te zien! Ik heb geen idee hoelang we daar blijven, maar we moeten 15 februari in Brisbane zijn omdat we van daaruit naar Christchurch vliegen en dan een bus pakken naar Invercargill, waar Janine woont. 17 februari kunnen we dus de eerste familie weer in de armen sluiten wiehoeee.. :D! Tot dusver gaat het trouwens met de heimwee hartstikke goed. Je ziet zoveel mooie dingen dat je er eigenlijk niet zoveel over nadenkt. Toch is het wel wat vermoeiend om niet te weten waar je 's avonds zult eindigen, waar je de volgende dag bent en hoe de rest van de week eruit gaat zien. Aan de ene kant is dat die ongelooflijke vrijheid die je volgens mij alleen maar voelt als je aan het backpacken bent of als je (wat minder natuurlijk) dakloos bent, maar aan de andere kant is dat dus ook wel vermoeiend. Het enige wat we weten is dat we van 15 februari t/m 6 april in NZ zijn en daarna terug vliegen naar Brisbane om het laatste stuk tot aan Cairns te doen...
Vooruitkijkend naar onze terugkomst in Nederland is er eigenlijk hetzelfde: je weet eigenlijk alleen maar dat je eind mei terug komt, dan eerst een bruiloft hebt van een vriendin van CT* en dan al vooruit mag kijken naar onze eigen dag in augustus! Alles ligt eigenlijk nog open.. Je weet dat er letterlijk en figuurlijk werk aan de winkel is, maar hoe en wat?! Geen idee.. Krijgt Rik een baan? Kan ik veel invallen? Kopen we een huis? Gaan we huren? Een woonboot (haha)? Of gaan we nog een tijdje naar het buitenland? Who knows.. 🙂
Nou tot zover de mijmeringen vanuit een zonnig Australië op een mooie woensdagochtend.. Norma van harte met je verjaardag!!
Liefs Rik and Gerie!
* = Succes met de voorbereidingen Marlon! 🙂
Curly Pippi en de rest van onze reis!
20 Januari 2014 | Australië, Wilsons Promontory
Ken jij Pippi?vragen we een 5 ½ jarig meisje met blonde krullen. Ze kijkt ons heel serieus aan en zegt: Ik bèn Pippi, maar het moet wel een geheim blijven. Heel eigenwijs kijkt ze ons aan. Jullie kunnen toch wel een geheim bewaren?! Jawel hoor, knikken wij braaf. Maar haar eigenwijze snoetje verraadt dat ze er niks van geloofd..
Hallo allemaal!
Het is weer tijd voor een nieuw verhaal 😉
We hebben de hittegolf rondom Melbourne weer overleefd en zijn nu in een klein plaatsje genaamd Foster, waar ik geprobeerd heb om alles wat we de laatste paar dagen beleefd hebben in mijn agenda te schrijven (wat niet heel gemakkelijk gaat en mij hoofdpijn bezorgd, of misschien had ik die hoofdpijn al?) en Rik die een bakje koffie voor ons maakt en onder tussen uitzoekt hoe wij het beste verder kunnen reizen..
Afgelopen donderdagmorgen hebben we de familie Simpson en daarmee Melbourne achter ons gelaten en zijn we 's avonds aangekomen bij Cape Liptrap een National Park aan zee waarbij ook een gratis camping was. Onderweg hebben we een aantal schattige antiekzaakjes bekeken en zijn we langs een Visitor Centre geweest, die ons aanraadden om 'als de sodemieter' naar die camping te gaan, omdat de kans groot was dat hij vol zou zijn. Dus wij gauw verder gereden en...
Het allermooiste plekje (onder de bomen: erg welkom met temperaturen rondom de 40) was nog vrij! Onze buurman Sam vertelde ons dat zij net die morgen verhuisd waren en zijn eigenwijze dochtertje Pi- eh Saaci (spreek uit : Zaatsjie) kwam meteen inspecteren wie er naast haar, haar vader en diens Japanse vriendin Ayumi (spreek uit Aajoemie) kwam staan. Nou, dat waren wij dus.
Wij waren van plan om twee nachtjes op deze camping te blijven, maar raakten al gauw bevriend met eerder genoemden en hebben met hen gekletst, spelletjes gespeeld met de jongste van het stel (wel eerlijk spelen hè? Ja, dat doe ik – met het schijnheiligste hoofd dat je je maar voor kunt stellen) gesnorkeld en we zijn op zoek gegaan naar 'piepies', soort schelpen waarmee je kunt vissen..
Zaterdagavond zijn we naar zee geweest en hebben we een pizza gegeten met z'n allen.
Het is namelijk zo dat als het hier in Australië te warm is, ze een 'total fire ban' hebben, wat betekent dat je niet met je draagbare gaspitjes kunt koken.... Hmmmm, gelukkig hadden wij donderdagmorgen voordat we Melbourne verlieten de hele winkel leeggekocht en konden we twee dagen heerlijke zelf-bij-elkaar-gefabriceerde-camping-salade* (recept volgt) maken, maar eergisteren waren we dan toch echt wel aan een warme hap toe, haha.
Wel grappig. Omdat we in een national park stonden, komt er steeds een Ranger langs om te kijken of niet iemand stiekem toch een vuurtje maakt en op de tweede dag gingen we stiekem met onze buurtjes in de tent zitten en hebben we een kop koffie / thee gemaakt. En melkbiscuits, dus wij waren de koning te rijk haha.
We hebben ons dus prima vermaakt en ons kleine buurmeisje Saaci, zorgde voor het nodige vertier. Ze speelde met alle kinderen uit de buurt, maar het moest wel op haar manier gaan. En ze was lekker druk, dus één van ons herkende zich er aardig in haha. We zeiden al, als (als het allemaal zo mag zijn natuurlijk) wij later ZULKE kinderen krijgen, houden we het maar bij ééntje denken we, haha.
Zondagmiddag zijn we richting Wilsons Promontory vertrokken, wat zogenaamd HET national park van Victoria is. Het was dan ook akelig druk, dus toen we er heen reden hadden we al donkerblauw vermoeden, dat we die nacht geen campspot meer zouden kunnen bemachtigen. Helemaal toen we in de Lonely Planet lazen dat je een JAAR van tevoeren moet boeken. Toch waagden we het er maar op en aangekomen bij het Visitor Centre noemde ze dat ze nog wel een plekje had. Nadat wij geboekt hadden, waren er nog maar drie plaatsjes over. Knetterdruk die camping een hele overgang van ons rustige Bear Gully plekje. Je moest goed luisteren wilde je de Coockaburra's door al het kabaal heen horen.. (Ik weet niet of je het kunt googelen, maar als je twee van die vogels hoort schreeuwen tegen elkaar is echt super grappig.. Echt zo'n jungle boek geluid haha. Ik heb geprobeerd om het op te nemen, maar dat is niet echt gelukt..) Maar goed. We hebben onze auto geparkeerd. De auto gereedgemaakt voor de nacht (lees: backpacks op de stoelen neergezet, alle tassen, naar voren, twee dikke campingboeken, onze wandeltas en onze pasgekochte oranje koffer naar voren en dan de gordijntjes die rondom in de auto hangen, nog op hangen met wasknijpers) wat gegeten: bamisoep (bleuh...) en toen op pad gegaan om één van de mooiste wandelingen van the Prom' (zo noemen ze het park) te gaan doen.
En dat was ook echt wel de moeite waard: een soort jungle achtige route van in totaal zo'n 8 km. Onderweg nog twee keer over een Wallibi (kleine kangaroo) gezien en onze pannenkoekjes opgegeten bovenop de berg. Uitzicht over een prachtige helderblauwe zee met een wit strand en bergen eromheen. (Ik schets het maar even, want ons internet ding houdt het niet vol om al onze idioot-grote foto's erop te plaatsen hihi.. Dat komt wel weer als we internet hebben in een grote stad).
Nou en nu zitten we dus in een parkje al onze dingen op te laden (hadden vreemd genoeg geen stroom op de camping) en gaan we zo weer op pad naar een gratis camping. We moeten natuurlijk een beetje aan de centen denken, want voordat we het weet, zitten we (15 februari vliegen we vanaf Brisbane!!!) in Nieuw Zeeland en daar willen we natuurlijk ook wat spenderen. Janine uit eten meenemen omdat ze geslaagd is bijvoorbeeld!! 😉
Gaan jullie geen werk zoeken dan? (Willian 😉 ) Nou, bij één van die antiekwinkels vertelde een man ons dat er waarschijnlijk hier in de buurt wel werk is, maar omdat het zo 15 februari is en we nog zo'n slordige 1500 km moeten overbruggen en zo'n 10 -15 plaatsjes onderweg willen bekijken leek het ons slimmer om na Nieuw Zeeland in de buurt van Cairns (helemaal rechtsbovenin Aus) werk te zoeken, vlak voordat we naar huis gaan rond eind mei.
Goed. Wij hebben de hittegolf overleefd. Zijn allebei nog prima gezond (en rond ;), nouja Gerie dan) En zijn lekker verwend door die mensen in Melbourne. Het surfen was echt super super mooi, dus nu zitten we elke keer naar de zee te kijken van: Ooooh, hadden we maar een eigen surfboard!
(Maar ja, waar laat je die dan weer.. Onze auto is nu al knetter de petter vol..)
Nou, of wij inderdaad een surfboard gaan kopen en hoe het af gaat lopen met Rik en Gerie in Kangaroeland lees je in het volgende avontuur!
See ya!
Lick and Gerie
(Japanners kunnen geen R zeggen, hahaha..)
Oja, het zelf-bij-elkaar-gefabriceerde-camping-salade- RECEPT:
Kikkererwten, tomaat, kaas in hele kleine stukjes gesneden, sla, een kleine ui, twee of drie wortels in stukjes en linzen.
Heeeerlijk en ook koud te eten! 🙂 Try this at home! <3
Hallo allemaal!
Het is weer tijd voor een nieuw verhaal 😉
We hebben de hittegolf rondom Melbourne weer overleefd en zijn nu in een klein plaatsje genaamd Foster, waar ik geprobeerd heb om alles wat we de laatste paar dagen beleefd hebben in mijn agenda te schrijven (wat niet heel gemakkelijk gaat en mij hoofdpijn bezorgd, of misschien had ik die hoofdpijn al?) en Rik die een bakje koffie voor ons maakt en onder tussen uitzoekt hoe wij het beste verder kunnen reizen..
Afgelopen donderdagmorgen hebben we de familie Simpson en daarmee Melbourne achter ons gelaten en zijn we 's avonds aangekomen bij Cape Liptrap een National Park aan zee waarbij ook een gratis camping was. Onderweg hebben we een aantal schattige antiekzaakjes bekeken en zijn we langs een Visitor Centre geweest, die ons aanraadden om 'als de sodemieter' naar die camping te gaan, omdat de kans groot was dat hij vol zou zijn. Dus wij gauw verder gereden en...
Het allermooiste plekje (onder de bomen: erg welkom met temperaturen rondom de 40) was nog vrij! Onze buurman Sam vertelde ons dat zij net die morgen verhuisd waren en zijn eigenwijze dochtertje Pi- eh Saaci (spreek uit : Zaatsjie) kwam meteen inspecteren wie er naast haar, haar vader en diens Japanse vriendin Ayumi (spreek uit Aajoemie) kwam staan. Nou, dat waren wij dus.
Wij waren van plan om twee nachtjes op deze camping te blijven, maar raakten al gauw bevriend met eerder genoemden en hebben met hen gekletst, spelletjes gespeeld met de jongste van het stel (wel eerlijk spelen hè? Ja, dat doe ik – met het schijnheiligste hoofd dat je je maar voor kunt stellen) gesnorkeld en we zijn op zoek gegaan naar 'piepies', soort schelpen waarmee je kunt vissen..
Zaterdagavond zijn we naar zee geweest en hebben we een pizza gegeten met z'n allen.
Het is namelijk zo dat als het hier in Australië te warm is, ze een 'total fire ban' hebben, wat betekent dat je niet met je draagbare gaspitjes kunt koken.... Hmmmm, gelukkig hadden wij donderdagmorgen voordat we Melbourne verlieten de hele winkel leeggekocht en konden we twee dagen heerlijke zelf-bij-elkaar-gefabriceerde-camping-salade* (recept volgt) maken, maar eergisteren waren we dan toch echt wel aan een warme hap toe, haha.
Wel grappig. Omdat we in een national park stonden, komt er steeds een Ranger langs om te kijken of niet iemand stiekem toch een vuurtje maakt en op de tweede dag gingen we stiekem met onze buurtjes in de tent zitten en hebben we een kop koffie / thee gemaakt. En melkbiscuits, dus wij waren de koning te rijk haha.
We hebben ons dus prima vermaakt en ons kleine buurmeisje Saaci, zorgde voor het nodige vertier. Ze speelde met alle kinderen uit de buurt, maar het moest wel op haar manier gaan. En ze was lekker druk, dus één van ons herkende zich er aardig in haha. We zeiden al, als (als het allemaal zo mag zijn natuurlijk) wij later ZULKE kinderen krijgen, houden we het maar bij ééntje denken we, haha.
Zondagmiddag zijn we richting Wilsons Promontory vertrokken, wat zogenaamd HET national park van Victoria is. Het was dan ook akelig druk, dus toen we er heen reden hadden we al donkerblauw vermoeden, dat we die nacht geen campspot meer zouden kunnen bemachtigen. Helemaal toen we in de Lonely Planet lazen dat je een JAAR van tevoeren moet boeken. Toch waagden we het er maar op en aangekomen bij het Visitor Centre noemde ze dat ze nog wel een plekje had. Nadat wij geboekt hadden, waren er nog maar drie plaatsjes over. Knetterdruk die camping een hele overgang van ons rustige Bear Gully plekje. Je moest goed luisteren wilde je de Coockaburra's door al het kabaal heen horen.. (Ik weet niet of je het kunt googelen, maar als je twee van die vogels hoort schreeuwen tegen elkaar is echt super grappig.. Echt zo'n jungle boek geluid haha. Ik heb geprobeerd om het op te nemen, maar dat is niet echt gelukt..) Maar goed. We hebben onze auto geparkeerd. De auto gereedgemaakt voor de nacht (lees: backpacks op de stoelen neergezet, alle tassen, naar voren, twee dikke campingboeken, onze wandeltas en onze pasgekochte oranje koffer naar voren en dan de gordijntjes die rondom in de auto hangen, nog op hangen met wasknijpers) wat gegeten: bamisoep (bleuh...) en toen op pad gegaan om één van de mooiste wandelingen van the Prom' (zo noemen ze het park) te gaan doen.
En dat was ook echt wel de moeite waard: een soort jungle achtige route van in totaal zo'n 8 km. Onderweg nog twee keer over een Wallibi (kleine kangaroo) gezien en onze pannenkoekjes opgegeten bovenop de berg. Uitzicht over een prachtige helderblauwe zee met een wit strand en bergen eromheen. (Ik schets het maar even, want ons internet ding houdt het niet vol om al onze idioot-grote foto's erop te plaatsen hihi.. Dat komt wel weer als we internet hebben in een grote stad).
Nou en nu zitten we dus in een parkje al onze dingen op te laden (hadden vreemd genoeg geen stroom op de camping) en gaan we zo weer op pad naar een gratis camping. We moeten natuurlijk een beetje aan de centen denken, want voordat we het weet, zitten we (15 februari vliegen we vanaf Brisbane!!!) in Nieuw Zeeland en daar willen we natuurlijk ook wat spenderen. Janine uit eten meenemen omdat ze geslaagd is bijvoorbeeld!! 😉
Gaan jullie geen werk zoeken dan? (Willian 😉 ) Nou, bij één van die antiekwinkels vertelde een man ons dat er waarschijnlijk hier in de buurt wel werk is, maar omdat het zo 15 februari is en we nog zo'n slordige 1500 km moeten overbruggen en zo'n 10 -15 plaatsjes onderweg willen bekijken leek het ons slimmer om na Nieuw Zeeland in de buurt van Cairns (helemaal rechtsbovenin Aus) werk te zoeken, vlak voordat we naar huis gaan rond eind mei.
Goed. Wij hebben de hittegolf overleefd. Zijn allebei nog prima gezond (en rond ;), nouja Gerie dan) En zijn lekker verwend door die mensen in Melbourne. Het surfen was echt super super mooi, dus nu zitten we elke keer naar de zee te kijken van: Ooooh, hadden we maar een eigen surfboard!
(Maar ja, waar laat je die dan weer.. Onze auto is nu al knetter de petter vol..)
Nou, of wij inderdaad een surfboard gaan kopen en hoe het af gaat lopen met Rik en Gerie in Kangaroeland lees je in het volgende avontuur!
See ya!
Lick and Gerie
(Japanners kunnen geen R zeggen, hahaha..)
Oja, het zelf-bij-elkaar-gefabriceerde-camping-salade- RECEPT:
Kikkererwten, tomaat, kaas in hele kleine stukjes gesneden, sla, een kleine ui, twee of drie wortels in stukjes en linzen.
Heeeerlijk en ook koud te eten! 🙂 Try this at home! <3
Tenting in Melbourne
11 Januari 2014 | Australië, Melbourne
Hallo lieve mensen van het goede leven,
Jullie hebben onze reisverslagen vast al wel een beetje gemist in het nieuwe jaar, dus ik zal mijn best doen om weer een verhaaltje te schrijven. Sinds ons laatste verhaaltje hebben we aardig wat kilometers gemaakt en weer heel wat nieuwe mensen ontmoet..
Inmiddels zijn we in Melbourne en die stad hebben we vandaag een beetje verkend. We zijn aan het logeren bij de familie Simpson die (vreemd genoeg niet geel zijn, maar) bestaat uit vader Steven, moeder Pamela en dochters Hannah en Sokujah (?).. Wij slapen in een tentje in de tuin, dus dan zijn we straks voor in Nieuw Zeeland al een beetje gewend aan het slapen in een tent, in plaats van in onze supersonische auto met daarin een ongeveer 20 cm dik matras.. meuheeeuhhh..
Euhm. Onderweg naar de Great Ocean Road hebben wij een KEI-gezellig Brabants stel ontmoet en daar twee nachtjes mee op een betaalde camping gestaan en daarna nog drie nachtjes op twee gratis campings.. Super gezellig. Wijn gedronken, samen gekookt, gebakken en gelachen en toen uiteindelijk dus in Melbourne aangekomen.
Hier vielen we weer met de neus in de boter, want we konden 's avonds meteen mee BBQ-en en er werd een hele tent voor ons opgezet.
Ik zal dit keer wat kort van stof zijn, want a: het is hier al 12 uur (met 10 uur tijdverschil) b: ik heb een heleboel foto's op faceboek gezet, c: ik moest wat meer foto's plaatsen en wat minder verhaal typen van mijn lieve broertje, dus dat doe ik dan ook maar braaf..
Even voor de duidelijkheid: Wij zijn nu in Melbourne en moeten op 15 februari 2014 in Brisbane zijn om ons vliegtuig naar Christchurch naar Janine te pakken! 😀 Wieeehoeee... 😀
Nou, liefs en take a look at the pictures..
De groeten van Rikkert,
die nodig weer een bezoekje van de tondeuse moet hebben!
Jullie hebben onze reisverslagen vast al wel een beetje gemist in het nieuwe jaar, dus ik zal mijn best doen om weer een verhaaltje te schrijven. Sinds ons laatste verhaaltje hebben we aardig wat kilometers gemaakt en weer heel wat nieuwe mensen ontmoet..
Inmiddels zijn we in Melbourne en die stad hebben we vandaag een beetje verkend. We zijn aan het logeren bij de familie Simpson die (vreemd genoeg niet geel zijn, maar) bestaat uit vader Steven, moeder Pamela en dochters Hannah en Sokujah (?).. Wij slapen in een tentje in de tuin, dus dan zijn we straks voor in Nieuw Zeeland al een beetje gewend aan het slapen in een tent, in plaats van in onze supersonische auto met daarin een ongeveer 20 cm dik matras.. meuheeeuhhh..
Euhm. Onderweg naar de Great Ocean Road hebben wij een KEI-gezellig Brabants stel ontmoet en daar twee nachtjes mee op een betaalde camping gestaan en daarna nog drie nachtjes op twee gratis campings.. Super gezellig. Wijn gedronken, samen gekookt, gebakken en gelachen en toen uiteindelijk dus in Melbourne aangekomen.
Hier vielen we weer met de neus in de boter, want we konden 's avonds meteen mee BBQ-en en er werd een hele tent voor ons opgezet.
Ik zal dit keer wat kort van stof zijn, want a: het is hier al 12 uur (met 10 uur tijdverschil) b: ik heb een heleboel foto's op faceboek gezet, c: ik moest wat meer foto's plaatsen en wat minder verhaal typen van mijn lieve broertje, dus dat doe ik dan ook maar braaf..
Even voor de duidelijkheid: Wij zijn nu in Melbourne en moeten op 15 februari 2014 in Brisbane zijn om ons vliegtuig naar Christchurch naar Janine te pakken! 😀 Wieeehoeee... 😀
Nou, liefs en take a look at the pictures..
De groeten van Rikkert,
die nodig weer een bezoekje van de tondeuse moet hebben!
Een super mooi 2014 gewenst! May dreams come true!
31 December 2013 | Australië, Hawker
Goodmorning,
It's already New Years Eve here in Australia, so I would like to wish everyone an Happy, Lovely, Unforgetable 2014!
Nu int Nederlands.. : lieve mensen,
Wij willen jullie een geweldig mooi, liefdevol 2014 wensen! Met talloze nieuwe kansen en mogelijkheden die er al zijn, maar die we alleen nog maar hoeven te herkennen en op te pakken. Zoals elk jaar zijn er van die stomme dingen zoals: ik wil afvallen, meer naar de sportschool, stoppen met roken ( hoewel ik eigenlijk niet weet of dat onder de categorie 'stom' hoort), maar in ieder geval wil ik een ieder vragen om na te denken wat ECHT belangrijk voor je is en daar iets mee doen.
Misschien is dat vaker langs je ouders of opa's en oma's of echt tijd maken voor iemand, niet alleen even vluchtig langsgaan.. Misschien is het een wens die je al heel lang bij je draagt en misschien kun je daar dit jaar de eerste stappen voor zetten! Om voor mijzelf te spreken wil ik eigenlijk al zolang ik me kan herinneren een boek schrijven en tellend vanuit Nederland heb ik daar nog 7 maanden voor en 24 dagen. Ondertussen een 'wedding' om voor te bereiden, dus moet lukken haha.
Het scheelt dat ik geen deeltijdstudie meer doe! ( het is Riks beurt om weer in de schoolbanken van Zwolle of Breda te kruipen voor een deeltijdopleiding in Chinese massage -> daar móét wel werk in zijn met al die Nederlandse stresskipjes)
Dus ik zal naast het invallen bij basisscholen proberen om één van mijn vele beginnetjes om te toveren in een daadwerkelijk boek! Best een uitdaging voor een uitsteller als mij, maar ik denk dat juist die uitdagingen ons verder brengen in het leven.
We hebben het oude jaar uitgezeten met een Duits koppel dat nu al voor 5 jaar in Sydney woont en ze noemde dat ze zo ambitieus was toen ze hier kwam, maar dat dat allemaal ( met de zon en het warme weer) wat weggebt is sinds ze hier is.. Een ander ouder echtpaar vertelde ons: you got to have a goal in life! ( je moet een doel hebben in je leven) that's what makes you and others truely happy! So go find your goal and that what makes you happy! 🙂
Zoek naar dat wat je gelukkig maakt en just do it!
Haha, oké genoeg gepreek voor vanmorgen. Er komt net een Australiër binnen en ik vertelde hem dat ik een bericht voor het thuisfront aan het typen was en toen hij weer terug kwam zei hij al: pfoei, that's a long email. Hihi.
Ik zal een foto toevoegen van waar we O&N gevierd hebben. Flinders Ranges national park. Grofweg boven Adelaide. Super mooi hier. Als we wakker worden zitten de papegaaien naast ons water te drinken uit een lekkende leiding.. Onwerkelijk zo mooi! 🙂 Als je goed kijkt, kun je het misschien links op de foto zien ( zoek naar een groene vlek, haha)
Oké, nog één ander ding wat me te binnen schiet: bedenk wat je zult zeggen over je leven als je ( okay, maybe a little depressing but..) op je sterfbed ligt. Kun je zover je nu bent, zeggen dat je tevreden bent over hoe nu loopt? Of zul je zeggen:' ik wou dat ik meer / beter / langer ".............................................................
Alles wat je op die stippellijnen invult zou eigenlijk je doel voor dit jaar moeten zijn.
In het vliegtuig hadden we een tissue met daarop: time flies, but your the captain!
------------------------------------------------------------------------
Voor de echte diehards heb ik nog een ander grappig verhaal dat eigenlijk niet echt ergens tussenpast, maar wat wel leuk is om te vertellen:
Ross River Homestead is aan de rechterkant van Alice Springs in de East Macdonnel Ranges. Het is een soort boerderijachtige camping met cabins en een inmens groot gebouw, wat eigenlijk het daadwerkelijke gebouw vanuit vroeger was. Het is gebouwd in 18??, wat het voor Australische begrippen best oud maakt. Toen we daar aankwamen was er één gezin: de familie Talbot die Christmas daar vierde. We hadden de auto geparkeerd en liepen richting de receptie waar een 'note' hin, dat hij de generator aan het fixen was en zo weer terug zou zijn. Dus wij daar naartoe maar we zagen niemand. Dus toen besloten we naar de familie rondom de bbq te gaan om te vragen of ze de eigenaar gezien hadden. En prompt komt daar op een quad de eigenaar aanscheuren, die een heel gesprek aan knoopt met die familie en dan ineens opmerkt dat wij daar ook staan. Hij viel haast van z'n quad toen hij hoorde dat wij wouden kamperen, want normaal gesproken zijn er alleen 'crazy Germans' die er in the middle of the summer komen. Maar het was prima. Één nachtje koste 15 dollar, wat enorm goedkoop is, dus vroeg Rik of het bier wel koud was, ondanks dat de generator kapot was.. Jawel hoor, en we volgden hem door het oude gebouw waar een soort kruising tussen een sport kantine / oude roestige schuur en bar was. Wij kozen allebei een biertje en onze camping eigenaar besloot zelf ook maar een biertje mee te drinken, haha. We stonden daar nog ven in de ruimte te kijken toen hij ineens m een soort beige zak aan kwam lopen. Wij waren wat suf van het wandelen en autorijden en hadden het zo gauw niet kn de gaten, maar hij had dus een slang gevonden achter de bar.. Brrrr..
We rekenden af (waren eerst met hem aan het kletsen, what hij onderbrak met: now, give me your money) en volgden hem naar een lange tafel onder een palmboom en terwijl we daar naartoe liepen, ontdekte ik dat hij paars gelakte teennagels had.....
Even daarvoor vertelde hij dat hij daar met z'n vrouw en twee dochters woonde en de volgende dag zagen de waarschijnlijk schuldige wat betreft het verven van haar vaders' teennagels jonge meisje verkleed als prinses door de homestead lopen, haha. Die avond ontmoet we de familie Talbot met hun zoon Jack en dochter Monica die in Melbourne en Sydney wonen en die we daar op gaan zoeken! 🙂 de zoon speelt in een band die de lowlakes heet en in maart komen ze naar Nederland.. Omdat zij Christmas vierden hadden ze enorm veel eten en trakteerden ze ons op french fries on the barbie.. En vroegen ze of we zin hadden om de volgende morgen een echt Australisch ontbijt met hen te nuttigen met bacon and eggs, toast en tomato..
Eigenlijk wouden we vroeg op pad, maar dit ontbijtje was het wachten wel waard. Dus heb ik Riks haar nog even gekortwiekt van tevoren en konden we daarna zo aanschuiven hihi. Ohja! Na het ontbijt reden we achter deze familie aan naar een 'gorge' en gingen we gewoon met onze auto door 3 ongeveer 1 meter diepe riviertjes haha. Dat was best wel even griezelig! Vanuit daar reden we dus met een tussentop bij een groezelige camping met 100 muggen!!! Naar Coober Pedy, door afwisselend te rijden, omdat we allebei haast niet geslapen hadden en doodmoe waren. Op een gegeven moment sliep ik, maar voelde ik de auto heel erg naar links gaan terwijl Rik reed en toen ik zei: hee, wat doe je?! Schrok Rik wakker.. Pffff, kortom: lieve muggen willen jullie ons met rust laten, zodat we veilig terug naar Nederland kunnen voor onze bruiloft!!
Want : VANDAAG IS HET PRECIES EEN JAAR GELEDEN DAT WIJ IN PARIJS WAREN, WIEHOEEE :D.
Remember: time flies, but you're the captain!!
Liefs!
Geniet van de kniepertjes en denk maar aan die arme Rik en Gerie die dat allemaal moeten missen, haha..
It's already New Years Eve here in Australia, so I would like to wish everyone an Happy, Lovely, Unforgetable 2014!
Nu int Nederlands.. : lieve mensen,
Wij willen jullie een geweldig mooi, liefdevol 2014 wensen! Met talloze nieuwe kansen en mogelijkheden die er al zijn, maar die we alleen nog maar hoeven te herkennen en op te pakken. Zoals elk jaar zijn er van die stomme dingen zoals: ik wil afvallen, meer naar de sportschool, stoppen met roken ( hoewel ik eigenlijk niet weet of dat onder de categorie 'stom' hoort), maar in ieder geval wil ik een ieder vragen om na te denken wat ECHT belangrijk voor je is en daar iets mee doen.
Misschien is dat vaker langs je ouders of opa's en oma's of echt tijd maken voor iemand, niet alleen even vluchtig langsgaan.. Misschien is het een wens die je al heel lang bij je draagt en misschien kun je daar dit jaar de eerste stappen voor zetten! Om voor mijzelf te spreken wil ik eigenlijk al zolang ik me kan herinneren een boek schrijven en tellend vanuit Nederland heb ik daar nog 7 maanden voor en 24 dagen. Ondertussen een 'wedding' om voor te bereiden, dus moet lukken haha.
Het scheelt dat ik geen deeltijdstudie meer doe! ( het is Riks beurt om weer in de schoolbanken van Zwolle of Breda te kruipen voor een deeltijdopleiding in Chinese massage -> daar móét wel werk in zijn met al die Nederlandse stresskipjes)
Dus ik zal naast het invallen bij basisscholen proberen om één van mijn vele beginnetjes om te toveren in een daadwerkelijk boek! Best een uitdaging voor een uitsteller als mij, maar ik denk dat juist die uitdagingen ons verder brengen in het leven.
We hebben het oude jaar uitgezeten met een Duits koppel dat nu al voor 5 jaar in Sydney woont en ze noemde dat ze zo ambitieus was toen ze hier kwam, maar dat dat allemaal ( met de zon en het warme weer) wat weggebt is sinds ze hier is.. Een ander ouder echtpaar vertelde ons: you got to have a goal in life! ( je moet een doel hebben in je leven) that's what makes you and others truely happy! So go find your goal and that what makes you happy! 🙂
Zoek naar dat wat je gelukkig maakt en just do it!
Haha, oké genoeg gepreek voor vanmorgen. Er komt net een Australiër binnen en ik vertelde hem dat ik een bericht voor het thuisfront aan het typen was en toen hij weer terug kwam zei hij al: pfoei, that's a long email. Hihi.
Ik zal een foto toevoegen van waar we O&N gevierd hebben. Flinders Ranges national park. Grofweg boven Adelaide. Super mooi hier. Als we wakker worden zitten de papegaaien naast ons water te drinken uit een lekkende leiding.. Onwerkelijk zo mooi! 🙂 Als je goed kijkt, kun je het misschien links op de foto zien ( zoek naar een groene vlek, haha)
Oké, nog één ander ding wat me te binnen schiet: bedenk wat je zult zeggen over je leven als je ( okay, maybe a little depressing but..) op je sterfbed ligt. Kun je zover je nu bent, zeggen dat je tevreden bent over hoe nu loopt? Of zul je zeggen:' ik wou dat ik meer / beter / langer ".............................................................
Alles wat je op die stippellijnen invult zou eigenlijk je doel voor dit jaar moeten zijn.
In het vliegtuig hadden we een tissue met daarop: time flies, but your the captain!
------------------------------------------------------------------------
Voor de echte diehards heb ik nog een ander grappig verhaal dat eigenlijk niet echt ergens tussenpast, maar wat wel leuk is om te vertellen:
Ross River Homestead is aan de rechterkant van Alice Springs in de East Macdonnel Ranges. Het is een soort boerderijachtige camping met cabins en een inmens groot gebouw, wat eigenlijk het daadwerkelijke gebouw vanuit vroeger was. Het is gebouwd in 18??, wat het voor Australische begrippen best oud maakt. Toen we daar aankwamen was er één gezin: de familie Talbot die Christmas daar vierde. We hadden de auto geparkeerd en liepen richting de receptie waar een 'note' hin, dat hij de generator aan het fixen was en zo weer terug zou zijn. Dus wij daar naartoe maar we zagen niemand. Dus toen besloten we naar de familie rondom de bbq te gaan om te vragen of ze de eigenaar gezien hadden. En prompt komt daar op een quad de eigenaar aanscheuren, die een heel gesprek aan knoopt met die familie en dan ineens opmerkt dat wij daar ook staan. Hij viel haast van z'n quad toen hij hoorde dat wij wouden kamperen, want normaal gesproken zijn er alleen 'crazy Germans' die er in the middle of the summer komen. Maar het was prima. Één nachtje koste 15 dollar, wat enorm goedkoop is, dus vroeg Rik of het bier wel koud was, ondanks dat de generator kapot was.. Jawel hoor, en we volgden hem door het oude gebouw waar een soort kruising tussen een sport kantine / oude roestige schuur en bar was. Wij kozen allebei een biertje en onze camping eigenaar besloot zelf ook maar een biertje mee te drinken, haha. We stonden daar nog ven in de ruimte te kijken toen hij ineens m een soort beige zak aan kwam lopen. Wij waren wat suf van het wandelen en autorijden en hadden het zo gauw niet kn de gaten, maar hij had dus een slang gevonden achter de bar.. Brrrr..
We rekenden af (waren eerst met hem aan het kletsen, what hij onderbrak met: now, give me your money) en volgden hem naar een lange tafel onder een palmboom en terwijl we daar naartoe liepen, ontdekte ik dat hij paars gelakte teennagels had.....
Even daarvoor vertelde hij dat hij daar met z'n vrouw en twee dochters woonde en de volgende dag zagen de waarschijnlijk schuldige wat betreft het verven van haar vaders' teennagels jonge meisje verkleed als prinses door de homestead lopen, haha. Die avond ontmoet we de familie Talbot met hun zoon Jack en dochter Monica die in Melbourne en Sydney wonen en die we daar op gaan zoeken! 🙂 de zoon speelt in een band die de lowlakes heet en in maart komen ze naar Nederland.. Omdat zij Christmas vierden hadden ze enorm veel eten en trakteerden ze ons op french fries on the barbie.. En vroegen ze of we zin hadden om de volgende morgen een echt Australisch ontbijt met hen te nuttigen met bacon and eggs, toast en tomato..
Eigenlijk wouden we vroeg op pad, maar dit ontbijtje was het wachten wel waard. Dus heb ik Riks haar nog even gekortwiekt van tevoren en konden we daarna zo aanschuiven hihi. Ohja! Na het ontbijt reden we achter deze familie aan naar een 'gorge' en gingen we gewoon met onze auto door 3 ongeveer 1 meter diepe riviertjes haha. Dat was best wel even griezelig! Vanuit daar reden we dus met een tussentop bij een groezelige camping met 100 muggen!!! Naar Coober Pedy, door afwisselend te rijden, omdat we allebei haast niet geslapen hadden en doodmoe waren. Op een gegeven moment sliep ik, maar voelde ik de auto heel erg naar links gaan terwijl Rik reed en toen ik zei: hee, wat doe je?! Schrok Rik wakker.. Pffff, kortom: lieve muggen willen jullie ons met rust laten, zodat we veilig terug naar Nederland kunnen voor onze bruiloft!!
Want : VANDAAG IS HET PRECIES EEN JAAR GELEDEN DAT WIJ IN PARIJS WAREN, WIEHOEEE :D.
Remember: time flies, but you're the captain!!
Liefs!
Geniet van de kniepertjes en denk maar aan die arme Rik en Gerie die dat allemaal moeten missen, haha..
3e Kerstdag in Alice Springs (the red centre of Australia)
27 December 2013 | Australië, Alice Springs
Lieve allemaal,
Hierbij weer een berichtje vanuit de bewoonde wereld. Sinds ons laatste bericht op deze site hebben we een prachtige tocht dwars door Australie gemaakt om uiteindelijk bij de Ayers Rock aan te komen. We hebben onderweg meer dan 100 autowrakken kunnen tellen, een boek uit kunnen lezen, twee springende kangaroes gezien, paarden, koeien en zelfs een paar emu's (soort struisvogels)..
Een prachtige route die ons bracht, waar we graag wouden zijn: the Ayers Rock.. Toen we aan kwamen rijden zagen we allereerst The Olga's en dat is zeg maar het broertje of zusje van Uluru (Ayers Rock) die zijn we voorbij gescheurd en toen reden we dus richting de mooie rode rots die het centrum van Australië vormt.
Ik zit op dit moment bij de KFC dit verhaaltje te typern, terwijl Rik al lekker een broodje zit te eten, maar we moeten even opschieten, want we hebben hier (grrr) maar een kwartiertje internet.
Om een lang verhaal kort te maken, besloten we de Ayers Rock te beklimmen en waren we na een half uurtje een drie prachtige foto's rijker vanaf de Ayers Rock met uitzicht over de vallei en werden deze foto's aangevuld door een mooie foto van Rik met twee Rangers en een bonnetje ter waarde van zo'n 350 euro. We mochten de rots namelijk niet beklimmen, maar de rangers waren weg en wij dachten: nu of nooit.
We zijn nog gebleven om de zonsondergang op de rots te bekijken en dat was echt magische mooi.. Je begrijpt dat k geen tijd heb om foto's op te loaden haha..
Huil huil en heel wat centjes lichter verlieten wij het park om de volgende ochtend heel vroeg terug te komen voor de zonsopgang. Die werd verstoord door een dik pak wolken (vandaar ook dat wij die rots die dag ervoor besloten te beklimmen) want wolken bij de ayers Rock zie je niet zo vaak.. Het begint nu weer wat warmer te worden, maar wij hebben echt enorm geluk gehad met het weer hier.. Het was naar de begrippen hier gewoon koel.
Daarna hebben wij op eerste Kerstdag Kings Canyon bewandeld en de dag erna nog een aantal wandelingen in West Macdonnel Range (ten westen van Alice Springs) Super mooi! En 's avonds een privé camping zodat we onze nieuwe douche van Brice en Jean uit konden proberen. Hoe dat werkt vertel ik nog wel een keer..
Nu zitten we dus bij de KFC, maar we willen ook nog even langs de East MAcdonnel range en dan zakken we weer af richting Adelaide, via Coober Peedie, waar alles onder de grond zit ?! haha, we zullen het zien.
Liefs en alsvast een goed uiteinde.
Sorry voor de tiepvouten, xxx juf de Boer en haar aankomende man.
Hierbij weer een berichtje vanuit de bewoonde wereld. Sinds ons laatste bericht op deze site hebben we een prachtige tocht dwars door Australie gemaakt om uiteindelijk bij de Ayers Rock aan te komen. We hebben onderweg meer dan 100 autowrakken kunnen tellen, een boek uit kunnen lezen, twee springende kangaroes gezien, paarden, koeien en zelfs een paar emu's (soort struisvogels)..
Een prachtige route die ons bracht, waar we graag wouden zijn: the Ayers Rock.. Toen we aan kwamen rijden zagen we allereerst The Olga's en dat is zeg maar het broertje of zusje van Uluru (Ayers Rock) die zijn we voorbij gescheurd en toen reden we dus richting de mooie rode rots die het centrum van Australië vormt.
Ik zit op dit moment bij de KFC dit verhaaltje te typern, terwijl Rik al lekker een broodje zit te eten, maar we moeten even opschieten, want we hebben hier (grrr) maar een kwartiertje internet.
Om een lang verhaal kort te maken, besloten we de Ayers Rock te beklimmen en waren we na een half uurtje een drie prachtige foto's rijker vanaf de Ayers Rock met uitzicht over de vallei en werden deze foto's aangevuld door een mooie foto van Rik met twee Rangers en een bonnetje ter waarde van zo'n 350 euro. We mochten de rots namelijk niet beklimmen, maar de rangers waren weg en wij dachten: nu of nooit.
We zijn nog gebleven om de zonsondergang op de rots te bekijken en dat was echt magische mooi.. Je begrijpt dat k geen tijd heb om foto's op te loaden haha..
Huil huil en heel wat centjes lichter verlieten wij het park om de volgende ochtend heel vroeg terug te komen voor de zonsopgang. Die werd verstoord door een dik pak wolken (vandaar ook dat wij die rots die dag ervoor besloten te beklimmen) want wolken bij de ayers Rock zie je niet zo vaak.. Het begint nu weer wat warmer te worden, maar wij hebben echt enorm geluk gehad met het weer hier.. Het was naar de begrippen hier gewoon koel.
Daarna hebben wij op eerste Kerstdag Kings Canyon bewandeld en de dag erna nog een aantal wandelingen in West Macdonnel Range (ten westen van Alice Springs) Super mooi! En 's avonds een privé camping zodat we onze nieuwe douche van Brice en Jean uit konden proberen. Hoe dat werkt vertel ik nog wel een keer..
Nu zitten we dus bij de KFC, maar we willen ook nog even langs de East MAcdonnel range en dan zakken we weer af richting Adelaide, via Coober Peedie, waar alles onder de grond zit ?! haha, we zullen het zien.
Liefs en alsvast een goed uiteinde.
Sorry voor de tiepvouten, xxx juf de Boer en haar aankomende man.
Vergeten te vertellen...
22 December 2013 | Australië, Laverton
Hallo allemaal,
Daar waren we nog even.. Vanuit het laatste dorpje waar we bereik hebben met de buitenwereld.. Als het goed is zijn we over twee dagen bij de Ayers Rock, één van de redenen dat we graag naar Australië wouden.. Ik ben in mijn laatste verhaaltje vergeten te vertellen dat Brice en Jean ons behalve veel gezelligheid, liefde en heerlijk eten ook een 'shortcut' naar Ayers Rock hebben gewezen.. Dit houdt in dat we via Kalgoorlie, Laverton (waar we nu zijn en nog bereik hebben) de achterkant van het nationaal park binnen rijden..
We gaan nu zo in plaats van de Nullarbor Plains, en als je dst in je atlas bekjikt, zie je dat dat al gauw zo'n dikke 1600 km scheelt. We hebben hier overnacht op een camping en Rik staat nu te tanken, maar ik ben blij als we straks weer wegrijden.. Het dorpje heeft een hele grauwe aanblik en hoewel de mensen ( aboriginals ) misschien heel vriendelijk zijn, voelen we ons hier alles behalve op ons gemak..
Vriendelijke groeten,
Twee pepernoten uit Australië.. 😉
Daar waren we nog even.. Vanuit het laatste dorpje waar we bereik hebben met de buitenwereld.. Als het goed is zijn we over twee dagen bij de Ayers Rock, één van de redenen dat we graag naar Australië wouden.. Ik ben in mijn laatste verhaaltje vergeten te vertellen dat Brice en Jean ons behalve veel gezelligheid, liefde en heerlijk eten ook een 'shortcut' naar Ayers Rock hebben gewezen.. Dit houdt in dat we via Kalgoorlie, Laverton (waar we nu zijn en nog bereik hebben) de achterkant van het nationaal park binnen rijden..
We gaan nu zo in plaats van de Nullarbor Plains, en als je dst in je atlas bekjikt, zie je dat dat al gauw zo'n dikke 1600 km scheelt. We hebben hier overnacht op een camping en Rik staat nu te tanken, maar ik ben blij als we straks weer wegrijden.. Het dorpje heeft een hele grauwe aanblik en hoewel de mensen ( aboriginals ) misschien heel vriendelijk zijn, voelen we ons hier alles behalve op ons gemak..
Vriendelijke groeten,
Twee pepernoten uit Australië.. 😉
Christmas in York
20 December 2013 | Verenigd Koninkrijk, York
Lieve allemaal,
Ik zit hier nu aan de keukentafel in een prachtig zelfgebouwd, mooi huis in York. Een klein stadje op een klein uurtje rijden vanaf Perth. We werden hier uitgenodigd door Jean en Brice, zodat Brice de auto kon repareren, maar dat was nadat hij het gecheckt had, niet eens meer nodig..
Het is moeilijk om het te verwoorden, maar het is gewoon hartverwarmend hoe welkom en thuis we ons hier voelen.. We kwamen aan en de bbq werd gelijk aangeslingerd en alle maaltijden erna werden met alle liefde van de wereld bereid. Ik zei al voor de grap: we gaan hier straks rollend vandaan volgens mij. Jean komt oorspronkelijk uit Boston en is hier naartoe geëmigreerd en heeft een grote passie voor koken.. Dus daar genieten wij volop van.. Een grote groentetuin met allerlei verse dingen, heerlijk.. Ik heb inmiddels zelfs een geweldig carrotcake recept, haha..
Lieve mensen: it's in the little things!
With love,
Rik and Gerie
Ik zit hier nu aan de keukentafel in een prachtig zelfgebouwd, mooi huis in York. Een klein stadje op een klein uurtje rijden vanaf Perth. We werden hier uitgenodigd door Jean en Brice, zodat Brice de auto kon repareren, maar dat was nadat hij het gecheckt had, niet eens meer nodig..
Het is moeilijk om het te verwoorden, maar het is gewoon hartverwarmend hoe welkom en thuis we ons hier voelen.. We kwamen aan en de bbq werd gelijk aangeslingerd en alle maaltijden erna werden met alle liefde van de wereld bereid. Ik zei al voor de grap: we gaan hier straks rollend vandaan volgens mij. Jean komt oorspronkelijk uit Boston en is hier naartoe geëmigreerd en heeft een grote passie voor koken.. Dus daar genieten wij volop van.. Een grote groentetuin met allerlei verse dingen, heerlijk.. Ik heb inmiddels zelfs een geweldig carrotcake recept, haha..
Lieve mensen: it's in the little things!
With love,
Rik and Gerie
Nog twee dagen bikkelen en dan...
16 December 2013 | Australië, Busselton
Gaan we weer op pad! En dat is eigenlijk ook wel weer lekker.. Vandaag zijn Rik en ik even naar het postkantoor geweest, om de auto weer voor een half jaar te registreren. En gister ook al naar een aantal andere winkels geweest om ons voorraadje voor onderweg weer een beetje te maken. (deo, tandpasta, wattenstaafjes, tig blikken groente, water voor onderweg en nog een beetje verse groente voor de aankomende paar dagen).
Goed, wat is ons plan? Ons plan WAS om via Esperance (google / atlas in de aanslag?) naar Norseman te gaan om de Nullarbor over te steken..
MAAARRR, onze lieve auto protesteerde de afgelopen paar ochtenden en het kon in principe de accu niet zijn, dus wat dan wel ? Wij naar een garage gegaan en erachter gekomen dat het waarschijnlijk de startmotor is.
Een uiteraard erg prijzig onderdeel van de auto. Dat konden ze wel maken voor zo'n 570 dollar, inclusief manuren van de monteur. Boeeehoee, daar ging ons zuurverdiende geld, maar het was ook wel fijn als die auto weer een beetje goed was natuurlijk. Dus wij een afspraak gemaakt voor maandag (vandaag).
Maar wat wil het toeval? De man die wij al zolang wij op de camping staan, bijna iedere dag groeten en een kort gesprekje mee voeren, zegt afgelopen donderdagmiddag: Vinden jullie het leuk als ik jullie een paar dingen over de Nullarbor vertel? Ja natuurlijk! Super.. En van het één kwam het ander, zijn vrouw kwam er bij zitten en we hebben donderdag tot 11 uur met hen zitten kletsen (meuh, volgende dag kwart voor 6 de wekker helaas, maar goed, niet voor niets, WANT:) Brice is a mechanic! Of terwijl een monteur! 😀 Hij zei al, tja: if I had the gear, I could fix it for you.. (als ik het gereedschap maar had) Nou,.. wij kunnen ook naar het gereedschap toekomen als dat mag?
Yeah, sure. You guys are more than welcome to come to our place.
(we waren hartelijk welkom om bij hen langs te komen)
En waar wonen ze ? Jawel hoor, dichtbij Perth.. Dus aankomende woensdag scheuren we weer naar richting de stad, waarvan we gedacht hadden die nu definitief achter ons te laten, maar het loopt weer anders dan gedacht...
Ik hoor nu al een paar mensen denken: HUH?! Kan dat uit? Zover rijden voor een reparatie. Eh, ja dat kan uit! Bovendien is het een mooi vooruitzicht om deze vriendelijke mensen weer te zien! 😀
Morgen en overmorgen (dinsdag en woensdag) moeten we nog werken (hebben afgelopen zaterdag trouwens ook VRIJWILLIG aangeboden dat we wel wouden werken, omdat we nu dus eerder weggingen) en dan vertrekken we woensdag weer richting Perth.
Verder nog nieuws?
Nou, de vrije weekenden brengen we door met het Duitse stel dat ook bij Dave (de boer) werkt en dat houdt in dat we spelletjes spelen, chips eten en vrijwel geen bier drinken, want dat is veel te duur. Rik zal inmiddels wel afkickverschijnselen hebben, maar het is een beetje zonde om daar ons geld aan de spenderen. Afgelopen weekend was er (jawel, haha) een Christmas Carol bij de Busselton Jetty. Dat laatste is een hele lange pier, wat één van de trekpleisters van dit plaatsje is. Maar in ieder geval hebben wij met onze korte broekjes, slippers, bikini en de zonnebrand nog op het vel geluisterd naar: RUDOLPH THE RED NOSED RAINDEERE enz enz. haha, heel erg grappig. Ik zal er wel een foto van bijplaatsen.
Wat mij trouwens bij het volgende belangrijke punt brengt. In de wijngaard waar we de sokken vol kniehooggras hebben, vliegen die rondom je kop zwermen en waar de zon heerlijk op je vel brandt zijn namelijk ook jawel.. CHRISTMAS THREE SPIDERS.. (Hebben we toch nog een klein beetje een Kerst gevoel)
En één specifieke christmas three spider heb ik gevraagd om jullie de volgende boodschap te geven:
Lieve allemaal,
een heel liefdevol, gezellig, warme en mooie Kerst gewenst!
In een aantal landen vieren ze soms Thanksgiving en het is misschien wel een mooi idee om deze Kerst eens na te denken over waar jij of u allemaal dankbaar voor bent in dit leven of misschien in het afgelopen jaar..
Voor mijzelf sprekend ben ik natuurlijk enorm blij dat Rik en ik deze prachtige reis mogen maken en als alles goed blijft gaan in goede gezondheid weer terug komen in Nederland en uit kunnen kijken naar onze bruiloft!
Denk er zelf maar eens over na, want er is genoeg om dankbaar voor te zijn..
Liefs Rik en Gerie.
Ps. Ik zal de gezellige Kerstwandeling, de chocomelk + knieperties en het lekkere eten met de familie wel missen hoor! (Rik denk ik alleen het eet- en drinkbare gedeelte)..
Nou, ik ga er vanuit in dit jaar nog wel een nieuw berichtje te kunnen typen, dus over Best Wishes for next year hoef ik nog niks te zeggen.. 😉
PPS. Tot dusver nog géén kaartjes gesignaleerd 🙁
Hoeveel kunnen we er ongeveer verwachten ??
Goed, wat is ons plan? Ons plan WAS om via Esperance (google / atlas in de aanslag?) naar Norseman te gaan om de Nullarbor over te steken..
MAAARRR, onze lieve auto protesteerde de afgelopen paar ochtenden en het kon in principe de accu niet zijn, dus wat dan wel ? Wij naar een garage gegaan en erachter gekomen dat het waarschijnlijk de startmotor is.
Een uiteraard erg prijzig onderdeel van de auto. Dat konden ze wel maken voor zo'n 570 dollar, inclusief manuren van de monteur. Boeeehoee, daar ging ons zuurverdiende geld, maar het was ook wel fijn als die auto weer een beetje goed was natuurlijk. Dus wij een afspraak gemaakt voor maandag (vandaag).
Maar wat wil het toeval? De man die wij al zolang wij op de camping staan, bijna iedere dag groeten en een kort gesprekje mee voeren, zegt afgelopen donderdagmiddag: Vinden jullie het leuk als ik jullie een paar dingen over de Nullarbor vertel? Ja natuurlijk! Super.. En van het één kwam het ander, zijn vrouw kwam er bij zitten en we hebben donderdag tot 11 uur met hen zitten kletsen (meuh, volgende dag kwart voor 6 de wekker helaas, maar goed, niet voor niets, WANT:) Brice is a mechanic! Of terwijl een monteur! 😀 Hij zei al, tja: if I had the gear, I could fix it for you.. (als ik het gereedschap maar had) Nou,.. wij kunnen ook naar het gereedschap toekomen als dat mag?
Yeah, sure. You guys are more than welcome to come to our place.
(we waren hartelijk welkom om bij hen langs te komen)
En waar wonen ze ? Jawel hoor, dichtbij Perth.. Dus aankomende woensdag scheuren we weer naar richting de stad, waarvan we gedacht hadden die nu definitief achter ons te laten, maar het loopt weer anders dan gedacht...
Ik hoor nu al een paar mensen denken: HUH?! Kan dat uit? Zover rijden voor een reparatie. Eh, ja dat kan uit! Bovendien is het een mooi vooruitzicht om deze vriendelijke mensen weer te zien! 😀
Morgen en overmorgen (dinsdag en woensdag) moeten we nog werken (hebben afgelopen zaterdag trouwens ook VRIJWILLIG aangeboden dat we wel wouden werken, omdat we nu dus eerder weggingen) en dan vertrekken we woensdag weer richting Perth.
Verder nog nieuws?
Nou, de vrije weekenden brengen we door met het Duitse stel dat ook bij Dave (de boer) werkt en dat houdt in dat we spelletjes spelen, chips eten en vrijwel geen bier drinken, want dat is veel te duur. Rik zal inmiddels wel afkickverschijnselen hebben, maar het is een beetje zonde om daar ons geld aan de spenderen. Afgelopen weekend was er (jawel, haha) een Christmas Carol bij de Busselton Jetty. Dat laatste is een hele lange pier, wat één van de trekpleisters van dit plaatsje is. Maar in ieder geval hebben wij met onze korte broekjes, slippers, bikini en de zonnebrand nog op het vel geluisterd naar: RUDOLPH THE RED NOSED RAINDEERE enz enz. haha, heel erg grappig. Ik zal er wel een foto van bijplaatsen.
Wat mij trouwens bij het volgende belangrijke punt brengt. In de wijngaard waar we de sokken vol kniehooggras hebben, vliegen die rondom je kop zwermen en waar de zon heerlijk op je vel brandt zijn namelijk ook jawel.. CHRISTMAS THREE SPIDERS.. (Hebben we toch nog een klein beetje een Kerst gevoel)
En één specifieke christmas three spider heb ik gevraagd om jullie de volgende boodschap te geven:
Lieve allemaal,
een heel liefdevol, gezellig, warme en mooie Kerst gewenst!
In een aantal landen vieren ze soms Thanksgiving en het is misschien wel een mooi idee om deze Kerst eens na te denken over waar jij of u allemaal dankbaar voor bent in dit leven of misschien in het afgelopen jaar..
Voor mijzelf sprekend ben ik natuurlijk enorm blij dat Rik en ik deze prachtige reis mogen maken en als alles goed blijft gaan in goede gezondheid weer terug komen in Nederland en uit kunnen kijken naar onze bruiloft!
Denk er zelf maar eens over na, want er is genoeg om dankbaar voor te zijn..
Liefs Rik en Gerie.
Ps. Ik zal de gezellige Kerstwandeling, de chocomelk + knieperties en het lekkere eten met de familie wel missen hoor! (Rik denk ik alleen het eet- en drinkbare gedeelte)..
Nou, ik ga er vanuit in dit jaar nog wel een nieuw berichtje te kunnen typen, dus over Best Wishes for next year hoef ik nog niks te zeggen.. 😉
PPS. Tot dusver nog géén kaartjes gesignaleerd 🙁
Hoeveel kunnen we er ongeveer verwachten ??
Een rijmpje..
07 December 2013 | Australië, Busselton
Hallo mensen uit het koude Nederland,
Hierbij dan een berichtje dat rijmt aan de achterkant,
Vandaag is onze Rik alweer 27 jaar oud,
Dat is ook zijn leeftijd als hij straks met Gerie trouwt!
Wij zijn vanmorgen op pad geweest voor een kado voor Rik,
Hij is zo blij als een kind en lijkt wel niet goed snik,
Wij hopen dat jullie allemaal een gezellige avond hebben gehad,
En dat er voor een ieder wat moois onderin de zak zat!
De Sint heeft ons dit jaar helaas over geslagen,
Maar laten we wel wezen: wij hebben niets te klagen..
Zoals het nu kijkt, blijven wij hier nog voor een week of twee,
En gaan dan doorreizen, want anders krijgen we nog heimwee!
Nee hoor, we willen graag weer verder op pad,
Want we hebben het met die wijngaard wel weer gehad,
Het is leuk voor een poosje, maar dan is het ook goed,
En we zijn blij dat ons Australische pasje het inmiddels doet,
En als we straks onze bankrekening dan flink hebben gespekt,
Is het straks niet meer het geld dat ons nekt,
Australië is erg mooi, maar ook vrij duur,
Dus daarom verblijven wij in de wijngaard voor een paar uur,
Ik zal een filmpje plaatsen waarop te zien is wat wij doen,
En dat is meer dan je in Nederland doet voor je poen!
Het komt erop neer dat we de wijngaard op hangen moeten,
Dus we hebben door de zon al heel wat sproeten,
De meeste stukken zijn prima te doen, sommigen erg zwaar,
Maar het mooie is: dan helpen we elkaar!
Ik zal ook even een foto plaatsen van de Jarige Job,
Want die voelt zich met zijn kadootje helemaal top!
Het mooi is dat we hem door een actie heel goedkoop kochten,
En daarom hebben we er niet zo lang over 'gevochten'
Het is namelijk zo dat we al een paar dagen naar de bieb gaan,
Om foto's over te zetten, maar ze gaan steeds naar de maan?!
Erg irritant in ieder geval, zeg dat wel,
Daarom hebben we een notebook gekocht in de 'sale'
Zie voor verdere info de foto's en het filmpje natuurlijk ook zeg,
En als je dit gedicht niet aanstaat ( Chinees) dan heb je p...
Haha, heel veel liefs
Rik en Gerie.
Ps. Bedankt voor de felicitaties!
Hierbij dan een berichtje dat rijmt aan de achterkant,
Vandaag is onze Rik alweer 27 jaar oud,
Dat is ook zijn leeftijd als hij straks met Gerie trouwt!
Wij zijn vanmorgen op pad geweest voor een kado voor Rik,
Hij is zo blij als een kind en lijkt wel niet goed snik,
Wij hopen dat jullie allemaal een gezellige avond hebben gehad,
En dat er voor een ieder wat moois onderin de zak zat!
De Sint heeft ons dit jaar helaas over geslagen,
Maar laten we wel wezen: wij hebben niets te klagen..
Zoals het nu kijkt, blijven wij hier nog voor een week of twee,
En gaan dan doorreizen, want anders krijgen we nog heimwee!
Nee hoor, we willen graag weer verder op pad,
Want we hebben het met die wijngaard wel weer gehad,
Het is leuk voor een poosje, maar dan is het ook goed,
En we zijn blij dat ons Australische pasje het inmiddels doet,
En als we straks onze bankrekening dan flink hebben gespekt,
Is het straks niet meer het geld dat ons nekt,
Australië is erg mooi, maar ook vrij duur,
Dus daarom verblijven wij in de wijngaard voor een paar uur,
Ik zal een filmpje plaatsen waarop te zien is wat wij doen,
En dat is meer dan je in Nederland doet voor je poen!
Het komt erop neer dat we de wijngaard op hangen moeten,
Dus we hebben door de zon al heel wat sproeten,
De meeste stukken zijn prima te doen, sommigen erg zwaar,
Maar het mooie is: dan helpen we elkaar!
Ik zal ook even een foto plaatsen van de Jarige Job,
Want die voelt zich met zijn kadootje helemaal top!
Het mooi is dat we hem door een actie heel goedkoop kochten,
En daarom hebben we er niet zo lang over 'gevochten'
Het is namelijk zo dat we al een paar dagen naar de bieb gaan,
Om foto's over te zetten, maar ze gaan steeds naar de maan?!
Erg irritant in ieder geval, zeg dat wel,
Daarom hebben we een notebook gekocht in de 'sale'
Zie voor verdere info de foto's en het filmpje natuurlijk ook zeg,
En als je dit gedicht niet aanstaat ( Chinees) dan heb je p...
Haha, heel veel liefs
Rik en Gerie.
Ps. Bedankt voor de felicitaties!
Er is er bijna eentje jarig.. (7 dec al!)
02 December 2013 | Australië, Busselton
Hallo allemaal,
Hoe gaat het met de zwartepieten perikelen? Allemaal lief geweest dit jaar? Haha, wij zitten momenteel in een bieb te typen en onder al mijn keurig getypte Nederlandse zinnen komt een streepje haha..
Voor degenen die het leuk vinden, is hier ons adres, waar we nog zo'n drie weken verblijven..
Bussell Hwy, Broadwater WA 6280 (Australie)
Omdat het werken in de 'vineyards' nog wel even doorgaat.
De eerste dag was echt janken met de pet op (zere handen..?!? Niks gewend die juffen 😉 )
Maar de dagen erna wen je er wel aan eigenlijk.
We hebben twee Duitsers ontmoet, hartstikke leuke lui. Afgelopen zondag was zij jarig (Ze heten Melanie en Jan) en aankomend weekend is Rikkert dus jarig..
Het zou super leuk zijn als hij een paar kaartjes voor zijn verjaardag zou krijgen, dus bij deze van harte aanbevolen haha!
Liefs van mevrouw de Boer 😉
PS. Het is trouwens een super relaxte camping.. met een verwarmd binnen zwembad, directe toegang tot de zee als je het park overloopt en een heerlijk grote keuken die wij het grootste gedeelte van de tijd terroriseren, omdat we anders elkaar maar een beetje aan zitten te gapen in onze auto haha.
Dat kan als we straks weer onderweg gaan, nog lang genoeg hihi.. 🙂
Hoe gaat het met de zwartepieten perikelen? Allemaal lief geweest dit jaar? Haha, wij zitten momenteel in een bieb te typen en onder al mijn keurig getypte Nederlandse zinnen komt een streepje haha..
Voor degenen die het leuk vinden, is hier ons adres, waar we nog zo'n drie weken verblijven..
Bussell Hwy, Broadwater WA 6280 (Australie)
Omdat het werken in de 'vineyards' nog wel even doorgaat.
De eerste dag was echt janken met de pet op (zere handen..?!? Niks gewend die juffen 😉 )
Maar de dagen erna wen je er wel aan eigenlijk.
We hebben twee Duitsers ontmoet, hartstikke leuke lui. Afgelopen zondag was zij jarig (Ze heten Melanie en Jan) en aankomend weekend is Rikkert dus jarig..
Het zou super leuk zijn als hij een paar kaartjes voor zijn verjaardag zou krijgen, dus bij deze van harte aanbevolen haha!
Liefs van mevrouw de Boer 😉
PS. Het is trouwens een super relaxte camping.. met een verwarmd binnen zwembad, directe toegang tot de zee als je het park overloopt en een heerlijk grote keuken die wij het grootste gedeelte van de tijd terroriseren, omdat we anders elkaar maar een beetje aan zitten te gapen in onze auto haha.
Dat kan als we straks weer onderweg gaan, nog lang genoeg hihi.. 🙂
We've got ourselves a job (en ja we leven nog)
27 November 2013 | Australië, Busselton
Hallo lieve thuisblijvers,
Voor mijn gevoel is erg lang geleden dat jullie iets van ons vernomen hebben, maar als mijn i-pad het goed heeft is het nog maar 10 dagen geleden dat jullie iets van ons gehoord hebben.. Valt mee dus! Well, what's happened in these past few days.. (Vertaling: Wat is er gebeurd de afgelopen dagen?) Afgelopen vrijdagmiddag hebben we het oude vertrouwde huis van Barry & Maxine verlaten. Weer op eigen wielen staan voelde eerst weer wat onwennig, maar uiteindelijk ook weer erg fijn! We verlieten Perth met het idee om even 'gauw' de boel onder Perth te verkennen en dan door te knallen naar de woestijn, voor Ayers Rock. We stonden op een paar super leuke campings met allerlei kinderen die de wildste spelletjes deden en hebben in Margret River een lokaal marktje bezocht, daar allerlei fruit gekocht, brood en aardappels. Toen 'even' internet gehaald (lang verhaal waar ik jullie niet mee zal vervelen) en geprobeerd om te pinnen wat UITERAARD (zucht), weer niet lukte.
Uit diepe ergernis en een redelijk simpele rekensom bleek, dat als we echt niet geld op konden nemen (hoe vreemd dat ook was...) we beter werk konden gaan zoeken, omdat we anders waarschijnlijk midden in de woestijn zouden stranden... En aangezien de temperaturen in die grote zandbak met de dag stijgen, leek ons dat geen aantrekkelijk idee. Dus, wat nu... We besloten terug te gaan naar de markt en spraken de eerste de beste ( aardappel) man aan, met de vraag of hij nog werk voor ons had. En dat had hij! Aankomende donderdag zou hij beginnen. Hij schreef zijn nr op en wij die van ons en we moesten hem afgelopen maandag maar even bellen.
Wil het toeval natuurlijk dat wij net op een ( prachtige!) camping aan zee stonden, dus we hadden weinig bereik. Wij één (Ja Arnold, goed hè?!) of andere duin opgeklommen en gebeld haha. Nou, was prima, donderdag beginnen om half 8.
Aaaaaaaah, we hebben dus gewoon werk! 😀
Maar goed, die markt was op een zaterdag en we konden die donderdag erop dus pas beginnen.. Hmmm, nou de oplossing hiervoor was eigenlijk unaniem. We zijn verder afgedaald naar Augusta, Pemberton, Denmark en Albany en hebben daar de nodige gezien en bezocht. We hebben The Tree Top Walk gedaan op zo'n 40 meter hoogte. Te vergelijken met het Boomkroonpad, maar dan met echt reusachtig bomen! We hebben zo'n reusachtige boom (The Diamond Tree) beklommen en ( bibber de bibber) waren toen op zo'n 50 meter hoog.. Prachtig uitzicht, maar werl enorm spierpijn de volgende dag van het (verkrampt) vasthouden aan de spijlen die in de boom zaten. Best griezelig dus, maar we hebben het gered! Rik achter mij aan dus dat gaf wel een 'veilig' gevoel. Ik zal er een foto van opzetten..
Verder zijn we in Albany bij een oud gevangenisje geweest, wat ondanks de kleine omvang van het gebouw nog best indrukwekkend was! Ze hadden allerlei (doodenge) poppen in cellen gezet en van één heks schrok ik me gewoon echt helemaal rot.. Pfff.
We zijn trouwens voordat we Perth verlieten ook nog in het havenstadje Fremantle geweest! Wat ook echt de moeite waard was! Wij hebben daar the Shipwreck museum bezocht ( met heel veel Nederlandse dingen uit de VOC tijd) en Fremantle Prison, wat al helemaal indrukwekkend was, want daar werd het 'uitschot' van Engeland heen gestuurd via schepen. Inclusief martelkamers, galg en isoleercellen.. Pretty impressive.
Goed, terug naar de route..
In Albany hebben we the WA museum bezocht, waar ook een klein (oud) schooltje bij was, wat voor mij als juf natuurlijk wel grappig was om te zien.. Ook hebben we daar op aanraden van de vrouw van the Visitor Centre ( de meeste, redelijk grote, steden hebben dat) een toren beklommen, wat ons een prachtig uitzicht gaf over de regio. Ehm, veel stranden gezien, maar niet gezwommen, een klein stukje vsn een wandeling gedaan tot aan een grote rots, waardoor we weer een prachtig uitzicht hadden en zo langzamerhand maar weer richting 'Marybrook' gereden ( dichtbij Busselton) waar we dus vanaf morgen aan het werk kunnen..
Wij zijn benieuwd!
Hoe gaat het in Holland? (Of Canada) wij zien hier de eerste 'Christmas' dingen sl verschijnen, wat heel raar is, omdat het eigenlijk gewoon zomer is, haha.. Mawr goed..
We wish you all the best! *
Rik & Gerie
(Vertaling: 't beste maar weer!)
Ps. Onze foto's volgen zaterdag!
Er is eerst werk aan de winkel..
Pps. Zoals het nu lijkt hebben we een goede deal kunnen sluiten bij een mooie camping dichtbij ons werk.. We kunnen hier als het goed is 3 weken blijven met 20% korting, dus dat scheelt weer mooi! 🙂
Voor mijn gevoel is erg lang geleden dat jullie iets van ons vernomen hebben, maar als mijn i-pad het goed heeft is het nog maar 10 dagen geleden dat jullie iets van ons gehoord hebben.. Valt mee dus! Well, what's happened in these past few days.. (Vertaling: Wat is er gebeurd de afgelopen dagen?) Afgelopen vrijdagmiddag hebben we het oude vertrouwde huis van Barry & Maxine verlaten. Weer op eigen wielen staan voelde eerst weer wat onwennig, maar uiteindelijk ook weer erg fijn! We verlieten Perth met het idee om even 'gauw' de boel onder Perth te verkennen en dan door te knallen naar de woestijn, voor Ayers Rock. We stonden op een paar super leuke campings met allerlei kinderen die de wildste spelletjes deden en hebben in Margret River een lokaal marktje bezocht, daar allerlei fruit gekocht, brood en aardappels. Toen 'even' internet gehaald (lang verhaal waar ik jullie niet mee zal vervelen) en geprobeerd om te pinnen wat UITERAARD (zucht), weer niet lukte.
Uit diepe ergernis en een redelijk simpele rekensom bleek, dat als we echt niet geld op konden nemen (hoe vreemd dat ook was...) we beter werk konden gaan zoeken, omdat we anders waarschijnlijk midden in de woestijn zouden stranden... En aangezien de temperaturen in die grote zandbak met de dag stijgen, leek ons dat geen aantrekkelijk idee. Dus, wat nu... We besloten terug te gaan naar de markt en spraken de eerste de beste ( aardappel) man aan, met de vraag of hij nog werk voor ons had. En dat had hij! Aankomende donderdag zou hij beginnen. Hij schreef zijn nr op en wij die van ons en we moesten hem afgelopen maandag maar even bellen.
Wil het toeval natuurlijk dat wij net op een ( prachtige!) camping aan zee stonden, dus we hadden weinig bereik. Wij één (Ja Arnold, goed hè?!) of andere duin opgeklommen en gebeld haha. Nou, was prima, donderdag beginnen om half 8.
Aaaaaaaah, we hebben dus gewoon werk! 😀
Maar goed, die markt was op een zaterdag en we konden die donderdag erop dus pas beginnen.. Hmmm, nou de oplossing hiervoor was eigenlijk unaniem. We zijn verder afgedaald naar Augusta, Pemberton, Denmark en Albany en hebben daar de nodige gezien en bezocht. We hebben The Tree Top Walk gedaan op zo'n 40 meter hoogte. Te vergelijken met het Boomkroonpad, maar dan met echt reusachtig bomen! We hebben zo'n reusachtige boom (The Diamond Tree) beklommen en ( bibber de bibber) waren toen op zo'n 50 meter hoog.. Prachtig uitzicht, maar werl enorm spierpijn de volgende dag van het (verkrampt) vasthouden aan de spijlen die in de boom zaten. Best griezelig dus, maar we hebben het gered! Rik achter mij aan dus dat gaf wel een 'veilig' gevoel. Ik zal er een foto van opzetten..
Verder zijn we in Albany bij een oud gevangenisje geweest, wat ondanks de kleine omvang van het gebouw nog best indrukwekkend was! Ze hadden allerlei (doodenge) poppen in cellen gezet en van één heks schrok ik me gewoon echt helemaal rot.. Pfff.
We zijn trouwens voordat we Perth verlieten ook nog in het havenstadje Fremantle geweest! Wat ook echt de moeite waard was! Wij hebben daar the Shipwreck museum bezocht ( met heel veel Nederlandse dingen uit de VOC tijd) en Fremantle Prison, wat al helemaal indrukwekkend was, want daar werd het 'uitschot' van Engeland heen gestuurd via schepen. Inclusief martelkamers, galg en isoleercellen.. Pretty impressive.
Goed, terug naar de route..
In Albany hebben we the WA museum bezocht, waar ook een klein (oud) schooltje bij was, wat voor mij als juf natuurlijk wel grappig was om te zien.. Ook hebben we daar op aanraden van de vrouw van the Visitor Centre ( de meeste, redelijk grote, steden hebben dat) een toren beklommen, wat ons een prachtig uitzicht gaf over de regio. Ehm, veel stranden gezien, maar niet gezwommen, een klein stukje vsn een wandeling gedaan tot aan een grote rots, waardoor we weer een prachtig uitzicht hadden en zo langzamerhand maar weer richting 'Marybrook' gereden ( dichtbij Busselton) waar we dus vanaf morgen aan het werk kunnen..
Wij zijn benieuwd!
Hoe gaat het in Holland? (Of Canada) wij zien hier de eerste 'Christmas' dingen sl verschijnen, wat heel raar is, omdat het eigenlijk gewoon zomer is, haha.. Mawr goed..
We wish you all the best! *
Rik & Gerie
(Vertaling: 't beste maar weer!)
Ps. Onze foto's volgen zaterdag!
Er is eerst werk aan de winkel..
Pps. Zoals het nu lijkt hebben we een goede deal kunnen sluiten bij een mooie camping dichtbij ons werk.. We kunnen hier als het goed is 3 weken blijven met 20% korting, dus dat scheelt weer mooi! 🙂
Perth + Plan for now..
17 November 2013 | Australië, East Perth
Ha Hollanders!
Wij zijn alweer een tijdje terug op de Australische bodem. Vrijdagavond kwamen we hier om half 8 weer aan en werden we opgehaald door Barry. Aangekomen zagen bij hun huis zagen we Maxine weer, want die was er de dagen voordat we naar Bali gingen niet. Wat hebben we op Bali verder allemaal gedaan? Euhm, we hebben veel tempels gezien, wel een (ik weet niet hoe je er streepjes op zet) keer in de zee gezwommen, omdat het de laatste dag regende boehoe.. Verder hebben we ongeveer al onze smaakpapillen verbrand met Indonesische gerechten die zogenaamd 'mild' zouden zijn (haha, grapjassen) en alle dagen heerlijke verse mango / papaya / ananas / sinaasappel sapjes gedronken.. Heerlijk! 😀
We hebben dus tripadvisor geraadpleegd voor goede restaurants en het grootste gedeelte van de tijd hebben we heerlijk gegeten. Inmiddels terug in Australie zijn we wel blij dat we wat anders kunnen eten dan rijst haha. De mensen uit Bali zijn enorm vriendelijk en willen het je erg graag naar de zin maken, maar ik voelde me daar eerlijk gezegd helemaal niet zo goed bij. Het voelt raar dat ze net doen alsof ik 'meer' waard ben, alleen maar omdat ik een domme toerist ben en zogenaamd "veel geld" heb. Dat hebben we na Bali trouwens niet meer, haha..
Vanochtend zijn we met Barry en Maxine meegeweest naar hun kerk. Heel klein en gezellig. Zelfs een paar 'Dutchies' ontmoet EN een lijstje met to do things for onderweg naar The East Coast meegekregen, erg leuk.. Op het moment hangen we een beetje op de bank bij B&M. Hebben net samen gegeten en Rik zoekt nu een goede film om te kijken.
In Perth heb je Kings Park en daar hebben we vanmiddag wat gegeten en even rondgekeken met Barry en Maxine. Op de terugweg naar hun huis, zagen dat ze het open dag was in the Goverment House, dus hebben ze ons daar uit gezet en moesten we maar bellen als we weer opgehaald wouden worden. Daar rondgekeken en er waren ook allerlei kraampjes met eten van allerlei landen, waar we dus ook wat van geproefd hebben. We besloten gewoon terug te lopen naar het huis van B&M en kwamen op de terugweg ( zonder kaart: was het nou hier links of daar? 😉 ) bij een heel oude begraafplaats terecht met een schattig kerkje. We kwamen aan de praat met twee oude vrijwilligers en een (sorry, streepjes!) van hen, de oudste, wou ons wel naar het huis van B&M brengen.. Nou, we wouldn't want to be a burden! You're not., not at all. Oké dan 🙂 ( het griezelige was alleen dat deze man er echt heel oud uit zag en heel langzaam liep, dus we dachten, oei.. Als dat maar goed komt! ) Maar hij heeft ons keurig afgezet en B&M zeiden al, hoe doen jullie dat toch? Haha.. Tja, dat weten wij ook niet.
Waarschijnlijk krijgen we Hulp van boven, want het is echt Wonderlijk hoeveel mooie mensen er op ons pad komen! 🙂 En daar zijn we natuurlijk erg dankbaar voor.. Het is trouwens ook een heel warm en fijn idee dat we nu samen zoveel mooie dingen kunnen zien en mogen doen en dat we straks als we terug zijn, met familie en vrienden naar een andere prachtige dag toe mogen leven. Hoewel het ergens misschien wel een beetje vreemd is, voelt het voor ons gewoon perfect getimed dit alles! En zoals zovelen van jullie zeggen, proberen we zoveel mogelijk te genieten..
Over genieten gesproken, de laatste dag in Bali hadden we onze privétaksichauffeur nog 1x geboekt en gingen we met hem naar een schildpaddeneiland en naar Uluwatu, een tempel helemaal onderin Bali. Die tempel was op zich wel leuk,maar omdat het de laatste dag was, hadden we het eigenlijk al een beetje gehad met die 'geldklopperij' rondom tempels,hoewel deze tempel op een hoge rots aan de rand van de zee, natuurlijk wel weer mooie kiekjes opleverde. Het schildpadden eiland bereikten we door een 'ticket' te boeken bij een man die van alles in petto had. En we moesten welgeteld 40 dollar, dus 30 euro PER PERSOON betalen.. Nou, zeiden wij tegen die kerel. Dit is onze laatste dag en zoveel geld hebben we niet meer.. We doen het voor 40 dollar in totaal en anders maar niet. En hoewel die kerel er natuurlijk, 50 dollar voor wou hebben, werd het geregeld en gingen wij met een bootje ( die je waarschijnlijk over kon kopen voor 80 dollar, zo zag hij eruit) op pad naar het schildpaddeneiland, onderweg gingen ze nog even wat zachter zodat we (waaaaauw) nog even wat koraal en prachtige vissen konden zien, en toen gingen we door naar de 'Turtle Farm' zoals op het bord stond.
Het was een plek waar ze schildpadden in een aantal fasen van hun leven hadden. Kleine zo groot als je handen, ( 3 maand oud) wat grotere zo'n dikke 30-40 cm ( 3 jaar) en de grootste waren soms wel 70 of 80 jaar oud. En hoewel ik het in eerste instantie wel zielig vond om al die beestjes daar zo te zien met al die ( domme) toeristen erom heen te trekken en foto's te maken en te doen, besloot ik maar gewoon dom mee te doen, want ik vond die schildpadden veel te mooi om ze niet van heel dichtbij te kunnen zien! Die middelste groep mocht je ook optillen alleen het stomme was dat iemand een schildpad liet vallen, ze beginnen namelijk een beetje te slaan met hun flippers, als je ze in de lucht houdt.. Maar goed, omdat wij dat gezien hadden, hield ik hem natuurlijk erg goed vast. Onze 'gids' zei ook al: don't drop it! Nee, Mien jonge.. Dat was ik ook niet van plan.. Wie weet wat er gebeurd als zo'n schild breekt.. Ik denk dat die schildpad dan haast doodgaat ofzo. Geen idee eigenlijk, maar het leek me niet verstandig.
Hierna kwam nog een groter hok waar een soort 'kinderzwembad' in was en waar die hele grote oude schildpadden in rond zwommen.. Echt super vet! En daar kon je dus gewoon tussendoor lopen en je kon ze ook weer optillen, wat ik maar niet gedaan heb, omdat ik het toch wel een beetje eng vond en omdat het natuurlijk hartstikke zwaar was. Mijn sterke verloofde heeft dit uiteraard wel geprobeerd en daar heb ik een foto van gemaakt, haha. Daarna nog een hok waar je de schildpadden in kon zien zwemmen. Verder allerlei dieren in hokken, waarbij de gids herhaaldelijk zei: ' do you wanna hold it?' En wij bij ieder hok zeiden : 'No'. Die kerel zal wel gedacht hebben, wat een mietjes haha. Waar we keus uit hadden? Kaketoe, slang, grote bruine vleermuis, een soort roofvogel enz. (No, no, no no :p)
En toen huuuuuuun (motorgeluid motorboot) terug naar 't vaste land. Daarna gingen we dus naar Uluwatu en door naar 't vliegveld. Waar we om tien voor vier instapten vrijdag en om half 8 weer uitstapten in Perth ( onderweg The Pianist gezien, indrukwekkende film). En bijgekletst met B&M.
En wat gaan jullie daarna doen? Gaan jullie nog aan het werk?
Plan voor nu is nog een beetje in de maak. Zoals gezegd hebben die mensen in de kerk ons een eindje op weg geholpen, maar zoals het nu liekt goat 't dr zo uut zien:
Perth - Busselton - Margret River - Albany - Esperance - the Nullarbor Plain (woestijn tussen West Australia en South Australia) en dan via Port Augusta (dichtbij Adelaide) omhoog naar Ayers Rock (bij Alice Springs) dan door naar Victoria om daar aan werk te gaan..
See ya!
Liefs Rik en Gerie.
Wij zijn alweer een tijdje terug op de Australische bodem. Vrijdagavond kwamen we hier om half 8 weer aan en werden we opgehaald door Barry. Aangekomen zagen bij hun huis zagen we Maxine weer, want die was er de dagen voordat we naar Bali gingen niet. Wat hebben we op Bali verder allemaal gedaan? Euhm, we hebben veel tempels gezien, wel een (ik weet niet hoe je er streepjes op zet) keer in de zee gezwommen, omdat het de laatste dag regende boehoe.. Verder hebben we ongeveer al onze smaakpapillen verbrand met Indonesische gerechten die zogenaamd 'mild' zouden zijn (haha, grapjassen) en alle dagen heerlijke verse mango / papaya / ananas / sinaasappel sapjes gedronken.. Heerlijk! 😀
We hebben dus tripadvisor geraadpleegd voor goede restaurants en het grootste gedeelte van de tijd hebben we heerlijk gegeten. Inmiddels terug in Australie zijn we wel blij dat we wat anders kunnen eten dan rijst haha. De mensen uit Bali zijn enorm vriendelijk en willen het je erg graag naar de zin maken, maar ik voelde me daar eerlijk gezegd helemaal niet zo goed bij. Het voelt raar dat ze net doen alsof ik 'meer' waard ben, alleen maar omdat ik een domme toerist ben en zogenaamd "veel geld" heb. Dat hebben we na Bali trouwens niet meer, haha..
Vanochtend zijn we met Barry en Maxine meegeweest naar hun kerk. Heel klein en gezellig. Zelfs een paar 'Dutchies' ontmoet EN een lijstje met to do things for onderweg naar The East Coast meegekregen, erg leuk.. Op het moment hangen we een beetje op de bank bij B&M. Hebben net samen gegeten en Rik zoekt nu een goede film om te kijken.
In Perth heb je Kings Park en daar hebben we vanmiddag wat gegeten en even rondgekeken met Barry en Maxine. Op de terugweg naar hun huis, zagen dat ze het open dag was in the Goverment House, dus hebben ze ons daar uit gezet en moesten we maar bellen als we weer opgehaald wouden worden. Daar rondgekeken en er waren ook allerlei kraampjes met eten van allerlei landen, waar we dus ook wat van geproefd hebben. We besloten gewoon terug te lopen naar het huis van B&M en kwamen op de terugweg ( zonder kaart: was het nou hier links of daar? 😉 ) bij een heel oude begraafplaats terecht met een schattig kerkje. We kwamen aan de praat met twee oude vrijwilligers en een (sorry, streepjes!) van hen, de oudste, wou ons wel naar het huis van B&M brengen.. Nou, we wouldn't want to be a burden! You're not., not at all. Oké dan 🙂 ( het griezelige was alleen dat deze man er echt heel oud uit zag en heel langzaam liep, dus we dachten, oei.. Als dat maar goed komt! ) Maar hij heeft ons keurig afgezet en B&M zeiden al, hoe doen jullie dat toch? Haha.. Tja, dat weten wij ook niet.
Waarschijnlijk krijgen we Hulp van boven, want het is echt Wonderlijk hoeveel mooie mensen er op ons pad komen! 🙂 En daar zijn we natuurlijk erg dankbaar voor.. Het is trouwens ook een heel warm en fijn idee dat we nu samen zoveel mooie dingen kunnen zien en mogen doen en dat we straks als we terug zijn, met familie en vrienden naar een andere prachtige dag toe mogen leven. Hoewel het ergens misschien wel een beetje vreemd is, voelt het voor ons gewoon perfect getimed dit alles! En zoals zovelen van jullie zeggen, proberen we zoveel mogelijk te genieten..
Over genieten gesproken, de laatste dag in Bali hadden we onze privétaksichauffeur nog 1x geboekt en gingen we met hem naar een schildpaddeneiland en naar Uluwatu, een tempel helemaal onderin Bali. Die tempel was op zich wel leuk,maar omdat het de laatste dag was, hadden we het eigenlijk al een beetje gehad met die 'geldklopperij' rondom tempels,hoewel deze tempel op een hoge rots aan de rand van de zee, natuurlijk wel weer mooie kiekjes opleverde. Het schildpadden eiland bereikten we door een 'ticket' te boeken bij een man die van alles in petto had. En we moesten welgeteld 40 dollar, dus 30 euro PER PERSOON betalen.. Nou, zeiden wij tegen die kerel. Dit is onze laatste dag en zoveel geld hebben we niet meer.. We doen het voor 40 dollar in totaal en anders maar niet. En hoewel die kerel er natuurlijk, 50 dollar voor wou hebben, werd het geregeld en gingen wij met een bootje ( die je waarschijnlijk over kon kopen voor 80 dollar, zo zag hij eruit) op pad naar het schildpaddeneiland, onderweg gingen ze nog even wat zachter zodat we (waaaaauw) nog even wat koraal en prachtige vissen konden zien, en toen gingen we door naar de 'Turtle Farm' zoals op het bord stond.
Het was een plek waar ze schildpadden in een aantal fasen van hun leven hadden. Kleine zo groot als je handen, ( 3 maand oud) wat grotere zo'n dikke 30-40 cm ( 3 jaar) en de grootste waren soms wel 70 of 80 jaar oud. En hoewel ik het in eerste instantie wel zielig vond om al die beestjes daar zo te zien met al die ( domme) toeristen erom heen te trekken en foto's te maken en te doen, besloot ik maar gewoon dom mee te doen, want ik vond die schildpadden veel te mooi om ze niet van heel dichtbij te kunnen zien! Die middelste groep mocht je ook optillen alleen het stomme was dat iemand een schildpad liet vallen, ze beginnen namelijk een beetje te slaan met hun flippers, als je ze in de lucht houdt.. Maar goed, omdat wij dat gezien hadden, hield ik hem natuurlijk erg goed vast. Onze 'gids' zei ook al: don't drop it! Nee, Mien jonge.. Dat was ik ook niet van plan.. Wie weet wat er gebeurd als zo'n schild breekt.. Ik denk dat die schildpad dan haast doodgaat ofzo. Geen idee eigenlijk, maar het leek me niet verstandig.
Hierna kwam nog een groter hok waar een soort 'kinderzwembad' in was en waar die hele grote oude schildpadden in rond zwommen.. Echt super vet! En daar kon je dus gewoon tussendoor lopen en je kon ze ook weer optillen, wat ik maar niet gedaan heb, omdat ik het toch wel een beetje eng vond en omdat het natuurlijk hartstikke zwaar was. Mijn sterke verloofde heeft dit uiteraard wel geprobeerd en daar heb ik een foto van gemaakt, haha. Daarna nog een hok waar je de schildpadden in kon zien zwemmen. Verder allerlei dieren in hokken, waarbij de gids herhaaldelijk zei: ' do you wanna hold it?' En wij bij ieder hok zeiden : 'No'. Die kerel zal wel gedacht hebben, wat een mietjes haha. Waar we keus uit hadden? Kaketoe, slang, grote bruine vleermuis, een soort roofvogel enz. (No, no, no no :p)
En toen huuuuuuun (motorgeluid motorboot) terug naar 't vaste land. Daarna gingen we dus naar Uluwatu en door naar 't vliegveld. Waar we om tien voor vier instapten vrijdag en om half 8 weer uitstapten in Perth ( onderweg The Pianist gezien, indrukwekkende film). En bijgekletst met B&M.
En wat gaan jullie daarna doen? Gaan jullie nog aan het werk?
Plan voor nu is nog een beetje in de maak. Zoals gezegd hebben die mensen in de kerk ons een eindje op weg geholpen, maar zoals het nu liekt goat 't dr zo uut zien:
Perth - Busselton - Margret River - Albany - Esperance - the Nullarbor Plain (woestijn tussen West Australia en South Australia) en dan via Port Augusta (dichtbij Adelaide) omhoog naar Ayers Rock (bij Alice Springs) dan door naar Victoria om daar aan werk te gaan..
See ya!
Liefs Rik en Gerie.
Op tjak met een privé taksi
09 November 2013 | Indonesië, Legian
Alloha!
Haha, geen idee eigenlijk wat ze hier in Bali tegen elkaar zeggen als begroeting..
Wij zijn inmiddels weer in het hotel ( met WIFI, woehoee..) maar hebben er al een hele ( hobbelige ) reis opzitten haha. Gisteren hebben we de stad een klein beetje verkend en s middags zijn we terug gegaan naar het hotel, om een soort to do list voor ons weekje Bali te maken. We hadden s ochtends heerlijk ontbeten ( getipt door tripadvisor, dat is een soort consumentenbond site onder de reizigers), maar na al dat gezoek naar leuke dingen in Bali, begon ons buikje rond een uur of drie toch wel weer aardig te knorren.. Dus, tripadvisor aan geslingerd en een goed restaurant opgezocht: Warung Asia food of iets dergelijks..prima, dus wij op zoek.. Allerlei straatjes door, allerlei mensen gevraagd.. ( oh daar helemaal heen? Nee, je kunt beter met de scooter. Met twee scooters denk ik.. ) en dacht je dat wij het konden vinden? Nee hoor.. Zucht. Ten lange leste maar bij een ander Asia restaurant gegeten.. ( nasi goreng en bami goreng, met een biertje en een watermeloen drankje.. Echt heeeeel erg lekker!) En wat gebeurt er? Ik zeg voor de grap tegen die eigenaar dat we een lijstje hadden gemaakt, met dingen die wel willen zien en we vroegen of hij nog iets wist..
Jawel hoor, en hij had een broer die ons wel wou rijden, maar zo'n 600.000 Ruhpi (?!). Dat is omgerekend zo'n beetje 40 euro.. Oja? Nou, bel hem maar op.. Natuurlijk wou die beste man dat wel, Rik vroeg nog ( vet slim) of zijn broer wel een beetje Engels kon en toen keek hij een beetje raar en schudde met z'n hand, zo van: het houdt niet over.. Haha, maar goed. We gingen akkoord en spraken af, dat hij ons vandaag om 09.00 op zou komen halen.
Wij half acht uit bed, ontbeten in het hotel ( niet echt aan te raden qua prijs kwaliteit verhouding ) en kregen zelfs een doggybag mee voor ons restant ( pfoei, zaten mooi vol). Hij was er al, Rik maakte even een praatje en zei dat we er zsm aan kwamen. Terug naar boven, tandjes gepoetst en bij hem ingestapt.
Nu moet je niet denken dat wij in een taxi stapten.. Nee, het was gewoon zijn eigen auto. Hij was eerder wel bij een organisatie die toeristen in bussen rondreed, maar dit deed hij dus privé. Helemaal prima.. Lekker veel ruimte in de auto ( we probeerden hem nog duidelijk te maken, dat hij wel wat naar achter kon te zijn stoel, maar dat was tevergeefs -> slecht Engels).
(Korte onderbreking.., hebben net even wat gegeten.. En waar?! Dat raadt je nooit.. Bij dat Warung restaurant. Nu konden we het vreemd genoeg ineens wel vinden...)
Waar was ik gebleven? Oja, wat we vandaag allemaal gezien hebben. We reden weg uit Legian ( onderweg allerlei mooie dingen gezien, inclusief super veel scooters, want dat is hier min of meer HET vervoersmiddel) en reden door naar Mengwi, waar we de eerste officiële tempel bekeken hebben en ons nieuwe toestel uit hebben geprobeerd.. ( wauw, echt leuk!)
Vervolgens reden we door naar Jatiluwih, waar we langs rijstvelden reden en nadat we een ticket hadden gekocht er ook doorheen mochten lopen.. ( ik zei al tegen Rik: zie je het al voor je !? Dat mijn vader entree vraagt voor zijn mais of weiland.. Haha) Maar ondanks dat het best lastig loopt ( het zijn eigenlijk allerlei kleine walletjes waarover je loopt, die het water binnen zo'n rijstveld moeten houden) was het zeker de moeite waard.. Klinkt trouwens heel zielig een ticket, maar het kostte ons met het parkeren maar 35000, dus 3,5 dollar en ongeveer 2,5 euro..
Wel bijzonder hoe de locale bevolking haar slagje uit het toerisme slaat. ( je wordt trouwens helemaal niet goed van al die mensen die je er van overtuigen dat je bij hen moet zijn om te shoppen. Ongeveer van 7 uur s ochtends tot 10 uur s avonds.. Het is steeds, Hey my friend, come here. Have a look enz enz. )
Vervolgens gingen we naar de Batukara tempel, dichtbij deze rijstvelden en met op de achtergrond een reusachtige berg. Heel erg mooi.. (Voor mensen die zich er lastig iets bij voor kunnen stellen: denk aan Disneys jungleboek, qua apen, natuur en daarin de tempels).
De afsluiting van vandaag was de bekende tempel Tanah Lot, aan de westkust van Bali. Best mooi om te zien hoe daar nog steeds door een groot gedeelte van de bevolking wordt geofferd en feestgevierd ( wij hadden net het geluk, dat we op de laatste dag van een soort feest waren).
Morgen gaan we lekker uitslapen en voor het Eerst naar het strand! en plaatsen we even nieuwe foto's bij dit verslag en bij de andere verslagen.. Zijn de laatste dagen druk aan het film kijken, zodat we de films kunnen verwijderen en foto's op de iPad kunnen zetten.. Dus, nog even geduld.. Morgen ook wat wils voor het oog..
Liefs Rik en Gerie,
Ps. We sluiten af met een paar wist je datjes..
Wist je dat iedere familie in Bali een eigen tempel(tje) heeft?
Wist je dat de meerderheid van de bevolking Hindoe is?
Wist je dat het hier stikt van de taksi's ( en dat je dat echt zo schrijft)
Wist je dat wij vandaag onze eerste echte wilde aap hebben gezien ( gelukkig van een veilige afstand Klaas en Gea )
Wist je dat er twee zwembaden bij ons hotel zitten, waarvan een op het dak..
Wist je dat wij vandaag op de foto zijn geweest met drie jongens? ( ze vonden ons waarschijnlijk heel bijzonder, want ze wouden allemaal met ons op de foto haha)
Wist je dat Gerie vandaag geïnterviewd is door een studente Toerisme uit East Java?
Wist je dat 'The impossible' ( over de tsunami ) een hele mooie film is!
Wist je dat Rik het Balinese journaal aan het kijken is?
Wist je dat hij dat alleen maar doet omdat hij het saai vindt, dat ik weer zit te typen.
Wist je dat het verstandiger is om nu dus maar te stoppen,
Want ( Wilmer en Arnold!) wist je dat Rik echt wel de broek aan heeft, haha
En, de allermooiste.. wist je dat ze deze mededeling deden in het vliegtuig naar Bali : Ladies and Gentleman, we would like to inform you that we run out of beer. Thank you for drinking our beer!
Groetjes!
Haha, geen idee eigenlijk wat ze hier in Bali tegen elkaar zeggen als begroeting..
Wij zijn inmiddels weer in het hotel ( met WIFI, woehoee..) maar hebben er al een hele ( hobbelige ) reis opzitten haha. Gisteren hebben we de stad een klein beetje verkend en s middags zijn we terug gegaan naar het hotel, om een soort to do list voor ons weekje Bali te maken. We hadden s ochtends heerlijk ontbeten ( getipt door tripadvisor, dat is een soort consumentenbond site onder de reizigers), maar na al dat gezoek naar leuke dingen in Bali, begon ons buikje rond een uur of drie toch wel weer aardig te knorren.. Dus, tripadvisor aan geslingerd en een goed restaurant opgezocht: Warung Asia food of iets dergelijks..prima, dus wij op zoek.. Allerlei straatjes door, allerlei mensen gevraagd.. ( oh daar helemaal heen? Nee, je kunt beter met de scooter. Met twee scooters denk ik.. ) en dacht je dat wij het konden vinden? Nee hoor.. Zucht. Ten lange leste maar bij een ander Asia restaurant gegeten.. ( nasi goreng en bami goreng, met een biertje en een watermeloen drankje.. Echt heeeeel erg lekker!) En wat gebeurt er? Ik zeg voor de grap tegen die eigenaar dat we een lijstje hadden gemaakt, met dingen die wel willen zien en we vroegen of hij nog iets wist..
Jawel hoor, en hij had een broer die ons wel wou rijden, maar zo'n 600.000 Ruhpi (?!). Dat is omgerekend zo'n beetje 40 euro.. Oja? Nou, bel hem maar op.. Natuurlijk wou die beste man dat wel, Rik vroeg nog ( vet slim) of zijn broer wel een beetje Engels kon en toen keek hij een beetje raar en schudde met z'n hand, zo van: het houdt niet over.. Haha, maar goed. We gingen akkoord en spraken af, dat hij ons vandaag om 09.00 op zou komen halen.
Wij half acht uit bed, ontbeten in het hotel ( niet echt aan te raden qua prijs kwaliteit verhouding ) en kregen zelfs een doggybag mee voor ons restant ( pfoei, zaten mooi vol). Hij was er al, Rik maakte even een praatje en zei dat we er zsm aan kwamen. Terug naar boven, tandjes gepoetst en bij hem ingestapt.
Nu moet je niet denken dat wij in een taxi stapten.. Nee, het was gewoon zijn eigen auto. Hij was eerder wel bij een organisatie die toeristen in bussen rondreed, maar dit deed hij dus privé. Helemaal prima.. Lekker veel ruimte in de auto ( we probeerden hem nog duidelijk te maken, dat hij wel wat naar achter kon te zijn stoel, maar dat was tevergeefs -> slecht Engels).
(Korte onderbreking.., hebben net even wat gegeten.. En waar?! Dat raadt je nooit.. Bij dat Warung restaurant. Nu konden we het vreemd genoeg ineens wel vinden...)
Waar was ik gebleven? Oja, wat we vandaag allemaal gezien hebben. We reden weg uit Legian ( onderweg allerlei mooie dingen gezien, inclusief super veel scooters, want dat is hier min of meer HET vervoersmiddel) en reden door naar Mengwi, waar we de eerste officiële tempel bekeken hebben en ons nieuwe toestel uit hebben geprobeerd.. ( wauw, echt leuk!)
Vervolgens reden we door naar Jatiluwih, waar we langs rijstvelden reden en nadat we een ticket hadden gekocht er ook doorheen mochten lopen.. ( ik zei al tegen Rik: zie je het al voor je !? Dat mijn vader entree vraagt voor zijn mais of weiland.. Haha) Maar ondanks dat het best lastig loopt ( het zijn eigenlijk allerlei kleine walletjes waarover je loopt, die het water binnen zo'n rijstveld moeten houden) was het zeker de moeite waard.. Klinkt trouwens heel zielig een ticket, maar het kostte ons met het parkeren maar 35000, dus 3,5 dollar en ongeveer 2,5 euro..
Wel bijzonder hoe de locale bevolking haar slagje uit het toerisme slaat. ( je wordt trouwens helemaal niet goed van al die mensen die je er van overtuigen dat je bij hen moet zijn om te shoppen. Ongeveer van 7 uur s ochtends tot 10 uur s avonds.. Het is steeds, Hey my friend, come here. Have a look enz enz. )
Vervolgens gingen we naar de Batukara tempel, dichtbij deze rijstvelden en met op de achtergrond een reusachtige berg. Heel erg mooi.. (Voor mensen die zich er lastig iets bij voor kunnen stellen: denk aan Disneys jungleboek, qua apen, natuur en daarin de tempels).
De afsluiting van vandaag was de bekende tempel Tanah Lot, aan de westkust van Bali. Best mooi om te zien hoe daar nog steeds door een groot gedeelte van de bevolking wordt geofferd en feestgevierd ( wij hadden net het geluk, dat we op de laatste dag van een soort feest waren).
Morgen gaan we lekker uitslapen en voor het Eerst naar het strand! en plaatsen we even nieuwe foto's bij dit verslag en bij de andere verslagen.. Zijn de laatste dagen druk aan het film kijken, zodat we de films kunnen verwijderen en foto's op de iPad kunnen zetten.. Dus, nog even geduld.. Morgen ook wat wils voor het oog..
Liefs Rik en Gerie,
Ps. We sluiten af met een paar wist je datjes..
Wist je dat iedere familie in Bali een eigen tempel(tje) heeft?
Wist je dat de meerderheid van de bevolking Hindoe is?
Wist je dat het hier stikt van de taksi's ( en dat je dat echt zo schrijft)
Wist je dat wij vandaag onze eerste echte wilde aap hebben gezien ( gelukkig van een veilige afstand Klaas en Gea )
Wist je dat er twee zwembaden bij ons hotel zitten, waarvan een op het dak..
Wist je dat wij vandaag op de foto zijn geweest met drie jongens? ( ze vonden ons waarschijnlijk heel bijzonder, want ze wouden allemaal met ons op de foto haha)
Wist je dat Gerie vandaag geïnterviewd is door een studente Toerisme uit East Java?
Wist je dat 'The impossible' ( over de tsunami ) een hele mooie film is!
Wist je dat Rik het Balinese journaal aan het kijken is?
Wist je dat hij dat alleen maar doet omdat hij het saai vindt, dat ik weer zit te typen.
Wist je dat het verstandiger is om nu dus maar te stoppen,
Want ( Wilmer en Arnold!) wist je dat Rik echt wel de broek aan heeft, haha
En, de allermooiste.. wist je dat ze deze mededeling deden in het vliegtuig naar Bali : Ladies and Gentleman, we would like to inform you that we run out of beer. Thank you for drinking our beer!
Groetjes!
Back in Perth again!
06 November 2013 | Australië, Perth
Hallo lieve thuisblijvers,
Mijn handen jeuken al een tijdje om weer een nieuw verhaal te schrijven, maar ik had er tot nog toe geen tijd voor..
Ons ijsje heeft er uiteindelijk zo uitgezien : Perth - Guilderton - Jurien Bay - Kalbarri - Denham/Monkey Mia - Exmouth - Karijini (np) - Newman/Meekatharra/menzies - Sandstone / Kalgoorlie - Hyden (Wave Rock) en terug naar Perth.
Zoals beloofd, zouden we dus contact opnemen met de oudere mensen die we in Kalbarri tegen kwamen... En wat gebeurde er? We belden op, waren van harte welkom en het was zoals we stiekem gehoopt hadden.. Het voelde een beetje als thuiskomen, want we mochten lekker douchen, we mochten wassen EN we mochten logeren bij hen in een super relaxed bed.. Waauw.. We konden het niet geloven.. We snapten het zelf ook eigenlijk niet zo goed, maar dat was echt wel even lekker na al die nachtjes in onze warme auto..
Deze mensen heten Barry en Maxine.
Maxine was er op het moment niet, maar toen we om half 7 aankwamen hebben we ongeveer tot half 11 met hem gekletst..
(onder tussen ook de auto uitgepakt en een eitje gebakken op ons broodje) Onze oogjes vielen dus bijna dicht na zo'n lange reis, maar goed.. Wel heel erg gezellig.. Vandaag waren we even de stad in en toen we daar afgezet werden door Barry om te kijken of onze bankpas bij het postkantoor zou zijn ( dat was er natuurlijk weer niet..) Daarna hebben we nieuwe kabeltjes gekocht voor onze iPad / camera en hebben we even gecheckt of Richard nog ' in the town' was, dus samen met hem wat gegeten waar we ook WIFI hadden (sorry Janine 🙁 ) en opgezocht hoe duur de 'supersonische' camera was, die we gezien hadden. We hebben hem uiteindelijk gekocht bij een ' duty free' shop, wat betekende dat je BTW vrij kon kopen, als je binnen twee maanden het land weer zou verlaten.. En nu wil het lot, haha, dat wij morgen voor een weekje naar Bali gaan, dus hebben we ook nog korting op zowel de camera als op onze tas en de kabeltjes voor de iPad/camera.. (Kortom, mooi 10% korting haha).
TUSSEN TWEE HAAKJES, WIJ KONDEN GEEN FOTOS UPLOADEN OMDAT ONS CHINESE APPARAATJE OM DE IPAD MET DE CAMERA TE VERBINDEN KAPOT WAS!!
Onderweg kwamen we trouwens ook op een heerlijke camping, met een hele grote keuken ( waardoor we niet gelijk met zonsondergang op bed hoefden en waardoor we lekker in de oven konden koken). Een heel geschikte campingeigenaar, die ons korting gaf EN ons hielp met de reusachtige spijker die in onze autoband zat. Rik zei al, ja Gerie heeft een stukje gereden haha. ( Ja, ik heb aan de linkerkant gereden en niet eens een kangaroe aangereden haha). Maar goed, er zit nu een plug in de band, dus hopen dat hij het volhoudt tot na onze Bali reis en dan zien we wel weer.. Zijn nu nog even met Barry aan het kletsen, we zetten morgen onze auto bij hen in de garage en worden naar het vliegveld gebracht... 😀 super hè?
Even denken ( ben best moe, blijkt misschien ook wel uit het warrige verhaal, haha). Wat noemenswaardig is, is dat we langs Sandstone en Kalgoorlie zijn geweest en in de laatste zelfs hebben overnacht op een gratis camping, midden in de stad, in een soort stadspark, daar lekker Fish en Chips hebben gegeten en de Super Pit hebben bekeken en het WA museum. Het komt erop neer dat ze in 'the Goldfields' ( want zo heet het zo'n 600 km vanaf Perth) in een klein stoffig stadje, of eigenlijk meer dorpje goud gevonden hebben en dat er duizenden Fortuinzoekers erop af kamen.. Wederom werden de Aboriginals natuurlijk enorm uitgebuit en Kargoorlie veranderde in een hele grote, welvarende stad. Met pubs, bakkerijen, winkels enzovoorts..
Kalgoorlie leeft nu nog steeds van de goldmines. Het overgrote gedeelte van de mensen werkt er. En hoewel ze vroeger met een hoeweel aan de slag gingen, mijlenver onder de grond en meta alleen een kaarsje als licht, graven ze nu met gigantische trucs, alles op, brengen ze het naar boven en zoeken ze het verder uit.
Daardoor hebben ze nu een ' super pit' which is just a giant hole. 500 m diep en zo'n 3,5 km lang en 1,6 km breed.
De mijnen van vroeger, zorgden ervoor dat veel vrouwen weduwe werden, door de slechte werkomstandigheden. Dat is inmiddels natuurlijk wel anders, maar de gebouwen van toen, staan er nog min of meer.. Prachtige oude gebouwen. Als onze camera weer aan de kabeltjes zit, ( morgen of overmorgen) zal ik er een paar foto's opzetten..
Nou, ik ga m'n tandjes poetsen..
Ook de groetjes van Rik!
Mijn handen jeuken al een tijdje om weer een nieuw verhaal te schrijven, maar ik had er tot nog toe geen tijd voor..
Ons ijsje heeft er uiteindelijk zo uitgezien : Perth - Guilderton - Jurien Bay - Kalbarri - Denham/Monkey Mia - Exmouth - Karijini (np) - Newman/Meekatharra/menzies - Sandstone / Kalgoorlie - Hyden (Wave Rock) en terug naar Perth.
Zoals beloofd, zouden we dus contact opnemen met de oudere mensen die we in Kalbarri tegen kwamen... En wat gebeurde er? We belden op, waren van harte welkom en het was zoals we stiekem gehoopt hadden.. Het voelde een beetje als thuiskomen, want we mochten lekker douchen, we mochten wassen EN we mochten logeren bij hen in een super relaxed bed.. Waauw.. We konden het niet geloven.. We snapten het zelf ook eigenlijk niet zo goed, maar dat was echt wel even lekker na al die nachtjes in onze warme auto..
Deze mensen heten Barry en Maxine.
Maxine was er op het moment niet, maar toen we om half 7 aankwamen hebben we ongeveer tot half 11 met hem gekletst..
(onder tussen ook de auto uitgepakt en een eitje gebakken op ons broodje) Onze oogjes vielen dus bijna dicht na zo'n lange reis, maar goed.. Wel heel erg gezellig.. Vandaag waren we even de stad in en toen we daar afgezet werden door Barry om te kijken of onze bankpas bij het postkantoor zou zijn ( dat was er natuurlijk weer niet..) Daarna hebben we nieuwe kabeltjes gekocht voor onze iPad / camera en hebben we even gecheckt of Richard nog ' in the town' was, dus samen met hem wat gegeten waar we ook WIFI hadden (sorry Janine 🙁 ) en opgezocht hoe duur de 'supersonische' camera was, die we gezien hadden. We hebben hem uiteindelijk gekocht bij een ' duty free' shop, wat betekende dat je BTW vrij kon kopen, als je binnen twee maanden het land weer zou verlaten.. En nu wil het lot, haha, dat wij morgen voor een weekje naar Bali gaan, dus hebben we ook nog korting op zowel de camera als op onze tas en de kabeltjes voor de iPad/camera.. (Kortom, mooi 10% korting haha).
TUSSEN TWEE HAAKJES, WIJ KONDEN GEEN FOTOS UPLOADEN OMDAT ONS CHINESE APPARAATJE OM DE IPAD MET DE CAMERA TE VERBINDEN KAPOT WAS!!
Onderweg kwamen we trouwens ook op een heerlijke camping, met een hele grote keuken ( waardoor we niet gelijk met zonsondergang op bed hoefden en waardoor we lekker in de oven konden koken). Een heel geschikte campingeigenaar, die ons korting gaf EN ons hielp met de reusachtige spijker die in onze autoband zat. Rik zei al, ja Gerie heeft een stukje gereden haha. ( Ja, ik heb aan de linkerkant gereden en niet eens een kangaroe aangereden haha). Maar goed, er zit nu een plug in de band, dus hopen dat hij het volhoudt tot na onze Bali reis en dan zien we wel weer.. Zijn nu nog even met Barry aan het kletsen, we zetten morgen onze auto bij hen in de garage en worden naar het vliegveld gebracht... 😀 super hè?
Even denken ( ben best moe, blijkt misschien ook wel uit het warrige verhaal, haha). Wat noemenswaardig is, is dat we langs Sandstone en Kalgoorlie zijn geweest en in de laatste zelfs hebben overnacht op een gratis camping, midden in de stad, in een soort stadspark, daar lekker Fish en Chips hebben gegeten en de Super Pit hebben bekeken en het WA museum. Het komt erop neer dat ze in 'the Goldfields' ( want zo heet het zo'n 600 km vanaf Perth) in een klein stoffig stadje, of eigenlijk meer dorpje goud gevonden hebben en dat er duizenden Fortuinzoekers erop af kamen.. Wederom werden de Aboriginals natuurlijk enorm uitgebuit en Kargoorlie veranderde in een hele grote, welvarende stad. Met pubs, bakkerijen, winkels enzovoorts..
Kalgoorlie leeft nu nog steeds van de goldmines. Het overgrote gedeelte van de mensen werkt er. En hoewel ze vroeger met een hoeweel aan de slag gingen, mijlenver onder de grond en meta alleen een kaarsje als licht, graven ze nu met gigantische trucs, alles op, brengen ze het naar boven en zoeken ze het verder uit.
Daardoor hebben ze nu een ' super pit' which is just a giant hole. 500 m diep en zo'n 3,5 km lang en 1,6 km breed.
De mijnen van vroeger, zorgden ervoor dat veel vrouwen weduwe werden, door de slechte werkomstandigheden. Dat is inmiddels natuurlijk wel anders, maar de gebouwen van toen, staan er nog min of meer.. Prachtige oude gebouwen. Als onze camera weer aan de kabeltjes zit, ( morgen of overmorgen) zal ik er een paar foto's opzetten..
Nou, ik ga m'n tandjes poetsen..
Ook de groetjes van Rik!
Karajini NP (wow!!!)
02 November 2013 | Australië, Newman
Hey, how are ya? ( locale begroeting)
Met ons gaat het prima.. Vanmorgen onze laatste dag in Karijini National Park gehad en het laatste stukje (Dales Gorge, voor de Google'rs onder ons) was misschien wel een van de mooiste! We zijn de afgelopen paar dagen steeds om een uur of zes uit bed gegaan, hebben goed ontbeten ( leftovers vorig dag, pannenkoeken enz) en gingen toen op pad. Eergisteren hebben we twee wandelingen gedaan, gisteren drie en vandaag weer min of meer twee. ( liepen in elkaar over) En wat voor wandelingen?! We liepen tussen prachtige gebergtes waardoor allerlei watervallen liepen. We hebben gezwommen, geklommen en uitgepuft in de schaduw. Liters water gedronken en handjes vol gezouten nootjes gegeten om al dat vocht een beetje binnen te houden.. Ik denk dat we in de afgelopen drie dagen allebei wel afgevallen zijn. Nu is dat in mijn geval natuurlijk niet zo erg, maar bij Rik is dat natuurlijk wat minder..
Verder bevalt onze eigen 'camper' prima. Het enige wat wel irritant is, is dat je s avonds niet echt meer een lichtje aan kunt doen ivm met de vliegen. We gaan dus ook gewoon tegen schemering slapen.. Dat is hier tussen Half 7 en 7 uur. Haha, dus rond een uur of negen/ acht is het bedtijd voor ons. Best mooi om zo met zonsopgang en zonsondergang mee te gaan..
We hadden dus van 30 op 31 oktober onze laatste gratis overnachting. Vandaaruit zijn we s ochtends ook weer heel vroeg vertrokken en toen kwamen we s middags aan in Karijini. S middags twee wandelingen gedaan en gekampeerd op een Eko Retreat camping / resort en dat klinkt heel cool, maar dat viel best wel mee / tegen. We betaalden er $ 35,- voor, maar dat hadden we er wel voor over, want er was een douche ( en die hadden we wel nodig na die wandelingen). S avonds hebben we daar nog even een biertje gedronken en geprobeerd of we internetverbinding zouden hebben. Nou, niet dus ;). Dag 2 Karijini. Wederom de wakker vroeg, nog wat pasta van de vorige dag opgewarmd, tandjes gepoetst, auto verplaatst en op pad. Om negen uur s ochtends hadden we de eerste wandeling erop zitten, maar het was helaas aardig aan de temperatuur. Daarna nog twee wandelingen gedaan, en best doorgelopen ook, want we wouden eigenlijk s avonds alweer door naar Newman, een plaats net buiten het park. Maar tegen een uur of drie hadden we de pijp zo leeg, dat we door zijn gereden naar het Visitor Centre, daar wat filmpjes hebben bekeken en informatie hebben gelezen over de aboriginals* en toen door zijn gegaan naar het waterreservoir van het park! waar we onze vaten hebben gevuld en onze haartjes hebben gewassen met onze supersonische auto- douche en een beetje shampoo natuurlijk. Heb ik al verteld hoe dat gaat?
We gebruiken onze afwasteil en doen die vol met water. Daarin komt dan het uiteinde van de waterslang met een soort zuigsysteempje. De stroomkant komt in het sigarettending en als je dan op een knopje drukt, komt er druk op de staan en komt er water uit de douchekop. Best handig als je anders niet douchen kunt..
Toen zijn we doorgegaan naar Dales Campingground, waar we maar 20 dollar hebben betaald en naast een stel met een kleine baby stonden. Heel vriendelijke lui. Ik verwonderde me er wel over dat je met zo'n kleintje op pad gaat, maar misschien zijn ze daar hier in Australie makkelijker mee ( ik moet er niet aan denken, met die hitte). Maar goed, desondanks heerlijk geslapen op ons dikke matras. Het was wel een beetje warm, maar het gekke is dat het tegen de ochtend dan juist weer heel fris is.
Volgende dag, vandaag dus, 2 november 2013. Gesproken met twee jongens ( lang haar + baard + zwembroek en wat minder lang haar, baard + zwembroek). Over wat zij meegemaakt hadden ( hitchhiking back to a place where they could get stuff for their broken car) en over de politiek in Western Australia, wat betreft subsidie aan onderwijs. Ook vanochtend hebben we kliekjes van gister gegeten ( soort hutspot opgebakken vanmorgen) en hebben we pannenkoeken gebakken voor vanmiddag en er een paar vanochtend opgegeten. Daarnaast hebben we nog een lange wandeling gedaan, waar we twee Belgen ontmoetten, die ons van ons ijsje-plan afbrachten, door te vertellen dat ( vlug! Een atlas!) Sandstone, bij Meekatharra en Kalgoorlie zeker ook de moeite waard zijn. Verder hebben we vandaag ook lekker gezwommen bij watervallen en de rest van de route afgelegd. Nu zijn we dus onderweg naar Meekatharra, maar we zullen nog wel even zien of we daar aankomen, of dat we toch eerder stoppen. Zijn best uitgeput na al dat gewanden, geklim, geklauter en gehike. Pfff.
* De geschiedenis van de Aboriginals is vergelijkbaar met die van de indianen in Amika. Zij waren hier de eerste bewoners en bezaten al het kostbare en waardevolle land, maar Europeanen en Aziaten kwamen hier en eisten de boel op. Ze maakt stations , pakten het land van de Aboriginals af en hielden hen om als slaaf voor hen te werken. Het trieste is nog dat ze eigenlijk alleen aan het werk waren voor materiaal. Bijvoorbeeld voor dekens of voor andere spullen. Ze kregen helemaal geen of haast geen geld voor hun harde werken. Ze wouden gewoon dicht bij het land blijven, waar ze altijd gewoond hadden en hun voorouders voor hun. Aboriginals geloven dat hun voorouders in de natuur ( een boom, een rots) achter blijven, vandaar dat ze hun dierbare grondgebied niet in de steek wouden laten. Zelfs niet als ze hard moesten werken, zonder een eerlijk loon.
De geschiedenis van de Aboriginals is er eentje die vrijwel niet opgeschreven is, maar meer is overgeleverd door verhalen of door liederen. Aboriginal kinderen leren dan ook door verhalen en zang, meer dan door boeken. Overgeleverd van generatie op generatie. Ze hadden grote kennis over de natuur en behandelden alles met een groot respect. Ze namen slechts wat ze nodig hadden om te overleven..
En toen kwamen die stomme westerlingen, werd de hele boel onteigend en uitgemoord.. Zucht. Nou, tot dusver de geschiedenisles!
Groetjes Rik ( momenteel achter het stuur ) en Gerie,
(Nu nog de Boer, haha)
PPS. Schiet inmiddels al mooi op. Zijn in Newman even naar de winkel geweest en gaan straks naar een gratis camping, ZONDER wc... Gelukkig hebben we een schep haha..
Met ons gaat het prima.. Vanmorgen onze laatste dag in Karijini National Park gehad en het laatste stukje (Dales Gorge, voor de Google'rs onder ons) was misschien wel een van de mooiste! We zijn de afgelopen paar dagen steeds om een uur of zes uit bed gegaan, hebben goed ontbeten ( leftovers vorig dag, pannenkoeken enz) en gingen toen op pad. Eergisteren hebben we twee wandelingen gedaan, gisteren drie en vandaag weer min of meer twee. ( liepen in elkaar over) En wat voor wandelingen?! We liepen tussen prachtige gebergtes waardoor allerlei watervallen liepen. We hebben gezwommen, geklommen en uitgepuft in de schaduw. Liters water gedronken en handjes vol gezouten nootjes gegeten om al dat vocht een beetje binnen te houden.. Ik denk dat we in de afgelopen drie dagen allebei wel afgevallen zijn. Nu is dat in mijn geval natuurlijk niet zo erg, maar bij Rik is dat natuurlijk wat minder..
Verder bevalt onze eigen 'camper' prima. Het enige wat wel irritant is, is dat je s avonds niet echt meer een lichtje aan kunt doen ivm met de vliegen. We gaan dus ook gewoon tegen schemering slapen.. Dat is hier tussen Half 7 en 7 uur. Haha, dus rond een uur of negen/ acht is het bedtijd voor ons. Best mooi om zo met zonsopgang en zonsondergang mee te gaan..
We hadden dus van 30 op 31 oktober onze laatste gratis overnachting. Vandaaruit zijn we s ochtends ook weer heel vroeg vertrokken en toen kwamen we s middags aan in Karijini. S middags twee wandelingen gedaan en gekampeerd op een Eko Retreat camping / resort en dat klinkt heel cool, maar dat viel best wel mee / tegen. We betaalden er $ 35,- voor, maar dat hadden we er wel voor over, want er was een douche ( en die hadden we wel nodig na die wandelingen). S avonds hebben we daar nog even een biertje gedronken en geprobeerd of we internetverbinding zouden hebben. Nou, niet dus ;). Dag 2 Karijini. Wederom de wakker vroeg, nog wat pasta van de vorige dag opgewarmd, tandjes gepoetst, auto verplaatst en op pad. Om negen uur s ochtends hadden we de eerste wandeling erop zitten, maar het was helaas aardig aan de temperatuur. Daarna nog twee wandelingen gedaan, en best doorgelopen ook, want we wouden eigenlijk s avonds alweer door naar Newman, een plaats net buiten het park. Maar tegen een uur of drie hadden we de pijp zo leeg, dat we door zijn gereden naar het Visitor Centre, daar wat filmpjes hebben bekeken en informatie hebben gelezen over de aboriginals* en toen door zijn gegaan naar het waterreservoir van het park! waar we onze vaten hebben gevuld en onze haartjes hebben gewassen met onze supersonische auto- douche en een beetje shampoo natuurlijk. Heb ik al verteld hoe dat gaat?
We gebruiken onze afwasteil en doen die vol met water. Daarin komt dan het uiteinde van de waterslang met een soort zuigsysteempje. De stroomkant komt in het sigarettending en als je dan op een knopje drukt, komt er druk op de staan en komt er water uit de douchekop. Best handig als je anders niet douchen kunt..
Toen zijn we doorgegaan naar Dales Campingground, waar we maar 20 dollar hebben betaald en naast een stel met een kleine baby stonden. Heel vriendelijke lui. Ik verwonderde me er wel over dat je met zo'n kleintje op pad gaat, maar misschien zijn ze daar hier in Australie makkelijker mee ( ik moet er niet aan denken, met die hitte). Maar goed, desondanks heerlijk geslapen op ons dikke matras. Het was wel een beetje warm, maar het gekke is dat het tegen de ochtend dan juist weer heel fris is.
Volgende dag, vandaag dus, 2 november 2013. Gesproken met twee jongens ( lang haar + baard + zwembroek en wat minder lang haar, baard + zwembroek). Over wat zij meegemaakt hadden ( hitchhiking back to a place where they could get stuff for their broken car) en over de politiek in Western Australia, wat betreft subsidie aan onderwijs. Ook vanochtend hebben we kliekjes van gister gegeten ( soort hutspot opgebakken vanmorgen) en hebben we pannenkoeken gebakken voor vanmiddag en er een paar vanochtend opgegeten. Daarnaast hebben we nog een lange wandeling gedaan, waar we twee Belgen ontmoetten, die ons van ons ijsje-plan afbrachten, door te vertellen dat ( vlug! Een atlas!) Sandstone, bij Meekatharra en Kalgoorlie zeker ook de moeite waard zijn. Verder hebben we vandaag ook lekker gezwommen bij watervallen en de rest van de route afgelegd. Nu zijn we dus onderweg naar Meekatharra, maar we zullen nog wel even zien of we daar aankomen, of dat we toch eerder stoppen. Zijn best uitgeput na al dat gewanden, geklim, geklauter en gehike. Pfff.
* De geschiedenis van de Aboriginals is vergelijkbaar met die van de indianen in Amika. Zij waren hier de eerste bewoners en bezaten al het kostbare en waardevolle land, maar Europeanen en Aziaten kwamen hier en eisten de boel op. Ze maakt stations , pakten het land van de Aboriginals af en hielden hen om als slaaf voor hen te werken. Het trieste is nog dat ze eigenlijk alleen aan het werk waren voor materiaal. Bijvoorbeeld voor dekens of voor andere spullen. Ze kregen helemaal geen of haast geen geld voor hun harde werken. Ze wouden gewoon dicht bij het land blijven, waar ze altijd gewoond hadden en hun voorouders voor hun. Aboriginals geloven dat hun voorouders in de natuur ( een boom, een rots) achter blijven, vandaar dat ze hun dierbare grondgebied niet in de steek wouden laten. Zelfs niet als ze hard moesten werken, zonder een eerlijk loon.
De geschiedenis van de Aboriginals is er eentje die vrijwel niet opgeschreven is, maar meer is overgeleverd door verhalen of door liederen. Aboriginal kinderen leren dan ook door verhalen en zang, meer dan door boeken. Overgeleverd van generatie op generatie. Ze hadden grote kennis over de natuur en behandelden alles met een groot respect. Ze namen slechts wat ze nodig hadden om te overleven..
En toen kwamen die stomme westerlingen, werd de hele boel onteigend en uitgemoord.. Zucht. Nou, tot dusver de geschiedenisles!
Groetjes Rik ( momenteel achter het stuur ) en Gerie,
(Nu nog de Boer, haha)
PPS. Schiet inmiddels al mooi op. Zijn in Newman even naar de winkel geweest en gaan straks naar een gratis camping, ZONDER wc... Gelukkig hebben we een schep haha..
Een dag later inmiddels, (verslag afgelopen dagen)
31 Oktober 2013 | Australië, Kalbarri
Hallo luitjes,
Bedankt voor alle leuke reacties 🙂
Hier weer even een update van onze belevenissen tot nu toe.. Ik weet niet zo goed meer hoe ik het ijsje tot dusver geschetst had, maar we gingen de eerste avond geloof ik al de mist in ( dat is het leuke aan een planning, daar kun je van afwijken ;)). We zijn namelijk wel naar Monkia Mia geweest, terwijl we dat in eerste instantie over wouden slaan.. Gelukkig hebben we dat niet gedaan, want onze Rikkert, ( die dikke stinkerd;)) heeft een dolfijn gevoerd! Haha, hij stond mooi achteraan met zijn tasje en zonnebril en toen werd hij dus uitgekozen.. 😀 En ik mocht mee om een foto te maken.. Wauw, echt super leuk! Verder zijn we daar met een boot geweest die naar een parelboerderij ( ja, heel apart, midden op zee) ging en een stuk van de zee verkende, waardoor we: haaien, schildpadden, dolfijnen en andere vissen zagen.. Super mooi! Er hing ook zo 'n net voorin de boot, waarin je kon liggen.. Zijn toen dus ook mooi verkleurd. We hebben die planning van het ijsje wel een beetje aangehouden, dus gingen en na Monkia Mia ( ligt dichtbij Den ham) door naar een gratis camping, dat houdt in dat je alleen een soort provosorische wc hebt ( alle Roemenië en Moldavië- gangers opgelet :p). Er is wel een toilet, maar dat werkt hydraulisch ofzo ? Je moet zelf water pompen om door t spoelen. Overal staat met koeien letters: SHUT THE LlD, omdat het anders natuurlijk ongelofelijk meurt.. Dat was dus maandagavond. Van maandag op zondag stonden we wel op een 'echte' camping, met een lekkere warme douche.. Dikke onzin natuurlijk, maar zulke dingen waardeer je des te meer als het erg warm is, of als je al heel lang in de auto hebt gezeten ( lees: geplakt).
Dinsdag hadden we de wekker erg vroeg gezet 06.00.. En nu zouden we dat in Holland natuurlijk niet zo gauw doen, maar onmdat het hier vrijwel gelijk met zonsopgang redelijk heet wordt, wil je wel graag uit de auto, voordat dat het geval is. Half zeven weggereden en een broodje gesmeerd / gegeten in de auto. Onderweg bij Carnavon getankt en de tandjes gepoetst in de wc van het winkelcentrum en gelijk maar even extra water gehaald en een paar andere boodschappen. Rond het middag uur kwamen we aan bij Coral Bay, daar hebben we snorkels gekocht ( en om tips gevraagd, want deze boerenpummels konden het natuurlijk weer niet) en na menig oefenen is het ons dan toch gelukt.. Echt, adembenemend mooi zo'n koraal met al die vissen.. Je moet je voorstellen dat je aan de kust bent, het water instapt, je snorkel goed doet en zo het koraal in duikt.. Echt heel erg mooi.. Daar hebben we natuurlijk geen foto van, maar dat is voor een ieder die van plan is om naar Australie te gaan, zeker weten de moeite waard.. Coral Bay ( het is natuurlijk wederom te googelen, maar ik vond het een beetje flauw om dat er weer neer te zetten, haha ).
Daarna zijn we gisteravond doorgereden naar Exmouth. We kwamen aan op een super mooie camping, maar die leek al gesloten.. Nee hè, tien we het gingen vragen bij het restaurant, bleek dat 'late check ins ' konden bellen. Gewoon de telefoon oppakken en dan ging hij al over.. Heel droog. Dus ik bellen, couple from Holland, wouden graag een nachtje blijven. Okay sweetie, Will be there in a bit. Even later kwam er een vrouw aanscheuren op een quad met een hond achterop. 30 dollar voor een nachtje ( prima!) en 30 dollar borg voor de sleutel om het park op te mogen.. Heerlijk gedouched, pompoensoep ( uit blik) aangevuld met wortels en ui gekookt en gelijk maar voor de volgende dag gekookt ivm het goede vuur! ( gaat een stuk sneller dan die ' portable stove' s van ons) en bloemkool en zoete aardappel gekookt en gebakken voor vandaag. Ben benieuwd.. Zitten nu in de auto en gaan het straks opwarmen als we op de (gratis) camping zijn.. Vandaag waren we dus in Exmouth en daar hebben we onze snorkel skills weer even geoefend ( als je dat ding maar strak genoeg op de kop hebt, moet het goedkomen zou je zeggen hè.... ) bij weer een prachtig koraal, dicht vanaf de kustlijn.. Daarna door naar Yardie Creek om daar een boat tour te doen in de 'gorge'.. Dat was wel een rotstuk rijden, maar enorm de moeite waard.. Zelfs een schildpad gezien ( en gefotografeerd)! Net als black wallibi's, die dus best zeldzaam zijn.. Genoeg mooie dingen dus weer gezien! Nu zijn we onderweg naar Karijini National Park en dat is ( zelfs volgens Lonely planet, en dat is DE reisgids zo'n beetje ) het mooiste park van Western Australia.. We zijn benieuwd.. Hebben net onderweg een douche gehad met onze eigen 'mobiele' douche..hahaha.. Het komt erop neer dat je een afwasteil met water vult en de 'kraan' in het sigarettending van je auto stopt en dan zuigt dat ding water op en heb je een douche.. 🙂 haha, zie je dat in Nederland al voor je? Twee toeristen in hun nakie langs de kant van de weg met zo'n apparaat ?! Gelukkig was het een rustige weg.. Nu gaan we weer lekker fris verder op pad.. See ya!
Liefs Onze dolfijnenvoerder en Gerie.
Ps. Ook een emu gezien vanmiddag, wat een monsters zeg.. Die wil je niet voor de auto hebben. Pfoei, soort struisvogelachtig.. Best eng. Stond ook midden opende weg stil..
PPS. Dit verstuur ik bij ons dus de volgende dag, maar bij jullie is het nog nacht.. Zijn inmiddels onderweg naar Karijini NP. Vanochtend ook weer iemand over gesproken en het schijnt echt heel erg mooi te zijn.. Verslagen een foto's volgen.. Liefs van ons!
Bedankt voor alle leuke reacties 🙂
Hier weer even een update van onze belevenissen tot nu toe.. Ik weet niet zo goed meer hoe ik het ijsje tot dusver geschetst had, maar we gingen de eerste avond geloof ik al de mist in ( dat is het leuke aan een planning, daar kun je van afwijken ;)). We zijn namelijk wel naar Monkia Mia geweest, terwijl we dat in eerste instantie over wouden slaan.. Gelukkig hebben we dat niet gedaan, want onze Rikkert, ( die dikke stinkerd;)) heeft een dolfijn gevoerd! Haha, hij stond mooi achteraan met zijn tasje en zonnebril en toen werd hij dus uitgekozen.. 😀 En ik mocht mee om een foto te maken.. Wauw, echt super leuk! Verder zijn we daar met een boot geweest die naar een parelboerderij ( ja, heel apart, midden op zee) ging en een stuk van de zee verkende, waardoor we: haaien, schildpadden, dolfijnen en andere vissen zagen.. Super mooi! Er hing ook zo 'n net voorin de boot, waarin je kon liggen.. Zijn toen dus ook mooi verkleurd. We hebben die planning van het ijsje wel een beetje aangehouden, dus gingen en na Monkia Mia ( ligt dichtbij Den ham) door naar een gratis camping, dat houdt in dat je alleen een soort provosorische wc hebt ( alle Roemenië en Moldavië- gangers opgelet :p). Er is wel een toilet, maar dat werkt hydraulisch ofzo ? Je moet zelf water pompen om door t spoelen. Overal staat met koeien letters: SHUT THE LlD, omdat het anders natuurlijk ongelofelijk meurt.. Dat was dus maandagavond. Van maandag op zondag stonden we wel op een 'echte' camping, met een lekkere warme douche.. Dikke onzin natuurlijk, maar zulke dingen waardeer je des te meer als het erg warm is, of als je al heel lang in de auto hebt gezeten ( lees: geplakt).
Dinsdag hadden we de wekker erg vroeg gezet 06.00.. En nu zouden we dat in Holland natuurlijk niet zo gauw doen, maar onmdat het hier vrijwel gelijk met zonsopgang redelijk heet wordt, wil je wel graag uit de auto, voordat dat het geval is. Half zeven weggereden en een broodje gesmeerd / gegeten in de auto. Onderweg bij Carnavon getankt en de tandjes gepoetst in de wc van het winkelcentrum en gelijk maar even extra water gehaald en een paar andere boodschappen. Rond het middag uur kwamen we aan bij Coral Bay, daar hebben we snorkels gekocht ( en om tips gevraagd, want deze boerenpummels konden het natuurlijk weer niet) en na menig oefenen is het ons dan toch gelukt.. Echt, adembenemend mooi zo'n koraal met al die vissen.. Je moet je voorstellen dat je aan de kust bent, het water instapt, je snorkel goed doet en zo het koraal in duikt.. Echt heel erg mooi.. Daar hebben we natuurlijk geen foto van, maar dat is voor een ieder die van plan is om naar Australie te gaan, zeker weten de moeite waard.. Coral Bay ( het is natuurlijk wederom te googelen, maar ik vond het een beetje flauw om dat er weer neer te zetten, haha ).
Daarna zijn we gisteravond doorgereden naar Exmouth. We kwamen aan op een super mooie camping, maar die leek al gesloten.. Nee hè, tien we het gingen vragen bij het restaurant, bleek dat 'late check ins ' konden bellen. Gewoon de telefoon oppakken en dan ging hij al over.. Heel droog. Dus ik bellen, couple from Holland, wouden graag een nachtje blijven. Okay sweetie, Will be there in a bit. Even later kwam er een vrouw aanscheuren op een quad met een hond achterop. 30 dollar voor een nachtje ( prima!) en 30 dollar borg voor de sleutel om het park op te mogen.. Heerlijk gedouched, pompoensoep ( uit blik) aangevuld met wortels en ui gekookt en gelijk maar voor de volgende dag gekookt ivm het goede vuur! ( gaat een stuk sneller dan die ' portable stove' s van ons) en bloemkool en zoete aardappel gekookt en gebakken voor vandaag. Ben benieuwd.. Zitten nu in de auto en gaan het straks opwarmen als we op de (gratis) camping zijn.. Vandaag waren we dus in Exmouth en daar hebben we onze snorkel skills weer even geoefend ( als je dat ding maar strak genoeg op de kop hebt, moet het goedkomen zou je zeggen hè.... ) bij weer een prachtig koraal, dicht vanaf de kustlijn.. Daarna door naar Yardie Creek om daar een boat tour te doen in de 'gorge'.. Dat was wel een rotstuk rijden, maar enorm de moeite waard.. Zelfs een schildpad gezien ( en gefotografeerd)! Net als black wallibi's, die dus best zeldzaam zijn.. Genoeg mooie dingen dus weer gezien! Nu zijn we onderweg naar Karijini National Park en dat is ( zelfs volgens Lonely planet, en dat is DE reisgids zo'n beetje ) het mooiste park van Western Australia.. We zijn benieuwd.. Hebben net onderweg een douche gehad met onze eigen 'mobiele' douche..hahaha.. Het komt erop neer dat je een afwasteil met water vult en de 'kraan' in het sigarettending van je auto stopt en dan zuigt dat ding water op en heb je een douche.. 🙂 haha, zie je dat in Nederland al voor je? Twee toeristen in hun nakie langs de kant van de weg met zo'n apparaat ?! Gelukkig was het een rustige weg.. Nu gaan we weer lekker fris verder op pad.. See ya!
Liefs Onze dolfijnenvoerder en Gerie.
Ps. Ook een emu gezien vanmiddag, wat een monsters zeg.. Die wil je niet voor de auto hebben. Pfoei, soort struisvogelachtig.. Best eng. Stond ook midden opende weg stil..
PPS. Dit verstuur ik bij ons dus de volgende dag, maar bij jullie is het nog nacht.. Zijn inmiddels onderweg naar Karijini NP. Vanochtend ook weer iemand over gesproken en het schijnt echt heel erg mooi te zijn.. Verslagen een foto's volgen.. Liefs van ons!
Kalbarri National Park (en ons plan voor nu)
27 Oktober 2013 | Australië, Kalbarri
Hallo mensen vanaf het thuisfront,
Hier weere even een berichtje.. Het is vandaag zondag bij ons en we doen ook maar redelijk rustig aan. We zijn inmiddels aangekomen in 'Kalbarri', dat ligt aan de kust, maar een stukje terug is ook een prachtig nationaal park, waar we gisteren geweest zijn. Super mooi. Een route van 8 km, en dan niet wandelen, maar een Hike ( moest meteen aan jou denken SAN!)
Wat betekent dat je door mul zand loopt, of dat je rotsen beklimt.. Super mooi en zelfs de eerste kangaroe gezien! En de tweede en de derde op de foto gezet. Gisterochtend kwamen we wonderlijk genoeg weer een vriendelijk ouder echtpaar tegen, waarvan we koffie kregen, allerlei folders over de omgeving en die ons aanboden dat we bij hen langs konden komen in Perth. Nu zijn we van plan om een soort ijsje vorm te maken, langs de kust en dan terug door het binnenland naarnPerth, dus dat kwam goed uit.. Zij tipten ons ook dat als wij naar Bali wouden wij het beste vanaf Perth konden ( en volgend mij zeiden ze dat de auto zolang bij hen kon staan). Kortom, we maken nu een ijsje haha en gaan dan richting Perth en vandaar vliegen we waarschijnlijk naar Bali.
Het ijsje ziet er zo uit ( atlas of google in de aanslag? Oké , daar gaan we.. ) Perth - Jurien Bay - Kalbarri ( zijn we nu ) Carnavon ( vanavond? ) - Coral Bay - Exmouth - ? - Karini National Park ( bij Tom Price) - Newman - meekatharra - Wubin en dan Perth..
Mede mogelijk gemaakt door Richard Gjaltema ( broertje van Arnold G. ) die wij vrijdagmorgen gesproken hebben in Jurien Bay en die hier al aardig ingeburgerd is haha.. Marije ook bedankt voor het meedenken 😉
Waarom zo'n heel reisschema..? Geen idee of we verderop bereik hebben, dus in dit geval is het geen: 'Geen bericht, goed bericht, maar : Geen bericht, geen bereik!
Hartelijke groeten,
Twee weer fris en fruitige Hollanders na een douche gisteravond en vanochtend op een ( let op..) ECHTE camping.. Haha !
Hier weere even een berichtje.. Het is vandaag zondag bij ons en we doen ook maar redelijk rustig aan. We zijn inmiddels aangekomen in 'Kalbarri', dat ligt aan de kust, maar een stukje terug is ook een prachtig nationaal park, waar we gisteren geweest zijn. Super mooi. Een route van 8 km, en dan niet wandelen, maar een Hike ( moest meteen aan jou denken SAN!)
Wat betekent dat je door mul zand loopt, of dat je rotsen beklimt.. Super mooi en zelfs de eerste kangaroe gezien! En de tweede en de derde op de foto gezet. Gisterochtend kwamen we wonderlijk genoeg weer een vriendelijk ouder echtpaar tegen, waarvan we koffie kregen, allerlei folders over de omgeving en die ons aanboden dat we bij hen langs konden komen in Perth. Nu zijn we van plan om een soort ijsje vorm te maken, langs de kust en dan terug door het binnenland naarnPerth, dus dat kwam goed uit.. Zij tipten ons ook dat als wij naar Bali wouden wij het beste vanaf Perth konden ( en volgend mij zeiden ze dat de auto zolang bij hen kon staan). Kortom, we maken nu een ijsje haha en gaan dan richting Perth en vandaar vliegen we waarschijnlijk naar Bali.
Het ijsje ziet er zo uit ( atlas of google in de aanslag? Oké , daar gaan we.. ) Perth - Jurien Bay - Kalbarri ( zijn we nu ) Carnavon ( vanavond? ) - Coral Bay - Exmouth - ? - Karini National Park ( bij Tom Price) - Newman - meekatharra - Wubin en dan Perth..
Mede mogelijk gemaakt door Richard Gjaltema ( broertje van Arnold G. ) die wij vrijdagmorgen gesproken hebben in Jurien Bay en die hier al aardig ingeburgerd is haha.. Marije ook bedankt voor het meedenken 😉
Waarom zo'n heel reisschema..? Geen idee of we verderop bereik hebben, dus in dit geval is het geen: 'Geen bericht, goed bericht, maar : Geen bericht, geen bereik!
Hartelijke groeten,
Twee weer fris en fruitige Hollanders na een douche gisteravond en vanochtend op een ( let op..) ECHTE camping.. Haha !
Backpacken onder een carport
24 Oktober 2013 | Australië, Jurien Bay
Hi there!
Dat is wat we zeggen om iemand te begroeten.. Wij rijden inmiddels in onze eergister gekochte auto.. En wat voor een auto? Nou, het lijkt niks op ons mooie rode scheurmonster (die inmiddels in het bezit is van Willian) of onze mooie oude Renault.. Het is echt een super stoere bak. Het merk is een Holden Jackaroo.. Klinkt best Australisch dus.. En zo zit het ook.. Het is een 4x4 dus we zitten lekker hoog..
Hoe we daar aankomen? Nou, ik zou zeggen om een lang verhaal kort te maken, maar ik denk niet dat ik dit verhaal korter kan maken (sorry Willian), dus ik begin maar gewoon bij het begin.
Het hostel van het vorige verslag is prima te doen, maar echt schrikbarend duur.. In ieder geval wel als je samen een kamer hebt ipv op een slaapzaal, maar ik geloof dat het dan nog pretty pricy is.. Kortom, hoewel het wel gezellig was en redelijk goed voor elkaar, hadden we allebei zoiets van: hoe eerder we een auto hebben, hoe beter.. Dus wij zoeken op gumtree (Australische marktplaats) en we zagen best een stoere auto, die Rik erg mooi vond ( ik was inmiddels verliefd geworden op een campertje met mooie gordijntjes en allerlei super handige laagjes en vakjes, maar ik was het wel met Rik eens dat we beter voor een Goede auto konden gaan, ipv handig). Dus wij mailden hen (twee Duitse jongens) en vroegen of ze de auto nog hadden en of we hem konden bekijken en we een testrit konden maken. Het antwoord was iets als: sure! When and where? Cheers! Finn..
Compleet geacclimatiseerd dus, deze jongens.. We stuurden hen een mailtje terug en hoorden maar niks en hoorden maar niks, dus belden we hen de volgende dag ( zondag) maar op, om te vragen hoe het zat.. Wij hadden onszelf die dag maar gegeven om lekker uit te slapen en toen we wakker werden en hen belden zeiden ze dat ze er met een kwartiertje konden zijn.. Oei, dus gauw ontbeten en naar buiten gelopen.
Deze auto ( Toyota hilux, surf) zag er wel een beetje oud uit, maar Rik had er een goed gevoel bij en er zat allerlei stuff bij (campingspullen en er was een bed in gemaakt) dus Rik heeft een testrit gemaakt en ik bleef bij die andere jongen achter..(Allerlei handige tips lospeuterend natuurlijk). Na de testrit sloten we een deal en toen... Zag Rik olie liggen op de grond.. Best veel olie, oei ja, die jongens keken een beetje verschrikt. Dus wij gezegd dat we eerst naar een garage wouden en dan konden we de kosten eventueel wel delen. Dat vonden ze wel goed..
Dus wij de volgende ochtend (maandag) naar een goede garage, volgens de Nederlandse receptionist van het hostel. Wij uitleggen wat voor auto wij hadden. Oh ja, prima.. Breng hem maar. Totdat, wij vertelden dat het een 'surf' was... Oh no., you stay away from that surf, mate! Kortom, dat was vragen om moeilijkheden volgens Vince en Phill, twee wat oudere monteurs.. Maar wat wou het toeval nou, een vriend van hun (ook een monteur) had nog een auto te koop. Oké, kun je hem bellen? Hij was op zo'n 3 uur rijden, maar hij kwam vanavond terug en anders morgen.. Oké, dus gaven we hem het nr van Coolibah Lodge en gingen met een kaartje met daarop de twee auto's (ook een jeep chereokee) terug naar het hostel en zochten op hoe ze uit zagen.. Voordat we het wisten belden ze terug en konden we de auto gaan bekijken om een uur of half 4. Chris was er (de man van de auto) en vertelde erg druk over zijn prachtige auto (a la Louis du Funes).. Wauw, wat een auto... En wat een ruimte.. We reden een stukje met hem, hij liet ons zien dat de remmen het deden (best eng) en wij waren verkocht.. Wat een bak! Hij vertelde dat een vriend van hem er zo een bed in kon maken.. Oja? 🙂 We would like to meet him! Afgesproken dat we dinsdag zouden bellen als het ons zou lukken om geld te pinnen bij de bank, want hij wou het cash en daarvoor moesten wij natuurlijk eerst wat geld op onze pas geopende Australische bankrekening zetten. Gedoe gedoe, weer met die inpassen en geld overmaken met spoed, gebeld met de Nederlandse bank. Maar goed, op wonderbaarlijke wijze ( ze vertelden dat het 2 tot 3 dagen kon duren, stond het geld de volgende dag op onze rekening, konden we het op nemen bij de bank en gingen we bibberend terug naar de garage ( niet zo'n fijn idee om met zoveel geld bij je door de stad te lopen).
Aangekomen bij de garage, zat Chris daar al een tijdje met Phill en Vince te praten.. We sloten een deal en hij bracht ons naar die vriend van hem. We vroegen die vriend ( soort handige Hans, a la ome Aart ;)) wanneer hij er tijd voor zou hebben. Oh, dat kon direct wel. Rik hielp hem en binnen een mum van tijd en voor een paar dollar waren wij de koning te rijk: een super stoere auto met daarin een bed! Haha, we hoefden dus nog maar een nachtje in het hostel! We vroegen hem of we ergens in de buurt een GPS konden kopen en hebben hem hartelijk bedankt! GPS gekocht ( die uit de aanbieding was op, kregen we een betere voor hetzelfde geld mee :D)
Toen op zoek naar een geschikt matras. Rik zag natuurlijk letterlijk en figuurlijk een koninklijk matras... Met een kroontje erop en super dik! Zullen we even passen of hij erin kan? Zei hij tegen die man.. Of wil je het niet? 😉 nou, ik heb weinig in te brengen.. We raakten met die man aan de praat en hij raadde ons af om via Broome naar Alice Springs te gaan. Veel te gevaarlijk ivm het regenseizoen! Dus schreef hij een alternatieve route voor ons op EN boodt hij ons aan dat we onder zijn carport in JurienBay mochten overnachten... Als laatste nog even langs een Campingwinkel geweest (pfoei, ) en toen waren we wel failliet voor die dag..
terug naar het hostel om te wassen.. Want als we de volgende dag weg zouden gaan (uitschenken moest namelijk al rond 10 uur) dan was het wel fijn om alles nog even schoon mee te nemen. We mochten onze auto in de garage van Vince parkeren, dus dat was wel een fijn idee! Terug bij het hostel gewassen en in de 'droger' gestopt.. (Werkte voor geen meter haha). Geprobeerd om op tijd naar bed te gaan, maar dat lukte niet.. Þrtussen zijn we trouwens ook druk bezig om een WOOF adres ( werken tegen kost en inwoning) te vinden, maar dat valt nog niet mee!!; We hebben nog een hele tijd zitten kletsen met onze vrienden uit de UK via Google Earth ons huis laten zien en andersom, haha heel grappig!
Nou, dinsdagavond was ons laatste nachtje in de Collibah Lodge dus..
Woensdagochtend op tijd opgestaan alles ingepakt, naar de garage gegaan en op zoek naar een ATM. We wouden naar de IKEA, maar zagen een andere winkel en hebben daar de rest van onze 'camper'voorraad gekocht 🙂 we werden geholpen door een hele aardige dame en kregen zelfs discount! (Korting).
Daarna terug naar de garage, Phill en Vince bedankt en door om de auto daadwerkelijk op onze naam te zetten.. Gelukt, en toen door naar onze allereerste kampeerplek (temidden van heel veel vriendelijke, supersonische campers en caravans van 65+ers haha). Lekker geslapen!
Vanochtend opgestaan, afgewassen en naar the Pinnacles geweest (even googelen, super mooi! Komt al met al best in orde met ons dus!
We zijn de koning te rijk, met onze mooie auto en ons eigen rommeltje voor erin! We staan nu dus daadwerkelijk onder de 'carport' van die matrassenman, maar het is echt super groot en mooi en we mochten zelfs gebruik maken van de (warme!!) douche in de tuin... 🙂
Dikke kus, Rik en Gerie, vanuit Jurien Bay (iets ten noorden van Perth).
Ps. Foto's van onze nieuwste aanwinst...
Dat is wat we zeggen om iemand te begroeten.. Wij rijden inmiddels in onze eergister gekochte auto.. En wat voor een auto? Nou, het lijkt niks op ons mooie rode scheurmonster (die inmiddels in het bezit is van Willian) of onze mooie oude Renault.. Het is echt een super stoere bak. Het merk is een Holden Jackaroo.. Klinkt best Australisch dus.. En zo zit het ook.. Het is een 4x4 dus we zitten lekker hoog..
Hoe we daar aankomen? Nou, ik zou zeggen om een lang verhaal kort te maken, maar ik denk niet dat ik dit verhaal korter kan maken (sorry Willian), dus ik begin maar gewoon bij het begin.
Het hostel van het vorige verslag is prima te doen, maar echt schrikbarend duur.. In ieder geval wel als je samen een kamer hebt ipv op een slaapzaal, maar ik geloof dat het dan nog pretty pricy is.. Kortom, hoewel het wel gezellig was en redelijk goed voor elkaar, hadden we allebei zoiets van: hoe eerder we een auto hebben, hoe beter.. Dus wij zoeken op gumtree (Australische marktplaats) en we zagen best een stoere auto, die Rik erg mooi vond ( ik was inmiddels verliefd geworden op een campertje met mooie gordijntjes en allerlei super handige laagjes en vakjes, maar ik was het wel met Rik eens dat we beter voor een Goede auto konden gaan, ipv handig). Dus wij mailden hen (twee Duitse jongens) en vroegen of ze de auto nog hadden en of we hem konden bekijken en we een testrit konden maken. Het antwoord was iets als: sure! When and where? Cheers! Finn..
Compleet geacclimatiseerd dus, deze jongens.. We stuurden hen een mailtje terug en hoorden maar niks en hoorden maar niks, dus belden we hen de volgende dag ( zondag) maar op, om te vragen hoe het zat.. Wij hadden onszelf die dag maar gegeven om lekker uit te slapen en toen we wakker werden en hen belden zeiden ze dat ze er met een kwartiertje konden zijn.. Oei, dus gauw ontbeten en naar buiten gelopen.
Deze auto ( Toyota hilux, surf) zag er wel een beetje oud uit, maar Rik had er een goed gevoel bij en er zat allerlei stuff bij (campingspullen en er was een bed in gemaakt) dus Rik heeft een testrit gemaakt en ik bleef bij die andere jongen achter..(Allerlei handige tips lospeuterend natuurlijk). Na de testrit sloten we een deal en toen... Zag Rik olie liggen op de grond.. Best veel olie, oei ja, die jongens keken een beetje verschrikt. Dus wij gezegd dat we eerst naar een garage wouden en dan konden we de kosten eventueel wel delen. Dat vonden ze wel goed..
Dus wij de volgende ochtend (maandag) naar een goede garage, volgens de Nederlandse receptionist van het hostel. Wij uitleggen wat voor auto wij hadden. Oh ja, prima.. Breng hem maar. Totdat, wij vertelden dat het een 'surf' was... Oh no., you stay away from that surf, mate! Kortom, dat was vragen om moeilijkheden volgens Vince en Phill, twee wat oudere monteurs.. Maar wat wou het toeval nou, een vriend van hun (ook een monteur) had nog een auto te koop. Oké, kun je hem bellen? Hij was op zo'n 3 uur rijden, maar hij kwam vanavond terug en anders morgen.. Oké, dus gaven we hem het nr van Coolibah Lodge en gingen met een kaartje met daarop de twee auto's (ook een jeep chereokee) terug naar het hostel en zochten op hoe ze uit zagen.. Voordat we het wisten belden ze terug en konden we de auto gaan bekijken om een uur of half 4. Chris was er (de man van de auto) en vertelde erg druk over zijn prachtige auto (a la Louis du Funes).. Wauw, wat een auto... En wat een ruimte.. We reden een stukje met hem, hij liet ons zien dat de remmen het deden (best eng) en wij waren verkocht.. Wat een bak! Hij vertelde dat een vriend van hem er zo een bed in kon maken.. Oja? 🙂 We would like to meet him! Afgesproken dat we dinsdag zouden bellen als het ons zou lukken om geld te pinnen bij de bank, want hij wou het cash en daarvoor moesten wij natuurlijk eerst wat geld op onze pas geopende Australische bankrekening zetten. Gedoe gedoe, weer met die inpassen en geld overmaken met spoed, gebeld met de Nederlandse bank. Maar goed, op wonderbaarlijke wijze ( ze vertelden dat het 2 tot 3 dagen kon duren, stond het geld de volgende dag op onze rekening, konden we het op nemen bij de bank en gingen we bibberend terug naar de garage ( niet zo'n fijn idee om met zoveel geld bij je door de stad te lopen).
Aangekomen bij de garage, zat Chris daar al een tijdje met Phill en Vince te praten.. We sloten een deal en hij bracht ons naar die vriend van hem. We vroegen die vriend ( soort handige Hans, a la ome Aart ;)) wanneer hij er tijd voor zou hebben. Oh, dat kon direct wel. Rik hielp hem en binnen een mum van tijd en voor een paar dollar waren wij de koning te rijk: een super stoere auto met daarin een bed! Haha, we hoefden dus nog maar een nachtje in het hostel! We vroegen hem of we ergens in de buurt een GPS konden kopen en hebben hem hartelijk bedankt! GPS gekocht ( die uit de aanbieding was op, kregen we een betere voor hetzelfde geld mee :D)
Toen op zoek naar een geschikt matras. Rik zag natuurlijk letterlijk en figuurlijk een koninklijk matras... Met een kroontje erop en super dik! Zullen we even passen of hij erin kan? Zei hij tegen die man.. Of wil je het niet? 😉 nou, ik heb weinig in te brengen.. We raakten met die man aan de praat en hij raadde ons af om via Broome naar Alice Springs te gaan. Veel te gevaarlijk ivm het regenseizoen! Dus schreef hij een alternatieve route voor ons op EN boodt hij ons aan dat we onder zijn carport in JurienBay mochten overnachten... Als laatste nog even langs een Campingwinkel geweest (pfoei, ) en toen waren we wel failliet voor die dag..
terug naar het hostel om te wassen.. Want als we de volgende dag weg zouden gaan (uitschenken moest namelijk al rond 10 uur) dan was het wel fijn om alles nog even schoon mee te nemen. We mochten onze auto in de garage van Vince parkeren, dus dat was wel een fijn idee! Terug bij het hostel gewassen en in de 'droger' gestopt.. (Werkte voor geen meter haha). Geprobeerd om op tijd naar bed te gaan, maar dat lukte niet.. Þrtussen zijn we trouwens ook druk bezig om een WOOF adres ( werken tegen kost en inwoning) te vinden, maar dat valt nog niet mee!!; We hebben nog een hele tijd zitten kletsen met onze vrienden uit de UK via Google Earth ons huis laten zien en andersom, haha heel grappig!
Nou, dinsdagavond was ons laatste nachtje in de Collibah Lodge dus..
Woensdagochtend op tijd opgestaan alles ingepakt, naar de garage gegaan en op zoek naar een ATM. We wouden naar de IKEA, maar zagen een andere winkel en hebben daar de rest van onze 'camper'voorraad gekocht 🙂 we werden geholpen door een hele aardige dame en kregen zelfs discount! (Korting).
Daarna terug naar de garage, Phill en Vince bedankt en door om de auto daadwerkelijk op onze naam te zetten.. Gelukt, en toen door naar onze allereerste kampeerplek (temidden van heel veel vriendelijke, supersonische campers en caravans van 65+ers haha). Lekker geslapen!
Vanochtend opgestaan, afgewassen en naar the Pinnacles geweest (even googelen, super mooi! Komt al met al best in orde met ons dus!
We zijn de koning te rijk, met onze mooie auto en ons eigen rommeltje voor erin! We staan nu dus daadwerkelijk onder de 'carport' van die matrassenman, maar het is echt super groot en mooi en we mochten zelfs gebruik maken van de (warme!!) douche in de tuin... 🙂
Dikke kus, Rik en Gerie, vanuit Jurien Bay (iets ten noorden van Perth).
Ps. Foto's van onze nieuwste aanwinst...
Tijd voor een update...
24 Oktober 2013 | Australië, Jurien Bay
Hi there!
Dat is wat we zeggen om iemand te begroeten.. Wij rijden inmiddels in onze eergister gekochte auto.. En wat voor een auto? Nou, het lijkt niks op ons mooie rode scheurmonster (die inmiddels in het bezit is van Willian) of onze mooie oude Renault.. Het is echt een super stoere bak. Het merk is een Holden Jackaroo.. Klinkt best Australisch dus.. En zo zit het ook.. Het is een 4x4 dus we zitten lekker hoog..
Hoe we daar aankomen? Nou, ik zou zeggen om een lang verhaal kort te maken, maar ik denk niet dat ik dit verhaal korter kan maken (sorry Willian), dus ik begin maar gewoon bij het begin.
Het hostel van het vorige verslag is prima te doen, maar echt schrikbarend duur.. In ieder geval wel als je samen een kamer hebt ipv op een slaapzaal, maar ik geloof dat het dan nog pretty pricy is.. Kortom, hoewel het wel gezellig was en redelijk goed voor elkaar, hadden we allebei zoiets van: hoe eerder we een auto hebben, hoe beter.. Dus wij zoeken op gumtree (Australische marktplaats) en we zagen best een stoere auto, die Rik erg mooi vond ( ik was inmiddels verliefd geworden op een campertje met mooie gordijntjes en allerlei super handige laagjes en vakjes, maar ik was het wel met Rik eens dat we beter voor een Goede auto konden gaan, ipv handig). Dus wij mailden hen (twee Duitse jongens) en vroegen of ze de auto nog hadden en of we hem konden bekijken en we een testrit konden maken. Het antwoord was iets als: sure! When and where? Cheers! Finn..
Compleet geacclimatiseerd dus, deze jongens.. We stuurden hen een mailtje terug en hoorden maar niks en hoorden maar niks, dus belden we hen de volgende dag ( zondag) maar op, om te vragen hoe het zat.. Wij hadden onszelf die dag maar gegeven om lekker uit te slapen en toen we wakker werden en hen belden zeiden ze dat ze er met een kwartiertje konden zijn.. Oei, dus gauw ontbeten en naar buiten gelopen.
Deze auto ( Toyota hilux, surf) zag er wel een beetje oud uit, maar Rik had er een goed gevoel bij en er zat allerlei stuff bij (campingspullen en er was een bed in gemaakt) dus Rik heeft een testrit gemaakt en ik bleef bij die andere jongen achter..(Allerlei handige tips lospeuterend natuurlijk). Na de testrit sloten we een deal en toen... Zag Rik olie liggen op de grond.. Best veel olie, oei ja, die jongens keken een beetje verschrikt. Dus wij gezegd dat we eerst naar een garage wouden en dan konden we de kosten eventueel wel delen. Dat vonden ze wel goed..
Dus wij de volgende ochtend (maandag) naar een goede garage, volgens de Nederlandse receptionist van het hostel. Wij uitleggen wat voor auto wij hadden. Oh ja, prima.. Breng hem maar. Totdat, wij vertelden dat het een 'surf' was... Oh no., you stay away from that surf, mate! Kortom, dat was vragen om moeilijkheden volgens Vince en Phill, twee wat oudere monteurs.. Maar wat wou het toeval nou, een vriend van hun (ook een monteur) had nog een auto te koop. Oké, kun je hem bellen? Hij was op zo'n 3 uur rijden, maar hij kwam vanavond terug en anders morgen.. Oké, dus gaven we hem het nr van Coolibah Lodge en gingen met een kaartje met daarop de twee auto's (ook een jeep chereokee) terug naar het hostel en zochten op hoe ze uit zagen.. Voordat we het wisten belden ze terug en konden we de auto gaan bekijken om een uur of half 4. Chris was er (de man van de auto) en vertelde erg druk over zijn prachtige auto (a la Louis du Funes).. Wauw, wat een auto... En wat een ruimte.. We reden een stukje met hem, hij liet ons zien dat de remmen het deden (best eng) en wij waren verkocht.. Wat een bak! Hij vertelde dat een vriend van hem er zo een bed in kon maken.. Oja? 🙂 We would like to meet him! Afgesproken dat we dinsdag zouden bellen als het ons zou lukken om geld te pinnen bij de bank, want hij wou het cash en daarvoor moesten wij natuurlijk eerst wat geld op onze pas geopende Australische bankrekening zetten. Gedoe gedoe, weer met die inpassen en geld overmaken met spoed, gebeld met de Nederlandse bank. Maar goed, op wonderbaarlijke wijze ( ze vertelden dat het 2 tot 3 dagen kon duren, stond het geld de volgende dag op onze rekening, konden we het op nemen bij de bank en gingen we bibberend terug naar de garage ( niet zo'n fijn idee om met zoveel geld bij je door de stad te lopen).
Aangekomen bij de garage, zat Chris daar al een tijdje met Phill en Vince te praten.. We sloten een deal en hij bracht ons naar die vriend van hem. We vroegen die vriend ( soort handige Hans, a la ome Aart ;)) wanneer hij er tijd voor zou hebben. Oh, dat kon direct wel. Rik hielp hem en binnen een mum van tijd en voor een paar dollar waren wij de koning te rijk: een super stoere auto met daarin een bed! Haha, we hoefden dus nog maar een nachtje in het hostel! We vroegen hem of we ergens in de buurt een GPS konden kopen en hebben hem hartelijk bedankt! GPS gekocht ( die uit de aanbieding was op, kregen we een betere voor hetzelfde geld mee :D)
Toen op zoek naar een geschikt matras. Rik zag natuurlijk letterlijk en figuurlijk een koninklijk matras... Met een kroontje erop en super dik! Zullen we even passen of hij erin kan? Zei hij tegen die man.. Of wil je het niet? 😉 nou, ik heb weinig in te brengen.. We raakten met die man aan de praat en hij raadde ons af om via Broome naar Alice Springs te gaan. Veel te gevaarlijk ivm het regenseizoen! Dus schreef hij een alternatieve route voor ons op EN boodt hij ons aan dat we onder zijn carport in JurienBay mochten overnachten... Als laatste nog even langs een Campingwinkel geweest (pfoei, ) en toen waren we wel failliet voor die dag..
terug naar het hostel om te wassen.. Want als we de volgende dag weg zouden gaan (uitschenken moest namelijk al rond 10 uur) dan was het wel fijn om alles nog even schoon mee te nemen. We mochten onze auto in de garage van Vince parkeren, dus dat was wel een fijn idee! Terug bij het hostel gewassen en in de 'droger' gestopt.. (Werkte voor geen meter haha). Geprobeerd om op tijd naar bed te gaan, maar dat lukte niet.. Þrtussen zijn we trouwens ook druk bezig om een WOOF adres ( werken tegen kost en inwoning) te vinden, maar dat valt nog niet mee!!; We hebben nog een hele tijd zitten kletsen met onze vrienden uit de UK via Google Earth ons huis laten zien en andersom, haha heel grappig!
Nou, dinsdagavond was ons laatste nachtje in de Collibah Lodge dus..
Woensdagochtend op tijd opgestaan alles ingepakt, naar de garage gegaan en op zoek naar een ATM. We wouden naar de IKEA, maar zagen een andere winkel en hebben daar de rest van onze 'camper'voorraad gekocht 🙂 we werden geholpen door een hele aardige dame en kregen zelfs discount! (Korting).
Daarna terug naar de garage, Phill en Vince bedankt en door om de auto daadwerkelijk op onze naam te zetten.. Gelukt, en toen door naar onze allereerste kampeerplek (temidden van heel veel vriendelijke, supersonische campers en caravans van 65+ers haha). Lekker geslapen!
Vanochtend opgestaan, afgewassen en naar the Pinnacles geweest (even googelen, super mooi! Komt al met al best in orde met ons dus!
We zijn de koning te rijk, met onze mooie auto en ons eigen rommeltje voor erin! We staan nu dus daadwerkelijk onder de 'carport' van die matrassenman, maar het is echt super groot en mooi en we mochten zelfs gebruik maken van de (warme!!) douche in de tuin... 🙂
Dikke kus, Rik en Gerie, vanuit Jurien Bay ( iets ten noorden van Perth).
Ps. Foto's van onze nieuwste aanwinst...
Dat is wat we zeggen om iemand te begroeten.. Wij rijden inmiddels in onze eergister gekochte auto.. En wat voor een auto? Nou, het lijkt niks op ons mooie rode scheurmonster (die inmiddels in het bezit is van Willian) of onze mooie oude Renault.. Het is echt een super stoere bak. Het merk is een Holden Jackaroo.. Klinkt best Australisch dus.. En zo zit het ook.. Het is een 4x4 dus we zitten lekker hoog..
Hoe we daar aankomen? Nou, ik zou zeggen om een lang verhaal kort te maken, maar ik denk niet dat ik dit verhaal korter kan maken (sorry Willian), dus ik begin maar gewoon bij het begin.
Het hostel van het vorige verslag is prima te doen, maar echt schrikbarend duur.. In ieder geval wel als je samen een kamer hebt ipv op een slaapzaal, maar ik geloof dat het dan nog pretty pricy is.. Kortom, hoewel het wel gezellig was en redelijk goed voor elkaar, hadden we allebei zoiets van: hoe eerder we een auto hebben, hoe beter.. Dus wij zoeken op gumtree (Australische marktplaats) en we zagen best een stoere auto, die Rik erg mooi vond ( ik was inmiddels verliefd geworden op een campertje met mooie gordijntjes en allerlei super handige laagjes en vakjes, maar ik was het wel met Rik eens dat we beter voor een Goede auto konden gaan, ipv handig). Dus wij mailden hen (twee Duitse jongens) en vroegen of ze de auto nog hadden en of we hem konden bekijken en we een testrit konden maken. Het antwoord was iets als: sure! When and where? Cheers! Finn..
Compleet geacclimatiseerd dus, deze jongens.. We stuurden hen een mailtje terug en hoorden maar niks en hoorden maar niks, dus belden we hen de volgende dag ( zondag) maar op, om te vragen hoe het zat.. Wij hadden onszelf die dag maar gegeven om lekker uit te slapen en toen we wakker werden en hen belden zeiden ze dat ze er met een kwartiertje konden zijn.. Oei, dus gauw ontbeten en naar buiten gelopen.
Deze auto ( Toyota hilux, surf) zag er wel een beetje oud uit, maar Rik had er een goed gevoel bij en er zat allerlei stuff bij (campingspullen en er was een bed in gemaakt) dus Rik heeft een testrit gemaakt en ik bleef bij die andere jongen achter..(Allerlei handige tips lospeuterend natuurlijk). Na de testrit sloten we een deal en toen... Zag Rik olie liggen op de grond.. Best veel olie, oei ja, die jongens keken een beetje verschrikt. Dus wij gezegd dat we eerst naar een garage wouden en dan konden we de kosten eventueel wel delen. Dat vonden ze wel goed..
Dus wij de volgende ochtend (maandag) naar een goede garage, volgens de Nederlandse receptionist van het hostel. Wij uitleggen wat voor auto wij hadden. Oh ja, prima.. Breng hem maar. Totdat, wij vertelden dat het een 'surf' was... Oh no., you stay away from that surf, mate! Kortom, dat was vragen om moeilijkheden volgens Vince en Phill, twee wat oudere monteurs.. Maar wat wou het toeval nou, een vriend van hun (ook een monteur) had nog een auto te koop. Oké, kun je hem bellen? Hij was op zo'n 3 uur rijden, maar hij kwam vanavond terug en anders morgen.. Oké, dus gaven we hem het nr van Coolibah Lodge en gingen met een kaartje met daarop de twee auto's (ook een jeep chereokee) terug naar het hostel en zochten op hoe ze uit zagen.. Voordat we het wisten belden ze terug en konden we de auto gaan bekijken om een uur of half 4. Chris was er (de man van de auto) en vertelde erg druk over zijn prachtige auto (a la Louis du Funes).. Wauw, wat een auto... En wat een ruimte.. We reden een stukje met hem, hij liet ons zien dat de remmen het deden (best eng) en wij waren verkocht.. Wat een bak! Hij vertelde dat een vriend van hem er zo een bed in kon maken.. Oja? 🙂 We would like to meet him! Afgesproken dat we dinsdag zouden bellen als het ons zou lukken om geld te pinnen bij de bank, want hij wou het cash en daarvoor moesten wij natuurlijk eerst wat geld op onze pas geopende Australische bankrekening zetten. Gedoe gedoe, weer met die inpassen en geld overmaken met spoed, gebeld met de Nederlandse bank. Maar goed, op wonderbaarlijke wijze ( ze vertelden dat het 2 tot 3 dagen kon duren, stond het geld de volgende dag op onze rekening, konden we het op nemen bij de bank en gingen we bibberend terug naar de garage ( niet zo'n fijn idee om met zoveel geld bij je door de stad te lopen).
Aangekomen bij de garage, zat Chris daar al een tijdje met Phill en Vince te praten.. We sloten een deal en hij bracht ons naar die vriend van hem. We vroegen die vriend ( soort handige Hans, a la ome Aart ;)) wanneer hij er tijd voor zou hebben. Oh, dat kon direct wel. Rik hielp hem en binnen een mum van tijd en voor een paar dollar waren wij de koning te rijk: een super stoere auto met daarin een bed! Haha, we hoefden dus nog maar een nachtje in het hostel! We vroegen hem of we ergens in de buurt een GPS konden kopen en hebben hem hartelijk bedankt! GPS gekocht ( die uit de aanbieding was op, kregen we een betere voor hetzelfde geld mee :D)
Toen op zoek naar een geschikt matras. Rik zag natuurlijk letterlijk en figuurlijk een koninklijk matras... Met een kroontje erop en super dik! Zullen we even passen of hij erin kan? Zei hij tegen die man.. Of wil je het niet? 😉 nou, ik heb weinig in te brengen.. We raakten met die man aan de praat en hij raadde ons af om via Broome naar Alice Springs te gaan. Veel te gevaarlijk ivm het regenseizoen! Dus schreef hij een alternatieve route voor ons op EN boodt hij ons aan dat we onder zijn carport in JurienBay mochten overnachten... Als laatste nog even langs een Campingwinkel geweest (pfoei, ) en toen waren we wel failliet voor die dag..
terug naar het hostel om te wassen.. Want als we de volgende dag weg zouden gaan (uitschenken moest namelijk al rond 10 uur) dan was het wel fijn om alles nog even schoon mee te nemen. We mochten onze auto in de garage van Vince parkeren, dus dat was wel een fijn idee! Terug bij het hostel gewassen en in de 'droger' gestopt.. (Werkte voor geen meter haha). Geprobeerd om op tijd naar bed te gaan, maar dat lukte niet.. Þrtussen zijn we trouwens ook druk bezig om een WOOF adres ( werken tegen kost en inwoning) te vinden, maar dat valt nog niet mee!!; We hebben nog een hele tijd zitten kletsen met onze vrienden uit de UK via Google Earth ons huis laten zien en andersom, haha heel grappig!
Nou, dinsdagavond was ons laatste nachtje in de Collibah Lodge dus..
Woensdagochtend op tijd opgestaan alles ingepakt, naar de garage gegaan en op zoek naar een ATM. We wouden naar de IKEA, maar zagen een andere winkel en hebben daar de rest van onze 'camper'voorraad gekocht 🙂 we werden geholpen door een hele aardige dame en kregen zelfs discount! (Korting).
Daarna terug naar de garage, Phill en Vince bedankt en door om de auto daadwerkelijk op onze naam te zetten.. Gelukt, en toen door naar onze allereerste kampeerplek (temidden van heel veel vriendelijke, supersonische campers en caravans van 65+ers haha). Lekker geslapen!
Vanochtend opgestaan, afgewassen en naar the Pinnacles geweest (even googelen, super mooi! Komt al met al best in orde met ons dus!
We zijn de koning te rijk, met onze mooie auto en ons eigen rommeltje voor erin! We staan nu dus daadwerkelijk onder de 'carport' van die matrassenman, maar het is echt super groot en mooi en we mochten zelfs gebruik maken van de (warme!!) douche in de tuin... 🙂
Dikke kus, Rik en Gerie, vanuit Jurien Bay ( iets ten noorden van Perth).
Ps. Foto's van onze nieuwste aanwinst...
Aangekomen in Perth!
18 Oktober 2013 | Australië, Perth
En te moe om er uitgebreid verslag over te doen..
De temperaturen zijn hier in ieder geval beter.. Zo'n 20 graden.. Heerlijk! Zitten nu 4 nachtjes in een Backpackershostel..
Maar nu eerst heerlijk slapen!
Welterusten!
De temperaturen zijn hier in ieder geval beter.. Zo'n 20 graden.. Heerlijk! Zitten nu 4 nachtjes in een Backpackershostel..
Maar nu eerst heerlijk slapen!
Welterusten!
Yeaaaahh!!! 🙂 😀
18 Oktober 2013 | Singapore, Singapore
Je raadt het vast al... maar wij hebben mijn pasje terug! 😀 Wiehoee, gisteren gebeld met de bank hier in Singapore en dankzij de hulp van een aardige vrouw en natuurlijk onze Held de taxichauffeur konden we vanochtend om half 9 ons pasje ophalen.. Het was nog afwachten of hij er zou zijn, maar een envelopje werd opengescheurd en jaa hoor, daar kwam hij tevoorschijn! Wij zijn echt super blij! 😀 Wat een stress om zo'n stom ding joh.. Maar goed.
Gisteren Chinatown verkend, toch maar 'chinees' gegeten: Veggie Noodles en niet eens ziek geworden haha 😉 Verder mooie plaatjes geschoten, tempels bekeken en veel gelopen (auw, zere benen 😉 )
Rik ligt nu even te slapen op het vliegveld. We vliegen om 11.35 naar Perth, Australie.. 😀 Hopelijk vergaat alles ons daar wat voorspoediger..
Bedankt voor al het duimen voor ons, want het is toch nog goed gekomen..
Heel van liefs van Rik en Gerie,
die al bijna naar Australie gaan, aaaaaaaaaah..
TROUWENS: iedereen die op wat voor manier dan ook ons een fijne reis heeft willen wensen (bijvoorbeeld door dat prachtige boek!!) of een kaartje of iets op faceboek, of wat dan ook, willen we hartelijk BEDANKEN!!
Tot ziens in Perth! 🙂
Gisteren Chinatown verkend, toch maar 'chinees' gegeten: Veggie Noodles en niet eens ziek geworden haha 😉 Verder mooie plaatjes geschoten, tempels bekeken en veel gelopen (auw, zere benen 😉 )
Rik ligt nu even te slapen op het vliegveld. We vliegen om 11.35 naar Perth, Australie.. 😀 Hopelijk vergaat alles ons daar wat voorspoediger..
Bedankt voor al het duimen voor ons, want het is toch nog goed gekomen..
Heel van liefs van Rik en Gerie,
die al bijna naar Australie gaan, aaaaaaaaaah..
TROUWENS: iedereen die op wat voor manier dan ook ons een fijne reis heeft willen wensen (bijvoorbeeld door dat prachtige boek!!) of een kaartje of iets op faceboek, of wat dan ook, willen we hartelijk BEDANKEN!!
Tot ziens in Perth! 🙂
Singapore, dag 2 (en een klein stukje over Xiamen, China)
16 Oktober 2013 | Singapore, Singapore
Hallo lieve thuisblijvers,
Vandaag wat betere berichten: het is woensdag 16 oktober en na een toeristische route naar een bank die niemand wist te zitten en die vervolgens ook nog eens niet over de juiste bevoegdheden beschikte, kwamen wij aan bij de juiste 'bank' en konden we daar na een papiertje ingevuld te hebben en een kopie van mijn paspoort ingeleverd te hebben, 250 euro ophalen... Pfoei, what a relief (wat 'n opluchting...) we knepen hem toch stiekem wel een beetje hoor! (De bananen waren inmiddels al op en de rest van de voorraad slinkte aardig in) Met dit geld konden we een kaartje kopen, om naar het mooie (ere!) gedeelte van de stad.. Dat konden we anders ook wel, maar omdat we niet zeker wisten of we wel geld konden krijgen, spaarden we dat liever om eten te kunnen kopen..
Ik heb vanmorgen ook gebeld met een bank van hier en die mevrouw beloofde haar beste best voor mij te doen. Ze belt morgen weer terug naar het hotel.. Ik ben benieuwd.. En anders moeten we maar gewoon een rekening openen in Australie en daar heel veel geld verdienen..
Vandaag hebben we dus met het toeristische gedeelte van Singapore bekeken, en dat gezien hebbende snap ik ook wel dat mijn oom en tante (Klaas en Gea) deze stad een aanrader vinden.. Allerlei gebouwen, a la Dubai worden hier uit de grond gestampt.. Erg mooi, dat wel! En natuurlijk van die super chique winkels (Prada enzo) lopen wij hier met het merendeel oude 'weggooi'kleren in de backpack..
Maar goed, ondanks dat het super mooi was (zie foto's) is het wel erg cru tegenover die armoede in de wijk (Geylong) waar wij zitten met al die (illegale?) Prostitutie...
Oja, en even een foto om te bewijzen dat we misschien toch wel een beetje geschikt zijn als backpackers (zie de foto en aanschouw onze zelf gefabriceerde waslijn)
Oja! Wat ik trouwens vergeet te vertellen is dat wij vanuit onze vlucht uit Amsterdam (waar we uitgezwaaid werden door familie en vrienden) een stop-over hadden op maandag 14 oktober van 8 uur in Xiamen.. Het begon al leuk met iemand van het vliegveldpersoneel die haast geen Engels kon en het eindigde met de verdrietige ontdekking dat er een Chinees wel heel erg verliefd werd op onze gele klompjes sleutel hanger, dat hij of zij besloot ze maar van onze tas te trekken.. (Sorry Herko en Hester!) tenminste.. Dat denken we.. Goed, kan gebeuren. Rik zat in het vliegtuig naast een Chinese dame, die ons veel tips gaf en ook de wisselkoers even opschreef. Ze tipte ons om naar het piano eiland te gaan. Dat was wel erg mooi, maar we werden een beetje moe van al die mensen die keken alsof ze nog nooit een blanke hadden gezien.. Rik zei al: nu weet je wel hoe rascisme voelt... We hebben daar wel heerlijk gegeten, maar kwamen erachter dat ik enorm dure thee besteld had en toen bleek dus (al?) dat we niet konden pinnen.. En toen?! Tja, daar stonden we dan.. We zeiden tegen die jongen, als je ons naar een pinautomaat brengt, pinnen we daar... Maar wat was zijn oplossing.. Wij kregen gewoon korting, want het was ook zijn schuld, want hij kon niet zo goed Engels.. Oh, jeetje.. Wat super zeg.. We voelden ons wel een beetje onnozel, maar dit was wel een goede oplossing. Op de terugweg vanaf het eiland zagen we allerlei Chinese bruidsparen... En vandaag in Singapore ook al... Toeval bestaat niet hè! 😉
Vandaag wat betere berichten: het is woensdag 16 oktober en na een toeristische route naar een bank die niemand wist te zitten en die vervolgens ook nog eens niet over de juiste bevoegdheden beschikte, kwamen wij aan bij de juiste 'bank' en konden we daar na een papiertje ingevuld te hebben en een kopie van mijn paspoort ingeleverd te hebben, 250 euro ophalen... Pfoei, what a relief (wat 'n opluchting...) we knepen hem toch stiekem wel een beetje hoor! (De bananen waren inmiddels al op en de rest van de voorraad slinkte aardig in) Met dit geld konden we een kaartje kopen, om naar het mooie (ere!) gedeelte van de stad.. Dat konden we anders ook wel, maar omdat we niet zeker wisten of we wel geld konden krijgen, spaarden we dat liever om eten te kunnen kopen..
Ik heb vanmorgen ook gebeld met een bank van hier en die mevrouw beloofde haar beste best voor mij te doen. Ze belt morgen weer terug naar het hotel.. Ik ben benieuwd.. En anders moeten we maar gewoon een rekening openen in Australie en daar heel veel geld verdienen..
Vandaag hebben we dus met het toeristische gedeelte van Singapore bekeken, en dat gezien hebbende snap ik ook wel dat mijn oom en tante (Klaas en Gea) deze stad een aanrader vinden.. Allerlei gebouwen, a la Dubai worden hier uit de grond gestampt.. Erg mooi, dat wel! En natuurlijk van die super chique winkels (Prada enzo) lopen wij hier met het merendeel oude 'weggooi'kleren in de backpack..
Maar goed, ondanks dat het super mooi was (zie foto's) is het wel erg cru tegenover die armoede in de wijk (Geylong) waar wij zitten met al die (illegale?) Prostitutie...
Oja, en even een foto om te bewijzen dat we misschien toch wel een beetje geschikt zijn als backpackers (zie de foto en aanschouw onze zelf gefabriceerde waslijn)
Oja! Wat ik trouwens vergeet te vertellen is dat wij vanuit onze vlucht uit Amsterdam (waar we uitgezwaaid werden door familie en vrienden) een stop-over hadden op maandag 14 oktober van 8 uur in Xiamen.. Het begon al leuk met iemand van het vliegveldpersoneel die haast geen Engels kon en het eindigde met de verdrietige ontdekking dat er een Chinees wel heel erg verliefd werd op onze gele klompjes sleutel hanger, dat hij of zij besloot ze maar van onze tas te trekken.. (Sorry Herko en Hester!) tenminste.. Dat denken we.. Goed, kan gebeuren. Rik zat in het vliegtuig naast een Chinese dame, die ons veel tips gaf en ook de wisselkoers even opschreef. Ze tipte ons om naar het piano eiland te gaan. Dat was wel erg mooi, maar we werden een beetje moe van al die mensen die keken alsof ze nog nooit een blanke hadden gezien.. Rik zei al: nu weet je wel hoe rascisme voelt... We hebben daar wel heerlijk gegeten, maar kwamen erachter dat ik enorm dure thee besteld had en toen bleek dus (al?) dat we niet konden pinnen.. En toen?! Tja, daar stonden we dan.. We zeiden tegen die jongen, als je ons naar een pinautomaat brengt, pinnen we daar... Maar wat was zijn oplossing.. Wij kregen gewoon korting, want het was ook zijn schuld, want hij kon niet zo goed Engels.. Oh, jeetje.. Wat super zeg.. We voelden ons wel een beetje onnozel, maar dit was wel een goede oplossing. Op de terugweg vanaf het eiland zagen we allerlei Chinese bruidsparen... En vandaag in Singapore ook al... Toeval bestaat niet hè! 😉
Veilig aangekomen
15 Oktober 2013 | Singapore, Singapore
We zijn inmiddels alweer bijna 24 uur in Singapore aangekomen. Onze reis ging prima, maar het opnemen van geld met onze Nederlandse passen gaat wat minder voorspoedig. Geen saldo, technische storingen enzovoorts. Erg leuk allemaal.. 😉 Toen we gisteravond nog even langs een benzinepomp gingen om te pinnen besloot deze ook nog eens dat mijn pasje hem wel lekker toe leek, dus die zijn we voorlopig kwijt. Een familielid van mij zei voordat we gingen: het belangrijkste heb je bij je en dat is elkaar.. Dat is gelukkig ook zo en daar houden we ons tijdens zulke minder leuke momenten dan ook maar aan vast.
Onze eerste dag in Singapore hebben we vooral in de hotelkamer doorgebracht. Nou kun je denken nou zeg, teveel informatie.. Maar niets is minder waar, want we hebben lange tijd gebeld met de Nederlandse Ambassade en mijn eigen bank om de boel te regelen.. Hopelijk morgen dus wat positiever nieuws..
Naast het telefoneren (wat gelukkig via Skype kon en ons welgeteld 10 cent per minuut koste!!) hebben we een klein blokje omgelopen in de buurt van ons hotel.. Nou, en dan zie je niet wat je googelt op Singapore hoor.. Wij zitten namelijk in the red light district van Singapore.. In Nederland glimlach je daar misschien om, maar hier is het bittere noodzaak.. Trieste boel. We hopen morgen, als het lukt met onze centen de rest van de stad wat meer te bekijken.. Dat is echt te hopen, anders hebben we tot as vrijdag welgeteld: een aangebroken bus pringles, twee bananen, een fles orange juice, twee flesjes water en een halve zak cashewnoten... Dus, fingers crosser dat het lukt morgen..
Nou, voordat je medelijden met ons gaat krijgen zal ik ook even vertellen wat voor positiefs er gebeurd is. Wij stapten gister in bij een taxichauffeur die zei: we look up to you people (westerlingen)
En hadden we een heel gesprek over wat we gestudeerd hadden en wat we in Australie wilden gaan doen (appels plukken).. Heel gezellig allemaal, totdat we bij de beruchte ATM kwamen en ik even later trillend vertelde wat er gebeurd was... We reden verder naar het hotel en die man, dacht, belde en regelde uit alle macht van alles voor ons. Wij konden de taxi van hem niet eens betalen, maar het hotel was gelukkig via de creditcard. We besloten gauw te douchen (die was koud, helaas) en te gaan slapen, want het was inmiddels al mooi rond 12 uur. Licht uit, welterusten Singapore! ( nou ja, het was meer van: waren we maar thuis gebleven... 🙁 ) en toen een tijdje later: triiiing.. We sliepen al even, dus nam ik wat wazig op, maar bleek het dus onze taxidriver te zijn.. Hij maakte zich zorgen om ons en vroeg zich af of wij trek hadden.. Euhm, nou ja.. Ik zei dat we net probeerden om te gaan slapen. Nou, hij zou ons wel eten komen brengen... No worries..
Oké.. Een beetje verward legde ik de telefoon R weer op. Wat een geschikte kerel zeg die vent. Ik vertelde het aan Rik en we gingen weer verder slapen. Proberen in ieder geval, want het onweer knalde uit de hemel: ik dacht echt: moet ik de spullen vast pakken als het hotel straks in de fik vliegt?! Maar het viel gelukkig mee. Nu zijn er voor vanavond helaas dezelfde berichten..
Maar we zijn nog niet klaar! Het was ongeveer 4 uur s nachts toen we weer wakker gebeld werden. De receptie.. De taxichauffeur stond beneden.. Dus wij gauw onze kleren aan en hij verzekerde ons dat alles goed zou komen.. After every bad thing, there's always a good thing zei hij. Ja, dacht ik, dat ben jij! En toen vertelde Rik hem over onze na regen komt zonneschijn. Wat waren wij dankbaar zeg, toen wij daar midden in de nacht met onze bakjes met rijst zaten.. We weten niet hoe het af zal lopen hier in Singapore, maar we weten wel zeker dat we ook terug naar het vliegveld met hem reizen vrijdag. En we zullen hem koste wat kost terug betalen.. Want hij leende ons vandaag ook nog 50 dollar.
Kortom: de vriendelijkheid is de wereld nog niet uit!
Tot over een paar dagen.. Dan kan ik hopelijk vertellen hoe het afgelopen is met deze amateurreizigers hihi.
Dikke knuffel, Rik en Gerie.
En als je daar niet op zit te wachten, gewoon een hand 😉
Onze eerste dag in Singapore hebben we vooral in de hotelkamer doorgebracht. Nou kun je denken nou zeg, teveel informatie.. Maar niets is minder waar, want we hebben lange tijd gebeld met de Nederlandse Ambassade en mijn eigen bank om de boel te regelen.. Hopelijk morgen dus wat positiever nieuws..
Naast het telefoneren (wat gelukkig via Skype kon en ons welgeteld 10 cent per minuut koste!!) hebben we een klein blokje omgelopen in de buurt van ons hotel.. Nou, en dan zie je niet wat je googelt op Singapore hoor.. Wij zitten namelijk in the red light district van Singapore.. In Nederland glimlach je daar misschien om, maar hier is het bittere noodzaak.. Trieste boel. We hopen morgen, als het lukt met onze centen de rest van de stad wat meer te bekijken.. Dat is echt te hopen, anders hebben we tot as vrijdag welgeteld: een aangebroken bus pringles, twee bananen, een fles orange juice, twee flesjes water en een halve zak cashewnoten... Dus, fingers crosser dat het lukt morgen..
Nou, voordat je medelijden met ons gaat krijgen zal ik ook even vertellen wat voor positiefs er gebeurd is. Wij stapten gister in bij een taxichauffeur die zei: we look up to you people (westerlingen)
En hadden we een heel gesprek over wat we gestudeerd hadden en wat we in Australie wilden gaan doen (appels plukken).. Heel gezellig allemaal, totdat we bij de beruchte ATM kwamen en ik even later trillend vertelde wat er gebeurd was... We reden verder naar het hotel en die man, dacht, belde en regelde uit alle macht van alles voor ons. Wij konden de taxi van hem niet eens betalen, maar het hotel was gelukkig via de creditcard. We besloten gauw te douchen (die was koud, helaas) en te gaan slapen, want het was inmiddels al mooi rond 12 uur. Licht uit, welterusten Singapore! ( nou ja, het was meer van: waren we maar thuis gebleven... 🙁 ) en toen een tijdje later: triiiing.. We sliepen al even, dus nam ik wat wazig op, maar bleek het dus onze taxidriver te zijn.. Hij maakte zich zorgen om ons en vroeg zich af of wij trek hadden.. Euhm, nou ja.. Ik zei dat we net probeerden om te gaan slapen. Nou, hij zou ons wel eten komen brengen... No worries..
Oké.. Een beetje verward legde ik de telefoon R weer op. Wat een geschikte kerel zeg die vent. Ik vertelde het aan Rik en we gingen weer verder slapen. Proberen in ieder geval, want het onweer knalde uit de hemel: ik dacht echt: moet ik de spullen vast pakken als het hotel straks in de fik vliegt?! Maar het viel gelukkig mee. Nu zijn er voor vanavond helaas dezelfde berichten..
Maar we zijn nog niet klaar! Het was ongeveer 4 uur s nachts toen we weer wakker gebeld werden. De receptie.. De taxichauffeur stond beneden.. Dus wij gauw onze kleren aan en hij verzekerde ons dat alles goed zou komen.. After every bad thing, there's always a good thing zei hij. Ja, dacht ik, dat ben jij! En toen vertelde Rik hem over onze na regen komt zonneschijn. Wat waren wij dankbaar zeg, toen wij daar midden in de nacht met onze bakjes met rijst zaten.. We weten niet hoe het af zal lopen hier in Singapore, maar we weten wel zeker dat we ook terug naar het vliegveld met hem reizen vrijdag. En we zullen hem koste wat kost terug betalen.. Want hij leende ons vandaag ook nog 50 dollar.
Kortom: de vriendelijkheid is de wereld nog niet uit!
Tot over een paar dagen.. Dan kan ik hopelijk vertellen hoe het afgelopen is met deze amateurreizigers hihi.
Dikke knuffel, Rik en Gerie.
En als je daar niet op zit te wachten, gewoon een hand 😉
Nogmaals een test 😉 (vanaf de Hollandse bodem)
01 Oktober 2013 | Nederland, Pesse
Hallo mensen,
Ik ben er inmiddels al achter dat onze waarbenjij werkt.. Gelukkig maar, dat scheelt weer, dat we weten dat we niet voor niets proberen ons thuisfront wat op de hoogte te houden.
Ik was zo slim geweest om de link van het vorige bericht weg te gooien, omdat ik het een stom bericht vond, maar ja, zo kunnen jullie natuurlijk niet door linken naar onze site, hihi.
Weinig nieuws. Het is hier nog steeds een beetje chaotisch en de lijstjes met wat we nog te doen hebben en wie we nog spreken willen worden steeds langer! Toch hebben we ook van veel familie en vrienden al afscheid kunnen nemen onder het genot van een hapje en een drankje. Sommigen kwamen zelfs met complete 'Hup Holland' pakketten aan, hartstikke leuk.
Vandaag en gister mocht ik mijn 'juffen-skills' nog even uitproberen, wat natuurlijk mooi meegenomen is voor de aankomende reis, maar ook om straks weer met frisse moed te kunnen beginnen. Want de insteek is natuurlijk nog steeds om weer terug te komen en daar niet heen te emigreren, hihi..
Nou, deze link zal ik niet verwijderen!
Tot ziens!
In Australië, Nieuw Zeeland of gewoon in Nederland! 🙂
Ik ben er inmiddels al achter dat onze waarbenjij werkt.. Gelukkig maar, dat scheelt weer, dat we weten dat we niet voor niets proberen ons thuisfront wat op de hoogte te houden.
Ik was zo slim geweest om de link van het vorige bericht weg te gooien, omdat ik het een stom bericht vond, maar ja, zo kunnen jullie natuurlijk niet door linken naar onze site, hihi.
Weinig nieuws. Het is hier nog steeds een beetje chaotisch en de lijstjes met wat we nog te doen hebben en wie we nog spreken willen worden steeds langer! Toch hebben we ook van veel familie en vrienden al afscheid kunnen nemen onder het genot van een hapje en een drankje. Sommigen kwamen zelfs met complete 'Hup Holland' pakketten aan, hartstikke leuk.
Vandaag en gister mocht ik mijn 'juffen-skills' nog even uitproberen, wat natuurlijk mooi meegenomen is voor de aankomende reis, maar ook om straks weer met frisse moed te kunnen beginnen. Want de insteek is natuurlijk nog steeds om weer terug te komen en daar niet heen te emigreren, hihi..
Nou, deze link zal ik niet verwijderen!
Tot ziens!
In Australië, Nieuw Zeeland of gewoon in Nederland! 🙂
Nog twee weken
29 September 2013 | Nederland, Pesse
Nu nog volop aan het uitzoeken, rommelen en opruimen in huis, overnachtingen boeken en uitzoeken wat we nog moeten kopen, want over twee weken is het zover! Dan verlaten we de Hollandse bodem voor een dik half jaar. De backpacks zijn gekocht. De wandelschoenen staan klaar, deet, diareeremmers je kunt het zo gek niet bedenken of het ligt klaar om ingepakt te worden..
En dan straks het allerlastigste nog... Hoe krijgen we alles in die backpack?! Haha, hopelijk hebben we over een poosje wat meer te melden dan onze 'inpakperikelen', haha.
Groetjes Rik en Gerie, nu nog in Holland!
Ps. Vanaf hier zijn we dus een beetje te volgen.. 😉
En dan straks het allerlastigste nog... Hoe krijgen we alles in die backpack?! Haha, hopelijk hebben we over een poosje wat meer te melden dan onze 'inpakperikelen', haha.
Groetjes Rik en Gerie, nu nog in Holland!
Ps. Vanaf hier zijn we dus een beetje te volgen.. 😉