Travelblog Australië
Wednesday, 15th of March, Monkey Mia, Western Australia, 35 graden
Het duurde eventjes, maar hierbij dan een update vanaf Australische bodem. Ik zit hier in een t-shirtje en korte broek, want het is hier enorm heet: we zijn inmiddels in Monkey Mia en daar is, het zachtjes gezegd, lekker warm. We hebben de eerste paar honderd kilometer erop zitten, want we reden vanaf Perth.. Maar eerst even een korte flashback, naar wat we allemaal al beleefd hebben..
Dag 1: Vrijdag 3 maart 2023 vertrekken we vanaf station Meppel met de trein naar Schiphol, waar het vliegtuig vervolgens om 21.30 (half uur vertraagd) vertrekt. We hebben in het midden van het vliegtuig vier stoelen naast elkaar, dus gedurende de nacht is Rik ongeveer de enige die op zijn stoel blijft zitten en doen de kinderen en ik een soort acrobatische stoelendans, waarbij we uiteindelijk allemaal nog best goed slapen! En net als ik denk, wauw, onze kinderen huilen niet eens, is onze dochter uiteindelijk toch nog even verdrietig, maar verder ging het keurig.. Gelukkig maar!!
Tip voor Travellers 1: We vliegen met KLM en dat is echt first class quality. In 2013 was dit zo, maar ook deze keer is het personeel enorm vriendelijk en krijgen de kids beide een leuk pakketje met kleurpotloden, een spelletje en meer leuk spul. De maaltijden zijn goed en ook tussendoor kun je krijgen wat je wilt.. 😉 We mogen 4 koffers in het ruim inchecken en hebben dan ook nog onze handbagage, dus dat is ook prima geregeld. Dag 2: Aankomst in Singapore, waar we het vliegtuig verlaten en naar ons hotel worden gebracht door een bustaxi ivm onze hoeveelheid koffers (ahum). We maken gebruik van de roomservice en eten lekker Aziatisch voedsel: rijst, kip met saté met pittige curry. Deed ons denken aan de vorige keer dat we in Singapore waren, maar gelukkig dit keer geen hongerige automaten die pinpasjes opaten haha. We slapen uiteindelijk best op tijd in, maar midden in de nacht besluiten de kinderen dat het tijd is voor een filosofisch gesprek over het ongeluk van Rik.. Na iets van anderhalf uur vallen we toch allemaal weer in slaap. De volgende ochtend zien we de rijst weer terug bij het ontbijtbuffet, maar zijn er ook duiven, waar Bjorn het heel druk mee heeft. Wij gaan beide voor een lekker kopje koffie en vullen met allerlei andere zaken onze maag, zodat we, als we weer opgehaald worden door dezelfde taxi, eerst wel even genoeg hebben. Rond de middag zijn we dan weer op het vliegveld van Singapore, dat is echt een prachtige plek. De vorige keer spendeerden we ook een aantal dagen in de stad zelf, nu alleen een overnachting en dat is met kids en alle spullen ook wel net zo fijn eigenlijk. Veerle tukt nog een poosje in de buggy die we bij ons hebben en na flink wat gedoe, (met een zelf check-in, waar je dus helemaal niet zelf in kunt checken, ahum) hebben we onze koffer en backpack ingecheckt. De rest hebben we in het hotel even herpakt, zodat we wat compacter kunnen reizen. Omdat je in Australie maar heel weinig spul mee mag, hebben we ook ons best gedaan om het meeste eten op te maken voordat we met deze vlucht mee moesten.
TvT 2: De tweede helft van de reis, van Singapore naar Perth, reizen we met Scoot. Dat is een lowbudget vliegtuigmaatschappij, die voor de 5,5 uur dat wij er gebruik van maken op zich oké is, maar je wordt er niet echt vrolijk van.. We hadden allereerst 2 uur vertraging en alle maaltijden aan boord, moet je zelf betalen. 😛 Dus een beetje verwend door KLM of gewoon veel minder goed. Uiteindelijk komen we met veel vertraging aan. Het loont dus, om even goed je huiswerk te doen wat betreft vliegmaatschappijen!
Als we uiteindelijk aankomen in Perth is het ’s avonds laat. We hebben een soort appartementje geregeld, dat er prima uitziet en waarvan we zelfs zeggen ‘wow, hier kunnen we wel vaker gebruik van maken’, maar dan tref ik achter de microwave een gigantische kakkerlak aan, dus is dat laatste wel weer over, bleeeeuh.. Ik hoop maar dat dat geen voorproefje is voor de rest van de reis. Uiteindelijk (na de schrik haha) val ik pas rond 2 uur in slaap. Wat wel tof is aan dit appartementje, is dat er een wasmachine en een droger aanwezig zijn. En dat is best welkom na dat geplak in zo’n vliegtuig en in een Aziatisch land als tussenstop.. Dus, zwaaien we de boel er mooi in en kunnen we de volgende morgen met een tas vol schone ‘onderweg kleding’ op pad. Wat we slim uitgedokterd hebben (of nou ja, Rik dan) is dat ons appartement op een steenworp afstand is van de camper ophaalplek. En dat ze een airportshuttle hebben, die ons dus ook al hadden we dikke vertraging, zo’n beetje midden in de nacht ophaalde. Scheelt weer! TvT 3: Als je reist met jonge kinderen is het fijn dat je na de reis (of halverwege) op een plek een beetje kunt landen en tot rust kunt komen. Wij kozen ervoor om de reis op te delen, door via Singapore te reizen en daar een nachtje te slapen om vervolgens verder te gaan naar Perth. We spraken verderop de reis (ter hoogte van Kalbarri) andere Nederlanders die een ‘directe’ vlucht hadden van Amsterdam naar Perth, met een tussenstop op Singapore van 2,5 uur. Dat was hen (ook een jong gezin) ook prima bevallen. Wie weet voor een volgende keer haha.
Dag 3: We lopen na een klein ontbijtje de volgende morgen met onze verzameling aan regenboog bagage door de brandende zon (nee hoor valt wel mee, merk ik nu we hogerop in WA zijn, haha) naar de camperplek en nemen daar plaats in de wachtrij van Britz, Apollo, Maui en nog iets 😉 Eerst was het ieder voor zich, inmiddels zijn de meeste camperverhuurbedrijven gefuseerd. We worden geholpen door een vriendelijke jonge vrouw, die zich vertelt in de dagen, waardoor ze ons wat extra gadgets toestopt. De kinderen zijn ondertussen in de kinderhoek aan het spelen met wat andere (buitenlandse) kinderen en wij vullen onze flesjes water dankbaar met gekoeld water uit zo’n apparaat. Best even wennen die temperatuur! Op het moment dat we aankomen in Perth is het overdag ergens tussen de 33 en 36 graden. Best te doen, maar wel een overgang vanuit NL. We bespreken alle ins en outs van de camper en mogen onze koffers zo lang in de opslag laten staan, omdat we een rondje maken en dan op dezelfde plek deze koffer weer inleveren en een andere meekrijgen voor de resterende 5/6 weken. Prima! De camper die we geboekt hebben voor de eerste 28 dagen is een MAUI River Berth 6 camper. Dat betekent dat er 6 mensen in kunnen zitten en logischerwijs ook in kunnen slapen. Voor ons fijn, zodat ik bij een van de kinderen kan slapen als dat nodig is en Rik zelf goed kan slapen op het moment dat hij meer last heeft van klachten. (Of andersom haha) Ook weten we van tevoren niet hoe de kinderen overal op zullen reageren, dus kunnen we als het nodig is voor hen elk een apart bedje (op)maken. Leek ons ook wel wijs, haha.
TvT 4: Zowel in de bagage als in de camper heb ik van die katoenen zakjes per thema. Dus hangt er eentje aan de stoel in de camper met boekjes en kaarten erin en zat er bijvoorbeeld in de backpack eentje met alle handdoekjes, washandjes enz. Ook van die kofferorganizers zijn handig. Ik heb er eentje mee met zo’n netje, zodat je van buitenaf kunt zien wat erin zit en je hem zo in z’n geheel in een camperkastje stoppen kunt.
Namiddag dag 3: En dan is het tijd om weg te scheuren en op zoek te gaan naar een winkelcentrum voor wat inhoud van de koelkast en de kastjes met voorraad. Zo gezegd, zo gedaan. Daarna op zoek naar een camping, wat nog best een lastig karweitje blijkt, omdat 6 maart een nationale feestdag is. Uiteindelijk helpt een vriendelijk Australisch stel ons uit de brand en kunnen we overnachten bij Banksia Caravan Park aan de rand van Perth. Er is zelfs een bad (!!!) in het amenity block, dus daar plons ik de kinds nog even in, voordat we gaan slapen! Poeh, wat een wind.. Perth is natuurlijk dichtbij de zee, maar van ons vorige bezoek aan Australie konden we ons dat niet meer herinneren eigenlijk. Toch slapen we allemaal best goed!
Dag 4: We moeten uitchecken voor 10 uur en dat lukt ons ter nauwernood. Even wennen aan ons nieuwe thuis voor de komende weken. We rijden de poort uit en lopen nog even gauw terug om in de campkitchen de afwas te kunnen doen haha. 😉 (Oke, wel een beetje vals gespeeld dus haha). Dan rijden we naar een winkel voor de laatste dingetjes, onder andere ‘rope’ en ‘pegs’ om de was op te kunnen hangen. In het vliegtuig van Singapore naar Perth spreekt Rik trouwens een vriendelijke man (een Deen die als kind naar Canada emigreerde om vervolgens naar Perth, Australië te gaan) die het wel leuk vindt om ons de stad wat beter te laten zien. We zitten een beetje in dubio, omdat we ook vrienden hebben in York, maar besluiten hem een berichtje te sturen. Hij mailt ons waar hij woont en zegt dat we welkom zijn. We rijden er heen en uiteindelijk staan we drie nachtjes op zijn driveway. Hij woont in een jaren ’80 huis in de Perth Hills. Hij vertelt dat hij een vrijgezel is en dat we maar niet op de rommel moeten letten. (de rest laat ik maar even in het midden haha 😉 ) Later vertelt hij ook dat hij daar al 34 jaar woont en het hem eigenlijk nooit zoveel uitmaakte. Hij had het te druk met lol maken. Hij dacht: als ik mijn pensioen heb, knap ik het huis wel op.. En, eerlijk is eerlijk, er valt wel wat op te knappen haha. Maar hij is super vriendelijk en geeft ons de kans om wat wasjes te draaien, tv te kijken (kids) echt koele ijsjes te eten en wat meer te landen in het mooie Australië. Na al die jaren blijft het namelijk enorm onwerkelijk om hier weer te zijn.. Hij brengt ons langs wat goedkope winkels (Kmart, Target), helpt ons om internet te regelen op een oude telefoon die we voor dat doel mee hebben en laat ons een paar mooie parken zien. Ook gaan we met de ferry naar central Perth, waar hij vertelt dat hij voor de Government werkte en nog een paar dingen over de historie van Perth. De eerste settlers waren (uiteraard :-P) Nederlanders! Ook bezoeken we Cottesloe beach en eten we Fish and Chips. Maar dan… is het tijd om de vleugels uit te spreiden en zelf op pad te gaan! First stop: Cervantes! Onze gastvrije Deen belt met de camping en we kunnen er terecht! Dus.. HERE WE GO AGAIN!! GOODBYE PERTH, wij gaan op pad!
Dag 8: Na wat laatste wasjes en afwasjes bij Mark (de Deen) thuis, vertrekken we en komen we vlak voor sluitingstijd aan bij RAC (soort ANWB) Caravan Park Cervantes. Tactisch uitgekozen, want.. de volgende dag willen we naar de Pinnacles. We lopen een rondje over de camping en staan ‘tucked away between two trees and a couple of Aussie families’ op een mooi plekje. We twijfelden of we er gelijk een nachtje bij zouden boeken en spreken met de receptie af dat als we dat willen, we de volgende morgen even aan zouden waaien. We ontdekken een prachtig zwembad, waar we in plonzen om even af te koelen van de reis (ongeveer 3 uur gereden).
Dag 9: We slapen heerlijk en worden wakker van allerlei mooie vogels. Hier willen we nog wel een nachtje staan! Rik loopt naar de receptie en ik zag een textmessage (doen ze hier blijkbaar) of we klaar waren om uit te checken. Dus ik stuur terug: would like to stay another night. 10 uur moeten we uitchecken en 9.42 krijgen we een tekst terug: of een unpowered site ook goed is. Ja, graag! Dus.. Konden we ons rustig aan klaarmaken voor een tripje naar the Pinnacles. (moesten we 17 km voor terug rijden, valt mee voor Australische begrippen haha). Daar wat rondgelopen, gek om weer terug te zijn!! En toen weer naar de camper voor een lekker ijsje. Terug op de camping eten we wat en zwemmen we voor het eerst allemaal in zee! Camping lag namelijk aan zee..
Dag 10: We ontbijten met pannenkoek en ik doe een handwasje die ik onderweg in de emmer laat in de doucheruimte, zodat we een eigengemaakte wasmachine hebben. We rijden via Jurien Bay (waar we 9 jaar geleden overnacht hadden) richting Dongara en komen uiteindelijk op een camping bij Cape Burney, dat was 20 jaar geleden waarschijnlijk een hele mooie camping, maar is nu een beetje groezelig. Geeft niks, we hebben ons eigen spul en slapen lukt ook prima haha. Als wij aan onze avondmaaltijd zitten is er zelfs accross the street livemuziek, wat wil je nog meer!?
Dag 11: We hoeven pas om 11 uur uit te checken dus dat is wel fijn. We ontbijten, ruimen de boel op, poetsen onze tanden en gaan op pad: op weg naar Kalbarri! Onderweg kopen we een step voor Bjorn en wat eenhoornspul voor Veerle (helemaal blij haha). Het is best een tripje van Geralton (ligt iets boven Cape Burney) naar Kalbarri, dus moeten we aardig doorrijden. De kids vallen door het gerammel steeds wat in slaap en kijken een filmpje of kleuren wat in hun boekjes. Hoe Noordelijker we komen, hoe warmer het wordt en daar moeten zij – maar wij uiteraard ook – best wel even aan wennen. We rijden via de kust naar Kalbarri, zien daar een aantal prachtige uitkijkpunten en rijden langs een wel heel bekende camping (waar we 9 jaar geleden stonden met onze Holden Jackaroo, haha). We besluiten voor een soort farmcamp te gaan: Big River Ranch in Kalbarri. (Met paarden, de kids vinden het geweldig, met name Veerle!) We parkeren onze camper uiteindelijk naast een identieke Maui camper en er blijkt eveneens een Nederlands gezin in te ‘wonen’. Hun middelste zoon speelt die avond lekker met onze zoon en terwijl ik de was ophang op een lijntje, valt mijn oog op ronde keutels. Hmm, zou dat van kangoeroes zijn? Ja!! Blijkt even later als ik verderop in het ‘weiland’ (zandbak, haha) bij de paarden kijk. Ik haal gauw Rik en de kinderen en dan zien we twee kleine kangoeroes lekker luieren in de zon bij de paardjes. De manager van de campsite/ranch/manege vertelt dat ze daar heel vaak zijn, omdat ze dan hooi kunnen eten van de paarden.
Dag 12: (14/03/2023) De volgende ochtend vertrekken onze Nederlandse buren al heel vroeg. Ik word er wakker van en Bjorn is verdrietig dat hij niet meer met zijn vriendje spelen kan. Op pad naar Kalbarri National Park worden we tegengehouden door een (?) ranger. We mogen het park niet in, by police orders. (Ja, verder wist hij het ook niet. Hij moest iedereen gewoon tegenhouden zei hij). Hmmm.. Dat is apart! Vast iemand gestorven zegt Rik. En dat klinkt wat cru, maar zo werkt het vaak wel hier. Later komen we het Nederlandse gezin weer tegen en vertellen ze dat ze getuige waren (tweede auto) bij een ongeluk tussen een Emu (soort struisvogel) en een motorrijder en dat het niet zo goed leek. Bjorn heeft geluk dat hij zijn vriendje toch nog even gedag kan zeggen en wij besluiten na deze lookout nog een andere te bezoeken en dan door te rijden, zodat we een beetje op tijd onze campsite in Monkey Mia kunnen bereiken. Dat is wederom best een stuk (4 uur) rijden. We houden een pauze in Nerren Nerren en dat klinkt heel stoer, maar is gewoon een soort stoffige parkeerplek. Gevoelsmatig hebben we daar 9 jaar geleden overnacht, maar ik kan het in mijn boekje niet terugvinden. Anyway, we rijden door en komen uiteindelijk aan in Monkey Mia, waar we 4 nachtjes blijven. Het is er heel mooi, maar ook erg warm. Om ons heen zijn verbazingwekkend veel gezinnen met jonge kinderen (in deze hitte :P), maar ook horen we andere Nederlanders en Duitsers. Ook Australiërs vanuit de andere states, die er dus ook flink wat kilometers op hebben zitten. Als we ‘s avonds naar het strand gaan voor een duik in het water, zijn we getuige van een aantal Aussies die een soort haai het strand op slepen. Na een heel gespartel haalt hij hem binnen: het is een haai met een platte kop, tussen een rog en een haai in vertellen ze, maar hij is beschermd, dus ze gooien hem maar gauw weer terug!
Dag 13: (15 /03/ 2023) Ik hups uit bed om een kaartje te kunnen kopen voor het voeden van de dolfijnen. Dat gebeurt iedere dag om 7.45 en hier waren we 9 jaar geleden ook getuige van. Kost een (flinke) duit, maar dan heb je ook wat.. Ik wou eigenlijk twee dagen heen, maar vertelde dat we hier drie dagen waren, dus hebben we flink wat betaald oeps 😛 en nu moeten we iedere morgen verplicht vroeg uit bed om de dolfijnen te zien haha. Maar even kijken hoe het gaat. Vandaag blijven we verplicht even op het resort. Ook voor de kids, omdat ze anders en beetje zat van het autorijden worden en voor onszelf ook beter, even de voeten wat langer op een plek te hebben. ’s Middags springen we even in zee, maar het zand is bloedheet aan de voeten en onze (witte!) Nederlandse huid is nog niet zoveel gewend, dus houden we het maar even kort. De middag slapen Rik en Veerle nog even en zitten Bjorn en ik in een verkoelende campkitchen. Hij doet een spelletje op de Ipad en ik tik even over onze avonturen Down Under.. Untill next time!!
Daar gaan we dan! 03/02/2023
Met nog precies één maand op de teller is het aftellen geblazen voor ons en voor onze reis! De meeste praktische dingen zijn geboekt (vliegtickets en het vervoer daar) maar de puntjes mogen nog op de i met een aantal andere zaken. Helaas strooide een flinke griep wat roet in het eten, maar niet getreurd.. Liever hier in NL dan straks in Australië. Wij hebben er in ieder geval heel veel zin in. Hopelijk is het aftellen voor jullie als thuisfront ook begonnen haha.